دفتر هماهنگ‌کننده کمک‌های بشردوستانه سازمان ملل (اوچا)، روز سه‌شنبه ۱۱ بهمن، در گزارش جدید خود اعلام کرد که به‌دلیل فروپاشی شدید اقتصادی، خشکسالی و افزایش شدید فقر شهری و روستایی، در سال ۲۰۲۳ میلادی ۱۷ میلیون نفر در افغانستان با گرسنگی شدید مواجه خواهند شد و شش میلیون نفر دیگر نیز در سطح اضطراری ناامنی غذایی قرار خواهند داشت. 

بر اساس این گزارش، جمعیت افغانستان در سال ۲۰۲۲ میلادی به ۴۳ میلیون نفر رسیده است. از این میان، ۴۹ درصد را زنان تشکیل می‌دهند که به‌طور کلی از تمام عرصه‌های زندگی عمومی حذف شده‌اند و بنابراین، محدودیت‌های وضع‌شده از طرف طالبان، تاثیر مثبتی بر چرخه اقتصاد ندارند. بر اساس آمار اوچا، ۴۷ درصد جمعیت افغانستان کمتر از ۱۵ سال‌ سن دارند که بیشترین میزان جمعیت جوان در جهان است. اوچا تخمین زده است: «جمعیت افغانستان سالانه ۲.۳ درصد افزایش می‌یابد که یکی از شدیدترین نرخ‌ها در منطقه است، و بحران‌های محیطی، اقتصادی و حفاظتی درهم‌تنیده، به‌ویژه برای دختران، تاثیر گسترده و به‌طور بالقوه فاجعه‌باری در سراسر جهان خواهد داشت.»

اوچا در این گزارش، تاکید کرده است که در سه ماه نخست سال ۲۰۲۳، وضعیت اقتصادی در افغانستان وخیم خواهد بود. در این گزارش آمده است: «افغانستان به‌شدت مستعد خطرات طبیعی است که فراوانی و شدت آن با تاثیرات تغییرات آب و هوایی، افزایش نیازهای بشردوستانه و محدودیت‌های ساختاری در کاهش اثرات بلایا تشدید می‌شود»

در این گزارش به طور کلی گفته شده است که در سال ۲۰۲۳، ۲۸.۳ میلیون نفر (دو سوم جمعیت افغانستان) برای بقای خود نیاز به کمک‌های بشردوستانه فوری خواهند داشت، «زیرا این کشور وارد سومین سال متوالی خشکسالی و دومین سال زوال اقتصادی فلج‌کننده خود می‌شود». بر اساس اطلاعات اوچا، سطوح بالای بیکاری و تورم پایدار قیمت‌های کالاهای کلیدی باعث شده است که بدهی متوسط خانوارها افزایش یابد، مکانیسم‌های مقابله‌ای مردم به چالش کشیده شود و توانایی اقتصاد شکننده برای سازگاری با وضعیت، خنثی شود.

با این حال، اوجا گفته است که عامل اصلی دیگر نیازهای بشردوستانه، هنجارهای جنسیتی سنتی و فرهنگ مردسالارانه است که مدت‌ها است تبعیض علیه زنان و دختران را در افغانستان تقویت کرده، آسیب‌پذیری آن‌ها را افزایش داده و آن‌ها را به‌طور نامتناسبی تحت تاثیر بحران‌ها قرار داده است. 

اوچا نوشته است مطالعات متعدد نشان می‌دهد که افغانستان بدترین مکان در جهان برای زن یا دختر بودن است و پس از تسلط طالبان بر افغانستان که به‌طور کامل حقوق زنان و دختران را محدود می‌کنند، شرایط بدتر شده است. کاهش بهره‌مندی زنان افغان از حقوق خود به‌خصوص تشدید شده است. محدودیت‌هایی که زنان و دختران را هدف قرار می‌دهد بر بسیاری از حوزه‌های زندگی آن‌ها تاثیر می‌گذارد، آزادی رفت و آمد و دسترسی آن‌ها به خدمات ضروری و معیشت را محدود می‌کند و پیامدهای منفی اقتصادی، اجتماعی و روانی به همراه دارد.