مردم فلسطین مدت‌ها است که از محدودیت‌های رفت‌وآمدی در سراسر کرانه باختری در رنج‌اند. این واقعیت تلخی است که همه می‌دانند و حتی مقام‌های اسرائیل هم آن را پنهان نمی‌کنند. به عنوان مثال ایتامار بن گویر، وزیر امنیت داخلی اسرائیل، اوت ۲۰۲۳ در مصاحبه‌ای با رسانه‌ها گفت: «حق من و حق همسر و فرزندانم برای تردد در یهودیه و سامره (کرانه باختری) مهم‌تر از آزادی رفت‌وآمد برای عرب‌ها است.» این اظهارات توجه جامعه جهانی را به خود جلب کرد؛ نه به این دلیل که بسیاری از مردم از این واقعیت در کرانه باختری آگاه نبودند، بلکه به این دلیل که یکی از وزرای دولت اسرائیل صریحا به این موضوع اذعان کرد.

وضعیت دشواری که فلسطینی‌ها در حال حاضر با آن مواجه‌اند، تنها به ساکنان نوار غزه محدود نمی‌شود، بلکه ساکنان کرانه باختری را نیز به‌شدت تحت تاثیر قرار داده؛ به‌ویژه اینکه از هفتم اکتبر به بعد، اسرائيل محدودیت‌های شدیدی را بر کرانه باختری اعمال کرده است. بسته شدن جاده‌ها، برقراری ایست‌بازرسی‌ها و افزایش خشونت‌های ارتش اسرائیل و شهرک‌نشینان اکثر فلسطینی‌های ساکن کرانه باختری را در شهرها و روستاهای منطقه محصور نگه داشته، اعمال محدودیت و افزایش خشونت آسیبی شدید به اقتصاد فلسطین وارد کرده، کودکان را از تحصیل محروم کرده و همه فلسطینی‌ها را در وضعیت دشوار ترس و نگرانی از آینده قرار داده است. فلسطینی‌های ساکن کرانه باختری که شرایط وحشتناک نوار غزه و رفتار خشونت‌آمیز سربازان اسرائیلی با برادران و خواهرانشان را شاهدند، از اینکه در آینده، کرانه باختری نیز به سرنوشت مشابهی دچار شود، در وحشت و نگرانی شدیدی به سر می‌برند.

هرچند در طول چند دهه گذشته این محدودیت‌ به قسمتی از روال زندگی در کرانه باختری تبدیل شده، برخلاف آنچه تصور می‌رفت، این محدویت‌ها پس از امضای پیمان اسلو در سال ۱۹۹۳ بیشتر شد. در حالی که قرار بود پیمان اسلو توافقی موقت برای پایه‌گذاری کشور مستقل فلسطین باشد، اسرائیل بخش وسیعی از زمین‌های کرانه باختری را تصرف کرد و علاوه بر ساخت دیوار حائل، صدها مانع موقت و دائمی در کرانه باختری ایجاد کرد.

در حوزه امور اداری هم اسرائيل برای دادن مجوزهای لازم به فلسطینی‌ها قوانین پیچیده‌ای وضع کرد. به این معنی که فلسطینی‌ها برای نماز خواندن در مسجدالاقصی، رسیدگی به زمین‌های کشاورزی‌شان در آن سوی دیوار حائل یا بهره‌مندی از خدمات درمانی در بیمارستان‌های اسرائيل، باید پیش‌نیازهای ذکرشده در قوانین پیچیده‌ مزبور را براوره کنند تا بتوانند برای هریک از این کارها مجوز بگیرند.

موانع و محدودیت‌های تردد فلسطینی‌ها در کرانه باختری پس از انتفاضه دوم به میزان قابل‌توجهی افزایش یافت و اسرائیل برای کنترل تقریبا همه جنبه‌های زندگی روزمره فلسطینی‌ها، به‌ویژه رفت‌وآمد آنان، سیستم پیچیده‌ای وضع کرد. بر اساس مطالعه‌ای که در سال ۲۰۱۸ انجام شد، در کرانه باختری حدود ۷۰۰ مانع وجود داشت که هدف از آن اعمال محدودیت بر تردد فلسطینی‌ها در نقاط مختلف این منطقه بود. این موانع عبارت بودند از دروازه‌هایی در ورودی شهرها و روستا، ایجاد توده‌های خاک و موانع در جاده‌ها، پست‌های ایست‌بازرسی و سنگرهایی که اسرائیل آن‌ها را برای اعمال محدودیت بر تحرکات فلسطینی‌ها در کرانه باختری احداث کرده بود. در بسیاری موارد، اسرائیل بدون هشدار قبلی یا ایجاد مسیر جایگزین، هر کجا لازم ببیند، مانع ایجاد می‌کند. در سال ۲۰۲۰، تنها در داخل شهر الخلیل حدود ۳۲ ایست‌بازرسی وجود داشت.

