مقام‌های حکومت ایران بار دیگر اعتراض‌های مردم به بحران آب را با دستگیری و بستن‌ اتهام‌های امنیتی پاسخ دادند؛ به طوری که محمدعلی محمدی، فرماندار همدان، روز پنجشنبه از دستگیری ۲۵ نفر در اعتراض‌های اخیر این شهر خبر داد و مدعی شد که ۲۰ نفر آنان ساکن استان همدان نبودند و قصد داشتند بین مردم «رعب و وحشت و نارضایتی» ایجاد کنند.

فرماندار همدان در حالی این سخنان را مطرح کرد که با وجود گذشت بیش از سه هفته از قطع آب لوله‌کشی این شهر، بحران آب همدان همچنان ادامه دارد.

گزارش‌های محلی حاکی از آن است که بسیاری از مردم به ناچار چاه‌های قدیمی را باز کرده‌اند. آب رهاشده در لوله‌ها نیز کدر و آلوده است و خطر ابتلا به بیماری‌های عفونی را در پی دارد. در بخش‌هایی از شهر نیز آب لوله‌کشی همچنان ساعت‌ها قطع می‌شود.

فرماندار همدان روز پنجشنبه، ۱۷ شهریور، بدون اشاره به تداوم مشکلات بحران آب در این شهر و رنجی که مردم در هفته‌های اخیر متحمل شدند، ادعا کرد که «معاندان و منافقان» از مشکل آب شرب این شهر «سوء‌استفاده» کرده‌اند. او تجمع‌های اعتراضی مردم را نیز غیرقانونی خواند و مدعی شد که شخصا از ابتدای مشکل آب شرب همدان در تمام مناطق حضور داشته و با مردم صحبت کرده است.

فرماندار همدان در ادامه، ادعای حل شدن مشکل آب شرب همدان با کمک «سپاه، گروه‌های جهادی و ارتش» را مطرح کرد و گفت: «۱۱۰ دستگاه تانکر حمل آب در تامین آب شرب بهداشتی همکاری داشتند تا توانستیم بحران سنگین را پشت سر بگذاریم.»

قطعی گسترده آب همدان که در نتیجه خشک شدن آب پشت سد اکباتان رخ داد، در هفته‌های اخیر اعتراض‌های خیابانی مردم را به دنبال داشت که با مداخله نیروهای امنیتی جمهوری اسلامی ایران، به خشونت کشیده شد.

به گزارش پایگاه خبری انتخاب، وزارت نیرو وعده داده است که مشکل آب همدان را با انتقال آب از سد تالوار حل می‌کند. در حالی‌ که به گفته کارشناسان، این سد نه تنها آب ندارد و در سال‌های اخیر فقط ۲۰ درصد مخزن آن پر شده است، بلکه در آب آن آرسنیک هم وجود دارد.

تصاویر منتشرشده در فضای مجازی نشان می‌دهد که کمبود آب، حتی تامین بهداشت در اتاق عمل‌های در استان همدان را هم با مخاطره جدی روبرو کرده است. مردم به روند قطعی طولانی آب معترض بودند و با سردادن شعارهایی، خواستار استعفای مسئولان بی‌کفایت شدند.

کارشناسان از فروردین‌ماه درباره مشکل آب همدان هشدار داده بودند اما مسئولان جمهوری اسلامی ایران برای مدیریت این بحران برنامه‌ای نداشتند و مثل همیشه غافلگیر شدند و در نهایت هم سرکوب مردم معترض را در دستور کار قرار دادند.

مشابه این اتفاق در اعتراض‌های مردمی خوزستان و اصفهان به کمبود آب هم رخ داد. اعتراض‌ مردم استان خوزستان به مدیریت ناکارآمد منابع آبی که در تیر ۱۴۰۰ از برخی شهرهای این استان آغاز شد، به‌سرعت به دیگر شهرها و استان‌های ایران سرایت کرد. اعتراض کشاورزان اصفهانی نیز از آبان ۱۴۰۰ آغاز شد و تا آذرماه ادامه داشت.

در تمامی این اعتراض‌ها، حکومت ایران درخواست‌های معترضان را با برخوردهای خشونت‌آمیز، تیراندازی، شلیک گاز اشک‌آور، دستگیری، شکنجه و زندان پاسخ داد.