لحاف چهل تکه مادربزرگ‌ها روی صحنه مد لوکس امروزی چه‌ می‌کند؟

زنی لحاف اصلی را که مادربزرگش با دست دوخته بود شناسایی و تصویری از آن را در اینستاگرام منتشر کرد

خانه‌های مد با استفاده از پارچه‌های تغییر کاربری داده‌شده دغدغه‌های زیست‌محیطی خود را نشان می‌دهند-Mike Coppola/ Getty Images via AFP

هنگامی‌که A$AP Rocky در ماه سپتامبر به مراسم مت گالا رسید، کاری را انجام داد که کمتر کسی می‌توانست: نه تنها پا به‌پای ریانا روی فرش قرمز رفت بلکه لباسش بیشتر از او مورد توجه قرار گرفت: یک لحاف حجیم و چند رنگ چهل‌تکه.

این قطعه سفارشی را طراح الی راسل لینتز و چهل‌تکه‌دوز زک فاستر ساخته بودند و براساس پتویی طراحی شده که در یک فروشگاه دستفروشی در کالیفرنیا یافت شده بود . بعدا زنی لحاف اصلی را که مادربزرگش با دست دوخته بود شناسایی و تصویری از آن را در اینستاگرام منتشر کرد.

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

A post shared by Sarah (@books_n_babies)


حضور لحاف چهل‌تکه‌ در بزرگ‌ترین شب جهان مد تنها آخرین نمونه از احیای مدرن این صنعت بود که در حال تبدیل لحاف‌ها از میراث خانوادگی به محصولات لوکس است. آن‌ها در نمایش‌های بزرگ و در مجموعه‌های نوستالژیک زمستانی ظاهر شده‌اند، مخصوصا که خانه‌های مد به‌طور فزاینده‌ای به استفاده از پارچه‌های تغییر کاربری داده‌شده روی آورده‌اند تا دغدغه‌های زیست‌محیطی خود را نشان دهند.

Read More

This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)

برای علاقه‌مندان مادام‌العمر لحاف‌دوزی مانند مری فونز، سردبیر سابق مجله Quiltfolk، دیدن حضور این چهل‌تکه‌ها در جریان اصلی مد هیجان‌انگیز است. او می‌گوید: «واقعیت این است که چهل‌تکه‌ها جالب هستند. آن‌ها بی‌زمان‌اند. دیدن آن‌ها روی فرش قرمز، این موضوع را تقویت می‌کند و به عنوان یک چهل‌تکه‌دوز، ما طرفدار این اتفاقیم.»

لحاف چهل‌تکه : هنر در خانه ارباب و برده
لحاف‌دوزی و چهل‌تکه ریشه‌های عمیقی در آمریکا دارد و فونز آن را به‌عنوان «هنر دموکراتیک» توصیف می‌کند که در طول تاریخ این کشور به‌دست افراد با هر پیشینه مالی، نژادی و مذهبی انجام شده است. سبک‌های منطقه‌ای نیز تکامل یافته است، از لحاف‌های موزاییکی الهام‌گرفته از چهل‌تکه‌های انگلیسی که صنعتگران عمدتا سفید نیوانگلند ساخته‌اند تا طرح‌های هندسی رنگارنگ Gee's Bend آلاباما که جامعه برده‌های آن برای «بقا» می‌دوختند، زنان برای گرم نگه‌داشتن خانواده خود، کاربری لباس‌ها و کیسه‌های خواربار و غذا را تغییر می‌داده‌اند.

فونز می‌گوید که میانگین سن مخاطبان مجله «حدود ۵۰ سال» است، اما او شاهد افزایش علاقه در بین نسل‌های جوان است. او می‌گوید که در طول همه‌گیری کووید-۱۹هم با چهل تکه‌دوزانی که برای اولین بار کار می‌کردند و هم با افرادی که در طول قرنطینه دوباره به سراغ این هنر رفته‌اند، صحبت کرده است.

برای بسیاری از مردم، چهل‌تکه‌دوزی نمادی از «زمان‌های ساده‌تر» است، حتی اگر به‌نوعی معادل‌سازی نادرستی باشد.

اکنون زمان بسیار خوبی برای چهل‌تکه دوختن است.

بیشتر از زندگی