محمد عمر داوودزی، از رهبران سیاسی افغانستان و نماینده ویژه حکومت پیشین افغانستان در امور صلح، می‌گوید جهان از طالبان ناامید شده و نه تنها انتظاراتش از این گروه برآورده نشده، بلکه خلاف آن عمل شده است. 

داوودزی در گفت‌وگوی ویژه با ایندیپندنت اردو، گفت که طالبان در عمل به وعده‌هایشان در زمینه‌ حقوق‌بشر، مبارزه با سازمان‌های تروریستی و تشکیل دولت فراگیر ناکام بوده‌اند.

او در مورد انتقال اعضای تحریک طالبان پاکستانی به خاک افغانستان هم گفت که آن‌ها پناهجو نیستند که با پناه‌ گرفتن در منطقه‌ای آرام بگیرند؛ آن‌ها اهداف‌ خود را دنبال خواهند کرد. 

نماینده ویژه حکومت پیشین افغانستان در امور صلح در پاسخ به این پرسش که آیا جهان افغانستان را فراموش کرده است، تاکید کرد: «دنیا از طالبان ناامید شده است. فکر نمی‌کنم دنیا پشت کرده یا علاقه‌اش را از دست داده باشد. کشورهایی که با آن‌ها صحبت می‌کنیم، هنوز تیم‌ها و نهادهای ویژه برای افغانستان دارند و انتظار دارند که اوضاع به حالت عادی بازگردد و بتوانند دوباره به افغانستان کمک کنند، اما مشکل از طرف طالبان است.»

او افزود: کشورهای نزدیک به گروه طالبان مانند پاکستان نیز نمی‌توانند برخلاف جهان عمل کنند و برای به رسمیت شناختن این گروه پا پیش بگذارند زیرا «دیدگاه جهان و کشورهای همسایه یکسان است و اگرچه در جزئیات تفاوت‌هایی وجود دارد، در کل با هم تفاوتی ندارند».

به گفته او، پاکستان نیز از طالبان ناامید به نظر می‌رسد و انتظارات اسلام‌آباد از طالبان از جمله در مورد تحریک طالبان پاکستانی و سایر موضوع‌ها، براورده نشده است. به باور داوودزی، فشارهای پاکستان دیگر بر طالبان اثری ندارد چون اکنون نیازها دوطرفه شده است و تنها طالبان نیستند که به کمک پاکستان احتیاج دارند. 

چالش رهبری طالبان

عمر داوودزی در مورد اختلاف‌ها در سطح رهبران طالبان می‌گوید که این اختلاف‌ها اکنون پیش از هر وقت دیگر به دلیل ابهام در رهبری آن‌ها، شدید شده است. به گفته او، طالبان دیگر مانند گذشته یک جنبش واحد نیستند و به‌شدت گرفتار مشکلات داخلی‌اند: «اکنون چالش‌هایی از جمله در مورد رهبری وجود دارد. در گذشته، شخصی رهبر این گروه بود که پایه‌گذار این جنبش بود اما اکنون رهبرشان آن شرایط را ندارد و برای اثبات رهبری خود به چالش کشیده می‌شود.»

داووزی طالبان را در حکومت‌داری هم ناکام می‌خواند و تصریح کرد که طالبان تجربه اداره یک «جنبش» را دارند، نه تجربه حکومت‌داری. به گفته او، یکی از پایه‌های حکومت‌داری دانش است و با تجربه نظامی‌ و دانش مذهبی نمی‌توان حکومت کرد. او تصریح کرد: «یک ملا چگونه می‌تواند رئیس بانک مرکزی باشد؟» 

این سیاست‌مدار افغان در مورد همکاری طالبان با پاکستان برای مهار تحریک طالبان پاکستانی گفت که حتی اگر طالبان بخواهند پاکستان را خوشحال کنند، این کار در توان آ‌ن‌ها نیست: «شما بهتر از من می‌دانید که تحریک طالبان پاکستان چگونه به وزیرستان و سایر شهرستان‌ها آمد. برای کمک به طالبان افغانستان ایجاد شد. سپس دشمنی آن‌ها با پاکستان به وجود آمد. اولش این‌طوری نبود. (طالبان) حالا حتی اگر بخواهد پاکستان را خوشحال کنند هم این کار در توانش نیست، زیرا برایشان چالش‌های زیادی ایجاد می‌کند.»

به گفته داوودزی، نکته دیگر در مورد تحریک طالبان پاکستانی این است که همه آن‌ها به افغانستان نقل‌مکان نکرده‌اند و برخی هنوز در آن سوی خط دیورند و مثل دو روی یک سکه‌اند. او تصریح کرد که فکر نمی‌کند طالبان افغانستان به اندازه کافی قدرتمند شده باشند که بتوانند انتظارات پاکستان در این مورد را براورده کنند.

به باور نماینده پشین حکومت افغانستان در امور صلح، «تحریک طالبان پاکستانی بخشی از سیستم طالبان است. آن‌ها پناهنده نیستند. وضعیت دیگری دارند. من فکر می‌کنم که پاکستان باید با طالبان افغانستان بنشیند به آن‌ها بگوید که به جای به دست آوردن قلب القاعده و تحریک طالبان پاکستان، قلب ملت افغانستان را به دست آورید.»