اگرچه در بازه زمانی بین سال‌های ۲۰۰۸ تا ۲۰۱۰، برخی موانع موجود در جاده‌های کرانه باختری برداشته شد، از آن به بعد در میزان این محدودیت‌ها هیچ کاهشی به وجود نیامد. در سال‌های اخیر، اسرائیل بار دیگر به اعمال محدودیت در کرانه باختری روی آورده است. هم‌زمان با افزایش خشونت شهرک‌نشینان علیه فلسطینی‌ها مانند حمله تروریستی شهر‌ک‌نشینان به روستای حواره در فوریه ۲۰۲۳، با ظهور گروه‌های مسلح فلسطینی مانند گروه «عرین‌الاسد»، فلسطینی‌های ساکن کرانه باختری با محدودیت‌های بیشتری مواجه شده‌اند.

با آنکه اسرائیل سرانجام به محاصره شهر نابلس پایان داد، از برداشتن ایست‌‌بازرسی‌ها خودداری کرد و تردد فلسطینی‌ها در طول سال ۲۰۲۳ به‌شدت محدود بود. پیش از حمله هفتم اکتبر حماس، سازمان ملل بیش از ۶۰۰ مانع را که در خیابان‌ها و جاده‌های کرانه باختری ایجاد شده‌ بودند، ثبت کرد.

از سوی دیگر، اسرائیل به بهانه از بین بردن حماس بخش وسیعی از نوار غزه را ویران کرده و هزاران تن از ساکنان آن را کشته است. شمار غیرنظامیان کشته‌شده در نوار غزه آن‌قدر بالا است که گروه‌های حقوق بشری و محققان آن را «شواهدی انکارناپذیر بر ارتکاب جنایت جنگی» تلقی می‌کنند. افزون بر آن، کشور آفریقای جنوبی پرونده معتبری به دیوان بین‌المللی دادگستری ارائه کرده است که اسرائيل را به نسل‌کشی متهم می‌کند.

از هفتم اکتبر ۲۰۲۳ تا اواخر ژانویه ۲۰۲۴، ارتش اسرائیل و شهرک‌نشینان بیش از ۳۵۰ فلسطینی از جمله ده‌ها کودک را در کرانه باختری کشته‌اند. علاوه بر آن، در همین مدت، نیروهای اسرائيلی هزاران فلسطینی ساکن کرانه باختری را بدون ارائه اتهامی بازداشت کرده‌اند. با این حال، جامعه جهانی به اقدام‌های اسرائیل چندان توجهی نکرد.

به‌رغم تهدیدهای فیزیکی، تشدید محدودیت‌های اسرائيل که تردد بسیاری از ساکنان کرانه باختری را دشوار کرده، به بزرگ‌ترین چالش فلسطینی‌ها تبدیل شده است. پس از هفتم اکتبر، اسرائيل علاوه بر بستن بسیاری از ایست‌‌بازرسی‌ها در کرانه باختری، گذرگاه مرزی ملک حسین با اردن را که تنها گذرگاه خروج یا ورود به کرانه باختری است، تعطیل کرد.

همچنین در اقدامی ویرانگر برای اقتصاد فلسطین، اسرائيل اجازه کار حدود ۱۶۰ هزار فلسطینی شاغل در اسرائیل و شهرک‌های اسرائیلی در کرانه باختری را لغو کرد. در حالی که با توجه به کمبود کار در کرانه باختری، زندگی بسیاری از خانواده‌های فلسطینی به این درآمد که در مجموع به حدود ۳۷۰ میلیون دلار در ماه می‌رسید، وابسته است. در این شرایط تنها شمار اندکی از کارگران فلسطینی موفق شدند برای بازگشت به کار مجوز بگیرند و به اکثر آن‌ها اجازه بازگشت به کار داده نشد.

ادامه این محدودیت‌ها و محاصره فلسطینی‌ها به بهانه‌های مختلف به فاجعه بزرگی می‌انجامد؛ مگر اینکه سازمان‌های بین‌المللی دست‌کم تلاش کنند راه‌حل‌های موقتی بیابند که فلسطینی‌ها را از شبح قحطی نجات دهد و این تلاش‌های انسانی را تا زمان دستیابی به راه‌حلی عادلانه و پایدار برای مسئله فلسطین ادامه دهند.