اوچا، دفتر هماهنگ‌کننده امور بشردوستانه سازمان ملل متحد، دوشنبه، سوم آوریل (۱۴ فرودین)، اعلام کرد که با اینکه افغانستان با بزرگ‌ترین و شدیدترین بحران انسانی در جهان مواجه است، بودجه کمی برای کمک به آن تامین شده است.

این نهاد در حساب کاربری خود در توییتر نوشت که در سال جاری میلادی صرفا کمتر از پنج درصد از بودجه ۴.۶ میلیارد دلاری برای کمک بشردوستانه به افغانستان را دریافت کرده‌ است.

اوچا هشدار داد که بدون در اختیار داشتن منابع فوری، میلیون‌ها تن در افغانستان در معرض خطر از دست دادن کمک‌های بشردوستانه قرار دارند.

این در حالی است که هیات‌های سازمان ملل متحد در سفر به افغانستان و دیدار با مقام‌های ارشد طالبان، هشدار داده بودند که محدود و ممنوع کردن آموزش و کار زنان در نهادهای غیردولتی، سبب بی‌میلی کشورهای کمک‌کننده خواهد شد.

طالبان در بیش از یک سال و نیم حکومت بر افغانستان، نتوانستند برای رفع بحران مالی و اقتصادی شدید این کشور کاری انجام دهند.  رژیم طالبان از جمله با جمع‌آوری مالیات‌های بیشتر از شهروندان کوشیده است عواید خود را افزایش دهد، اما این پول را برای کمک‌ به نیازمندان هزینه نمی‌کند.

با سرنگونی حکومت پیشین افغانستان به دست‌ طالبان، به جای این گروه، نهادهای امدادرسان خارجی می‌کوشند با بحران گرسنگی شدید در این کشور مقابله ‌کنند. با رسیدن محموله‌های کمک بشردوستانه از خارج کشور، تا حدی از افزایش تلفات انسانی ناشی از گرسنگی در افغانستان جلوگیری شده است.

طبق آمار سازمان ملل متحد، میلیون‌ها شهروند افغان به کمک‌های فوری بشردوستانه نیاز دارند.

طالبان نه‌تنها اقدامی برای کمک به افراد آسیب‌پذیر نکردند، بلکه با صدور دستورهای زن‌ستیزانه، مانع فعالیت زنان در نهادهای غیر دولتی شدند و شمار زیادی از زنان شغل‌ و درآمد خود را از دست داده‌اند.

در دوران حکومت طالبان، بیشتر کارخانه‌های صنعتی و فعالیت‌های تجارتی تعطیل شده است و افراد شاغل در این بخش‌ها نیز بیکار شده‌اند. بخش بزرگی از سرمایه‌گذاران و صنعتگران افغان، از ترس طالبان به امارات متحده عربی، ترکیه، ایران و پاکستان مهاجرت کرده‌اند. فرار سرمایه  و نیروی متخصص از افغانستان در دوران رژیم طالبان شدت گرفته است، اما آمار مشخصی در این زمینه در دست نیست.

رژیم طالبان به‌جای مقابله با بحران انسانی کنونی، می‌کوشد محدودیت‌های بیشتری بر آزادی‌های فردی و اجتماعی به شهروندان تحمیل کند. طالبان با صراحت اعلام کردند که دو دهه با حکومت افغانستان و متحدان غربی آن جنگیدند تا بتوانند شریعت اسلامی را در کشور پیاده و اجرا کنند.

بیشتر مقام‌های دولتی طالبان، فرماندهان جنگی این گروه‌اند که اینک در مسندهای بالا جای گرفته‌اند و به‌جای برنامه‌ریزی برای مقابله با بحران انسانی، به دعاخوانی متوسل می‌شوند.