با گذشت دو ماه پس از کوچانده شدن خانواده‌های تاجیک و ازبک‌تبار از روستای «مهاجر قشلاق» شهرستان خواجه بهاءالدین تخار در شرق افغانستان، بیش از ۳۵۰ خانواده در معرض گرسنگی و سرما قرار دارند. این خانواده‌ها که بیشترشان در چادر زندگی می‌کنند، در مورد خطر مرگ کودکان و کهنسالان از گرسنگی و سرما هشدار دادند.

طالبان در ماه سپتامبر با فرستادن هیئتی از کابل به دستور ملا یعقوب، وزیر دفاع این گروه، بیش از ۳۰۰ خانواده غیر پشتون را از روستای مهاجر قشلاق کوچاندند و خانواده‌های کوچی پشتون‌تبار را جایگزین آنان کردند. به گزارش منابع آگاه در این روستا، طالبان حتی اجازه ندادند که این خانواده‌ها اموال و دام‌هایشان را با خود ببرند.

پس از جنجال‌هایی که بر سر ادعای مالکیت کوچی‌ها در این مناطق به وجود آمد، طالبان در دوم آبان اعلام کردند که به دستور رهبر طالبان، ملا هیبت‌الله آخوندزاده، این معضل را حل کرده‌اند.

انعام‌الله سمنگانی، مسئول دفتر رسانه‌های طالبان در توییتی نوشت که مقام‌های رهبری طالبان به این نتیجه رسیده‌اند که تاجیک‌ها و ازبک‌ها در سالیان گذشته در اراضی که پیش‌تر محل سکونت پشتون‌ها بوده و مخروبه‌ شده است‌، ساخت‌وساز و اقامت کرده‌اند. به گفته سمنگانی، رهبر طالبان برای کمک به خانواده‌های ازبک و تاجیک دستور داده است که ۱۵۰ جریب زمین در نزدیکی روستا به این خانواده‌ها داده شود.

این دستور رهبر طالبان در مورد دادن زمین به این خانواده‌ها هنوز جنبه عملی به خود نگرفته است.

این خانواده‌ها در دو ماه گذشته به روستاهای اطراف رفته‌اند و عده‌ای از آن‌ها در خانه‌های اقوامشان یا منازل اجاره‌ای مسکن گزیده‌اند. اما شمار زیادی از آنانی که توانایی پرداخت اجاره ندارند، در فضای باز چادر زده‌اند و با کودکان و کهنسالان در چادر زندگی می‌کنند.

شمال شرق افغانستان به لحاظ جغرافیایی در زمره مناطق سردسیر است و استان‌های تخار و بدخشان در شمال شرق، اغلب زمستان زودرس دارند. خانواده‌هایی که به اجبار از خانه‌هایشان کوچانده شده‌اند و اکنون در چادر زندگی می‌کنند در ویدیویی که به ایندیپندنت فارسی فرستاده‌اند‌ از شدت سرما و نبود غذا شاکی‌اند و می‌گویند که اگر کمکی به آنان نشود کودکان و کهنسالانشان در معرض خطر مرگ قرار خواهند گرفت.

یک منبع آگاه ساکن شهرستان خواجه بهاءالدین با ارسال تصاویری به ایندیپندنت فارسی گفت که در دو ماه گذشته هیچ کمکی از سوی سازمان‌های امدادرسان به این خانواده‌ها صورت نگرفته است. این منبع آگاه افزود: «کمک‌هایی که به این مناطق می‌رسند، بین کوچی‌ها که اکنون ساکن خانه‌های روستاییان شده‌اند، توزیع می‌شود.»

ساکنان روستای مهاجر قشلاق بیش از ۱۰۰ سال پیشینه اقامت در این خانه‌ها و این روستا را دارند، اما با سلطه طالبان بر افغانستان، گروهی از قبایل کوچی پشتون‌تبار تحت حمایت طالبان به این روستا هجوم آوردند و ادعا کردند که این خانه‌ها ملک اجدادی آن‌ها است و خانواده‌های تاجیک و ازبک‌تبار آنان را غصب کرده‌اند.

کوچ اجباری و ادعای مالکیت بر خانه‌ها و اموال مردم موضوعی است که در یک سال گذشته پس از بازگشت طالبان به قدرت، در نقاط غیر پشتون‌نشین افغانستان به تکرار اتفاق افتاده است. در این مدت صدها خانواده در مناطق هزاره‌نشین دایکندی، بامیان، غزنی و همچنین مناطق تاجیک‌نشین در تخار و بدخشان به بهانه‌های مختلف از خانه‌هایشان کوچانده شده‌اند و خانواده‌های پشتون تبار، اغلب کوچی‌ها که پیش از این مکان مشخصی نداشتند، جایگزین آن‌ها شده‌اند.

در مواردی هم طالبان از خانواده‌های غیر پشتون، به بهانه‌های مختلف بر سر اختلافی که بیش از ۵۰ سال پیش رخ داده بود، صدها هزار افغانی غرامت طلب کرده‌اند.