مدافعان حقوق‌بشر در تبعید روز شنبه، ۳ دی ۱۴۰۱، در پاکستان گفتند طالبان با ممنوعیت آموزش و کار زنان، افغانستان را برای این گروه اجتماعی به یک زندان بدل کرده و جامعه جهانی و نهادهای مدافع حقوق‌بشر نباید در قبال وضعیت فعلی زنان افغانستان بی‌پروا باشند.

در اعلامیه‌‌ منتشر شده از سوی این گروه از مدافعان حقوق بشر آمده است که طالبان از زنان به‌عنوان ابزاری به‌منظور تامین منافع سیاسی‌شان استفاده می‌کنند و آخرین فرمان زن‌ستیزانه طالبان تعطیلی مراکز آموزشی و دانشگاه‌ها به روی دختران افغانستان است.

در بخشی از این اعلامیه چنین آمده است: «طالبان به دانشگاه‌ها و مراکز آموزشی دستور دادند که هیچ کارمند و استاد زن را اجازه ورود به  دانشگاه  ندهند، آن‌ها  با این عملکرد زشت و سیاه‌شان افغانستان را عملا به یک زندان برای زنان تبدیل کردند و تمام هنجارها و ارزش‌های حقوق بشری و حقوق شرعی شهروندان افغانستان را رسما پایمال کردند.»

این زنان از اظهارات کرن دِکر، کاردار سفارت آمریکا در امور افغانستان که از مردان افغانستان خواسته بود زنان این کشور را تنها نگذارند، حمایت کردند.

مونسه مبارز، یکی از زنان معترض، با اشاره به سرکوب اعتراض زنان از سوی طالبان و درگیری‌های این گروه با کشورهای همسایه، هشدار داد حکومت طالبان نه تنها برای افغانستان، بلکه برای سایر کشورهای منطقه و جهان نیز یک تهدید محسوب می‌شود.

او تاکید کرد طالبان کنونی هیچ تفاوتی با نیمه دوم دهه ۱۹۹۰، یعنی نخستین دوره حکمرانی‌شان بر افغانستان، ندارند و همچنان می‌توانند منافع جهان و نهادهای بین‌المللی را هدف قرار دهند. او سخنان خود در این مورد را با بیان این عبارت ادامه داد: «طالبان تنها برای زنان، سیستم آموزشی و قضایی تهدید نیست. طالبان تهدیدی برای تمام جهان است.»

مدافعان حقوق‌بشر در تبعید از جامعه جهانی خواستند که طالبان را به‌دلیل فرمان‌های زن‌ستیزانه تحریم کنند. آنها در فرازی از اعلامیه خود چنین نوشتند: «از جامعه جهانی و سازمان ملل می‌خواهیم که دیگر هفته‌وار ۴۰ میلیون دالر به رژیم تروریستی طالبان تزریق نکنند. از نهادهای حقوق بشری و سازمان های بین المللی خواهان نظارت جدی بر موارد نقض حقوق بشر در افغانستان هستیم.»

با تسلط طالبان بر افغانستان، فقر و بیکاری در میان شهروندان این کشور افزایش قابل توجهی یافته است. با این وجود، جامعه جهانی بسته‌های پول نقد به افغانستان می‌فرستد.

ارسال بسته‌های ۴۰ میلیون دلاری به افغانستان، از مرداد سال ۱۴۰۱ شروع شد و پیش از آن، کمک‌های بشردوستانه کشورهای جهان به ارزش ۳۲ میلیون دلار پول نقد، هفتگی به این کشور می‌رسید.

طالبان بیش از یک‌ سال‌ونیم است که بر افغانستان تسلط دارند و در این مدت محدودیت‌های شدیدی بر آزادی‌های فردی و اجتماعی زنان وضع کرده‌اند و آنها را از آموزش، کار و حضور در اجتماع محروم ساخته‌اند.

طالبان اعتراض‌های زنان را با توسل به زور سرکوب می‌کنند. به‌عنوان مثال دانشجویان دختر روز شنبه در مقابل ساختمان دفتر استاندار طالبان برای هرات دست به اعتراض زدند، اما این اعتراض‌ها از سوی طالبان سرکوب شد.