در ادامه نگرانی‌ها از کمبود بودجه مورد نیاز برای کمک به افغانستان، دیوید بیزلی، رئیس برنامه جهانی غذا، روز سه‌شنبه ۱۵ فروردین (۴ آوریل)، در مصاحبه با شبکه سی‌ان‌ان، گفت که این سازمان به‌دلیل کمبود بودجه برای افغانستان، کمک غذایی به چهار میلیون انسان را در ماه آوریل قطع کرده است. 

رئیس برنامه جهانی غذا دلیل قطع شدن کمک به این افراد را کمبود بودجه کمکی برای افغانستان عنوان کرد و گفت ممکن است در ماه‌ آینده بخش دیگری از این کمک‌ها نیز کاهش یابد. بیزلی تصریح کرد: «قطع شدن این کمک‌ها بدون تردید مهاجرت بیشتر، گرسنگی بیشتر و فاجعه بزرگ‌تر را در پی خواهد داشت.»

رئیس برنامه جهانی غذا از سیاست‌های دولت‌های جهان و همچنین حاکمان فعلی افغانستان تلویحا انتقاد کرد و گفت: «نباید اجازه بدهیم زنان و کودکان بی‌گناه به‌دلیل سیاست‌های دولت‌ها از گرسنگی و فقر بمیرند.»

بیزلی از خانواده‌های افغان یاد کرد که در فصل سرما پول کافی برای تامین مواد غذایی یا سوخت مورد نیازشان را نداشتند و سردرگم بودند که بین خرید سوخت و مواد غذایی کدام‌یک را انتخاب کنند. او گفت که اگر بودجه لازم برای کمک‌های بشردوستانه تامین نشود، وضعیت طی ۱۲ تا ۱۸ ماه آینده «فاجعه بارتر» خواهد شد. این در حالی است که به گفته دیوید بیزلی، از مجموع ۴۲ میلیون جمعیت افغانستان، دست‌کم ۲۰ میلیون آن‌ها برای ادامه زندگی‌شان به کمک نیاز دارند. 

برنامه جهانی غذا در حساب توییتر خود نیز نوشته است که از میان ۱۳ میلیون انسان نیازمند به کمک برای تامین مواد غذایی در افغانستان، در ماه مارس، این سازمان توانسته است به ۹ میلیون نفر رسیدگی کند و مجبور شده است تا ۴ میلیون نفر دیگر را از فهرست حذف کند، زیرا بودجه کافی برای کمک به همه نیازمندان را ندارد. 

این در حالی است که روز دوشنبه، دفتر هماهنگ‌کننده کمک‌های بشردوستانه سازمان ملل (اوچا) نیز اعلام کرد که از مقدار ۴.۶ میلیارد دلاری که برای رسیدگی به نیازهای انسانی در افغانستان لازم است، تاکنون فقط پنج درصد آن تامین شده است.

در یک سال و هشت ماه گذشته پس از سلطه طالبان بر افغانستان، کشورهای جهان و سازمان‌های اهداکننده به‌دلیل بحران اقتصادی شدید در افغانستان، تلاش کردند تا از طریق ارسال کمک‌های بشردوستانه مانع وقوع فاجعه انسانی در افغانستان شوند. اما از ماه نوامبر ۲۰۲۲ که طالبان دستور ممنوعیت کار زنان در ادارات غیردولتی داخلی و بین‌المللی را صادر کردند، سازمان‌های امدادرسان اعلام کردند که بدون حضور زنان مددکار، توانایی ارائه کمک را نخواهند داشت.

برخی از سازمان‌ها بخشی از فعالیت‌هایشان را در افغانستان متوقف کرده‌اند و به همین ترتیب، به نظر می‌رسد که کشورهای کمک‌کننده نیز در زمینه تامین بودجه‌ها با اغماض رفتار می‌کنند. زیرا امکان ارائه بخش بزرگی از بودجه‌های کمکی که برای تامین نیازها و کمک به دختران و زنان در نظر گرفته شده بود، در صورت نبود مددکاران زن، وجود ندارد. 

در آخرین مورد، بریتانیا اعلام کرد که بودجه کمکی برای افغانستان و پاکستان را ۵۳ درصد کاهش داده است. این کشور تصمیم گرفت که بودجه کمکی برای زنان افغانستان را قطع کند، زیرا در صورت نبود کارکنان زن، رساندن این کمک‌ها به دست زنان و دختران نیازمند ناممکن است.