هرات، سومین شهر پرجمعیت و یکی از قطب‌های اقتصادی افغانستان است. گسترش فقر و بیکاری در افغانستان باعث شده است شماری از زنان و مردان در این شهر کلیه‌هایشان را بفروشند تا بتوانند شکم کودکانشان را سیر کنند. خشم طبیعت و بازگشت طالبان به قدرت در افغانستان یکی از بدترین بحران‌های بشری در جهان را رقم‌ زد. از دست رفتن میلیون‌ها فرصت شغلی و رکود اقتصادی در کشور سبب شد تا شماری از خانواده‌ها برای زنده ماندن، یک عضو بدنشان را بفروشند. به هر میزان که آمار فقر و گرسنگی در افغانستان افزایش می‌یابد، بازار فروش کلیه نیز گرم‌تر می‌شود.

نورالدین، پدر دو کودک است و از شش ماه پیش بی‌کار شده است. او به خبرگزاری فرانسه گفت: «قبلا شرکت‌ها فعال بودند و کار پیدا می‌شد، اما از چهار یا پنج ماه پیش، شرکت‌ها به کارشان پایان دادند و دیگر کار پیدا نمی‌شود.» نورالدین با تمام شدن ذخیره‌ مالی‌اش در چند ماه گذشته مجبور شد کلیه‌اش را بفروشد تا با پول به‌دست‌آمده از آن کودکانش را سیر کند. او می‌گوید این کار برایش آسان نبود، اما راه دیگری نداشت و مجبور شد یک عضو بدنش را بفروشد تا اعضای خانواده‌اش را سیر نگه ‌دارد.

هرچند پیش از سلطه طالبان بر افغانستان نیز اوضاع اقتصادی خانواده‌ها چندان روبه‌راه نبود؛ اما فرصت‌های شغلی زیادی به‌دلیل فعالیت هزاران شرکت خصوصی، سازمان‌ دولتی و خارجی در شهرهای افغانستان وجود داشت. این فرصت‌ها باعث شده بود چرخه‌ اقتصاد خانواده‌ها متوقف نماند. فروپاشی سریع دولت پیشین افغانستان پس از خروج نیروهای خارجی و بازگشت طالبان به قدرت باعث شد کمک‌های خارجی که بیش از ۷۰ درصد نیازهای دولت افغانستان را برآورده می‌کردند، متوقف شوند.

بر اساس گزارش سازمان ملل متحد، هم‌اکنون ۲۴ میلیون نفر در افغانستان که بیش از نیمی از جمعیت این کشور را تشکیل می‌دهند به کمک‌های فوری نیاز دارند. شکیلا، ساکن روستای سه‌شنبه بازار در شهر هرات که کلیه‌اش را برای تامین غذای فرزندانش فروخته است، گفت به دلیل نبود کار مجبور به فروش کلیه‌اش شد.

در شش ماه گذشته شماری از دولت‌ها و سازمان‌های کمک‌رسان تلاش کرده‌اند با بسیج کمک‌های بشردوستانه از فاجعه انسانی در افغانستان جلوگیری کنند؛ اما تلاش طالبان برای حیف‌ومیل این کمک‌ها و همچنین توزیع آن به افراد مورد تایید این گروه، مانع بهبود اوضاع شد.