پناهجویان معترض افغانستانی در پاکستان روز دوشنبه، ششم تیر (۲۷ ژوئن)، در اعتراض به بازداشت شماری از معترضان به دست پلیس پاکستان، یک بار دیگر به خیابان‌های اسلام‌آباد آمدند. این معترضان با پیوستن به کارزاری به نام «ما را بکش» (Kill Us) از ماه آوریل تاکنون، در خیابان چادر زده و تحصن کرده‌اند و از کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل و کشورهای مهاجرپذیر می‌خواهند به پرونده مهاجرت آنان رسیدگی کنند.
در اعتراض‌های خیابانی پناهجویان افغانستانی در اسلام‌آباد در روز سه‌شنبه، ۳۱ خرداد (۲۱ ژوئن)، پلیس اسلام‌آباد با معترضان درگیر شد. در این درگیری که ویدیوهای آن در رسانه‌های اجتماعی هم منتشر شد، پلیس در برابر معترضان به خشونت متوسل شد و ضمن ضرب‌وشتم شماری از آنان، حدود ۱۲ تن را هم بازداشت کرد. یکی از این بازداشت‌شدگان احمدضیا فیض، استاد دانشگاه در افغانستان و از سازمان‌دهندگان اصلی این اعتراض و کارزار بود.
معترضان روز دوشنبه با در دست گرفتن پلاکاردهایی حاوی تصاویر احمدضیا فیض، از پلیس پاکستان خواستند او و دیگر همراهانش را آزاد کند. در اعلامیه صادرشده طی این اعتراض که برای ایندیپندنت فارسی فرستاده شد، آمده است: «هدف از این تظاهرات رساندن صدای افغانستانی‌های بی‌پناه به گوش جامعه جهانی است که لب از لب نمی‌گشایند و چشم خود را بر ظلم و بی‌عدالتی علیه افغانستانی‌ها بسته‌اند.»
پس از سقوط افغانستان به دست طالبان، سیل عظیمی از پناهجویان افغانستانی به کشورهای همسایه سرازیر شدند. این افراد به دلیل بیکاری و فقر شدیدی که زندگی آ‌ن‌ها را تهدید می‌کرد یا به دلیل فعالیت‌های ضدطالبان و ترس از انتقام‌جویی طالبان به پاکستان و ایران پناه بردند.
بر اساس آخرین گزارش کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل در پاکستان، در ۱۰ ماه گذشته، بیش از ۲۵۰ هزار پناهجوی افغانستانی در این سازمان ثبت شده‌اند و تعداد پناهجویان حاضر در پاکستان که هنوز در دفاتر رسمی این سازمان ثبت نشده‌اند نیز همین تعداد است.
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
پناهجویان افغانستانی ساکن اسلام‌آباد در آوریل ۲۰۲۲، در اعتراض به کندی روند بررسی پرونده‌هایشان در کمیساریای پناهندگان سازمان ملل و بلاتکلیفی طولانی‌مدت در پاکستان، به خیابان آمدند و با تحصن در پارک‌های این شهر طی شب‌ها و روزهای گرم تابستان، بر درخواست خود پافشاری کردند. خواست اساسی این معترضان از سازمان ملل و جامعه جهانی این است که به اوضاع افغانستان توجه کنند تا زمینه بازگشت مردم به کشورشان فراهم شود و اگر این کار در کوتاه‌مدت میسر نیست، امکان انتقال پناهجویان افغانستانی به کشورهای مهاجرپذیر را فراهم کنند.
