خانواده‌های زیادی در ماه رمضان در افغانستان سفره افطاری خود را با جمع‌آوری کمک مالی پر می‌کنند، زیرا بسیاری از آنان شغل و درآمدی ندارند و به مشکلات شدید مالی دست‌و‌پنجه نرم می‌کنند.

در دوران حکومت طالبان، فقر روز به روز در میان خانواده‌های افغانستان افزایش می‌یابد و رژیم طالبان نتوانسته است برای کاریابی و مهار یا دست‌کم کاهش میزان فقر شهروندان، اقدامی جدی انجام دهد. 

حاجی جمال، شهروند ۸۲ ساله ساکن شهر هرات در غرب افغانستان، با حمل بار با یک ارابه کوچک ‌دستی (کراچی) هزینه‌های خانواده خود را تامین می‌کند، اما بیشتر روزها نمی‌تواند پول کافی برای نیازهای اولیه زندگی خانواده‌اش به دست آورد. 

این مرد مسن درآمد دیگری ندارد و می‌گوید که فرصت‌های شغلی در قیاس با سال گذشته کاهش چشمگیری یافته است و این وضعیت، باعث شده است که به‌ویژه در ماه رمضان، زندگی با دشواری بگذرد.

او به خبرگزاری فرانسه می‌گوید: «از آغاز ماه رمضان، این سومین بار است که گوشت می‌خوریم. من این گوشت را صدقه گرفتم و بابت آن پول پرداخت نکردم. دیروز ۵۰ افغانی و امروز ۷۰ افغانی کار کردم. من با این پول چه کار کنم؟ کرایه خانه بدهم، پول برق بدهم، خرج خانه را بدهم؟ من پول ندارم که برای دختران خود کفش بخرم.»

حاجی جمال می‌گوید که با جا‌به‌جا کردن اجناس مغازه‌‎داران در سطح شهر هرات هزینه‌های زندگی را تامین می‌کند، اما این روزها به ‌دلیل وضعیت بد اقتصادی، مغازه‌داران اجناس کمتری خریداری می‌کنند و به همین دلیل، او نیز بیشتر ساعت‌های روز کنار خیابان بیکار می‌ماند.

شفیقه، همسر حاجی جمال، نیز با اشاره به دشواری زندگی در این شرایط، می‌گوید که اگر مردم مواد غذایی به آنان صدقه بدهند، او می‌تواند چند وعده‌ غذا برای خانواده‌اش آماده ‌کند، اما بدون کمک و به ‌دلیل فقر شدید، قادر نیستند نیازمندی‌های زندگی خود را تهیه کنند. 

وضعیت این خانواده، گوشه کوچکی از فقر شدید و گسترده را در افغانستان بازتاب می‌دهد؛ کشوری که بیش از نیمی از جمعیت ۳۸ میلیونی آن با بحران شدید مالی مواجه‌اند و نزدیک به چهار میلیون کودک با کمبود مواد غذایی و سوء‌تغذیه دست‌وپنجه نرم می‌کنند. 

با سرنگونی حکومت پیشین افغانستان و پایان ماموریت نظامی ایالات متحده آمریکا و متحدانش، بخش اعظم کمک‌ها به این کشور متوقف شد. طالبان با تشکیل ندادن حکومت فراگیر با حضور همه اقوام ساکن، انتقامجویی از نظامیان و کارکنان حکومت پیشین، سرکوب و بازداشت زنان معترض و ممنوعیت کار و آموزش برای بیشتر زنان و دختران، باعث شدند که هیچ کشوری حکومت آن‌ها را به رسمیت نشناسد. 

رژیم طالبان در شرایطی که شهروندان افغانستان با بحران شدید مالی دست‌به‌گریبان‌اند، برای گردآوری مالیات از مردم به آنان فشار می‌آورد.

سازمان ملل و نهادهای امدادرسان در ۲۰ ماه گذشته کوشیده‌اند با کمک‌رسانی به بخش‌هایی از جامعه تلفات انسانی را کاهش دهند، اما طالبان هفته گذشته اشتغال کارکنان زن را در دفترهای سازمان ملل ممنوع کردند. بیم آن می‌رود که این محدودیت، به کاهش یا توقف کمک‌های بشردوستانه منجر شود.