وب‌سایت شبکه خبری آمریکایی سی‌ان‌بی‌سی در گزارشی به نقل از تحلیلگران امنیتی، حملات اخیر موشکی و پهپادی به امارات متحده عربی را بیشتر از آنکه نشان‌دهنده آسیب‌پذیری این کشور بداند، از نقاط قوت آن دانست.
حملات اخیر موشکی و پهپادی به ابوظبی، پایتخت امارات متحده عربی، کشورهای حاشیه خلیج فارس را برآشفت و بازارهای محلی را متلاطم کرد. البته وقوع چنین رویدادهایی در خاورمیانه غیرمعمول نیست؛ اما این‌بار کشوری هدف قرار گرفت که به امنیت و ثبات در این منطقه متلاطم شهرت داشت.
مسئولیت نخستین حمله پهپادی و موشکی به ابوظبی را که سه کشته بر جا گذاشت، حوثی‌ها، شبه‌نظامیان شیعه تحت حمایت جمهوری اسلامی ایران در یمن، برعهده گرفتند. در هفته‌های بعد نیز سه حمله موشکی یا پهپادی به ابوظبی انجام شد که امارات متحده عربی از رهگیری و خنثی‌سازی آن‌ها خبر داد. از میان این حملات، مسئولیت آخرین حمله را که سوم فوریه (۱۴ بهمن) رخ داد، یک گروه شبه‌نظامی کمترشناخته‌شده عراقی برعهده گرفت.
واکنش امارات متحده عربی به این حملات، اجرای چند حمله هوایی به اهدافی در یمن بود؛ جایی که امارات در آن به‌عنوان بخشی از ائتلاف تحت رهبری عربستان سعودی با حوثی‌ها می‌جنگد.
در پی این حمله‌ها، ایالات متحده آمریکا و بریتانیا برای شهروندان خود در امارات توصیه‌های ایمنی صادر کردند.
سخنگویان حوثی‌ها هم تهدید کردند که به انتقام دخالت امارات متحده عربی در جنگ خونین هفت‌ساله یمن، با حملات بیشتر، امارات را ساکنانش عمدتا از مهاجران‌اند، به «کشوری ناامن» تبدیل خواهند کرد.
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
اما این تهدید تا چه اندازه عملی است؟ سی‌ان‌بی‌سی در گزارشی که روز جمعه، ۲۲ بهمن، منتشر کرد، به نقل از تحلیلگران امور دفاعی و منطقه‌ای اجرای چنین تهدیدی را چندان امکان‌پذیر نمی‌داند.
حسین ایبیش، پژوهشگر ارشد عضو اندیشکده آمریکایی «موسسه کشورهای عرب حوزه خلیج فارس» در واشینگتن، به این رسانه گفت: «این خیلی واقع‌بینانه نیست. بله! حوثی‌ها موشک‌های بالیستیک ایران را در اختیار دارند، اما توانایی آن‌ها برای آسیب‌رسانی واقعی به امارات متحده عربی تقریبا محدود است.»
او افزود: «دفاع موشکی آن‌ها تقویت می‌شود و احتمالا کارآمد خواهد بود و با هر حمله، هزینه حوثی‌ها و حامیان ایرانی آن‌ها از نظر انتقام‌جویی تشدید می‌شود و تنش و انزوا افزایش می‌یابد.»
دِیو دروش، دانشیار و عضو ارشد نظامی دانشگاه دفاع ملی ایالات متحده، به سی‌ان‌بی‌سی گفت: «آنچه روز دوشنبه دیدیم این بود که دفاع موشکی امارات متحده عربی آن‌طور که باید، کار می‌کند.»
به گفته او، «امارات واقعا یکی از کشورهایی است که بهترین تمهیدات دفاعی را دارد... حتی واشنگتن دی‌سی نیز دفاع موشکی فعال ندارد».
سامانه‌های پدافند هوایی در برابر پهپادها
امارات متحده عربی به سامانه‌های پیشرفته دفاع موشکی «تاد» و پاتریوت پک-۳ مجهز است که از گران‌ترین و پیشرفته‌ترین پدافندهای هوایی در جهان محسوب می‌شوند؛ اما تهدیدهایی بسیار کوچک‌تر از موشک‌‌‌ها وجود دارند که شناسایی آن‌ها به‌مراتب سخت‌تر است: پهپادها که حتی تجهیزات دفاعی ثروتمندترین کشورها نمی‌تواند آن‌ها را رهگیری کند.
جان کرزیزانیاک، تحلیلگر حوزه کنترل تسلیحات و فناوری در «موسسه بین‌المللی مطالعات راهبردی» در واشنگتن، گفت: «نگرانی من بیش از همه در مورد موشک‌های کروز و پهپادها است که دقت بالایی دارند و در ارتفاع پایین پرواز می‌کنند. از نظر من این‌ها بسیار بیشتر از موشک‌های بالیستیک حوثی‌ها نگران‌کننده‌اند.»
مشکل این است که به‌طور معمول، رادارها که نخستین خط دفاعی در هر سامانه دفاع هوایی محسوب می‌شوند، نمی‌توانند پهپادها را شناسایی کنند.
پدافند غیرعامل و ترمیم سریع خسارت‌ها
کارشناسان امنیتی معتقدند که در این شرایط باید روی پدافند غیرعامل تمرکز شود که عبارت است از ایجاد زیرساخت‌های کلیدی تا حد امکان انعطاف‌پذیر و تقویت خدمات واکنش اضطراری و دفاع مدنی.
دروش که چندین سال مشاور نیروهای نظامی کشورهای خلیج فارس بوده است، با اشاره به واکنش سریع پدافند امارات در حملات اخیر، گفت: « از این نظر، ساختارهای دفاعی امارات در وضعیت بسیار خوبی‌اند… این چیزی فراتر از خریدن مقدار زیادی تجهیزات به درد نخور گران‌قیمت است. آن‌ها در واقع قابلیت‌های بسیار چشمگیری ایجاد کرده‌اند.»
سیذارت کوشال، پژوهشگر علوم نظامی در «موسسه مطالعات دفاعی و امنیتی نیروهای متحد سلطنتی» لندن، گفت: «در هر سناریو پدافند هوایی احتمالا مقداری نشتی یا مهمات مربوط به حمله از سد دفاعی عبور می‌کند؛ اما هفته‌های گذشته به‌طور مسلم نشان داد که امارات متحده عربی نسبتا ایمن است.»
به گفته او، «تا زمانی که امارات متحده عربی همچنان مطمئن باشد خسارات محدود خواهد بود و علاوه بر این، هرگونه خسارت وارده را به‌سرعت ترمیم کند، احتمالا می‌تواند تا اندازه‌ای فشار حوثی‌ها را تحمل کند؛ بدون آنکه بر شهرتش به‌عنوان یک کشور امن، هزینه ماندگاری تحمیل شود.»
