آزاده پورزند، پژوهشگر بنیاد پورزند، گفت: «دادگاه بین‌المللی مردمی آبان این فرصت را ایجاد کرد تا ما بدانیم دادخواهی مشمول زمان و مکان نمی شود. این دادگاه بسیار آموزنده بود. ما آموختیم که یک دادرسی عادلانه چطور باید باشد.»

آزاده پورزند در گفتگو با ایندیپندنت فارسی، ضمن تاکید بر اینکه شهادت بازماندگان داغدیده آبان ۹۸ بسیار تاثر برانگیز بود، افزود دادگاه فوق کمک کرد تا جمهوری اسلامی بداند که هیچ گاه نمی توان از دادخواهی فرار کرد.

او تاکید کرد در ادامه این دادگاه باید تلاش کنیم تا جمهوری اسلامی را در برابر اقداماتش و جنایت‌های صورت گرفته در آبان ۹۸ پاسخگو کنیم.

آزاده پورزند، فرزند سیامک پورزند روزنامه نگار و مهرانگیز کار، حقوقدان برجسته ایرانی است که بارها توسط جمهوری اسلامی شکنجه شده‌اند. آقای پورزند پس از سال‌ها حبس خانگی، نهایتا در اردیبهشت سال ۱۳۹۰ در انزوا درگذشت.

او نخستین بار پس از کنفرانس برلین دستگیر و به ۱۱ سال حبس محکوم شد. او که تا یک سال از دسترسی به وکیل و حقوق اولیه خود محروم بود، در نهایت تحت شکنجه وادار به اعترافات اجباری شد. اعترافاتی که او بعدها آنها را تکذیب کرد و گفت که به ناچار و زیر فشار شکنجه بیان کرده است. در بررسی‌های صورت گرفته مشخص شد که دنده‌های سیامک پورزند زیر شکنجه شکسته شده است.

محمدباقر قالیباف، فرمانده وقت نیروی انتظامی، در سال ۱۳۸۱ در باره دستگیری سیامک پورزند گفته بود: «پورزند یکسری فعالیت‌های ضدفرهنگی داشته که در چارچوب نظام اسلامی نبود و وی به واسطه ارتباطاتی که همسر سابق وی و دخترش با رضا پهلوی دارند، اطلاعات داخل کشور را در اختیار رضا پهلوی قرار می‌داده‌ است به طوری که موضوع با آقای خاتمی به عنوان رئیس شورای امنیت ملی مطرح شد.»

پس از این ماجرا، مهرانگیز کار، همسر آقای پورزند از جمهوری اسلامی ایران و علی خامنه‌ای رهبر آن شکایت کرد. در این شکایت آمده است که آقای پورزند زیر فشار شکنجه وادار به اعتراف اجباری شده و همین شکنجه ها باعث مرگ او شده است.

در پی درگذشت سیامک پورزند، نهادی با عنوان «بنیاد پورزند» تشکیل شده است. این نهاد حقوق بشری در راستای ترویج آزادی بیان و استیفای حقوق افراد آسیب دیده در ایران تلاش می‌کند.

آزاده پورزند نیز پژوهشگر همین بنیاد است که با حضور در دادگاه آبان تریبونال، به دنبال پیگیری مطالبات حقوق بشری آسیب دیدگان آبان ۹۸ است.