مت گالا که «اسکار دنیای خوش‌پوشی» لقب گرفته، معتبرترین مراسم دنیای مد سال است.

این مراسم معمولا در اولین دوشنبه ماه مه هر سال برگزار می‌شود و ظاهرا مراسمی برای تامین منابع مالی موسسه طراحی مد و لباس موزه مترو پولیتن نیویورک است. با وجود این مراسم امسال (۲۰۲۱) در تاریخ دوشنبه، ۱۳ سپتامبر، برگزار می‌شود چرا که به دلیل همه‌گیری فعلی برگزاری آن یک سال به تعویق افتاده است.

مت گالا همیشه اختصاصی‌ترین فرش قرمز را دارد که با حضور بازیگران هالیوود، اهالی‌ موسیقی‌ و مدل‌ها تکمیل می‌شود و برای طراحان مد محفلی بی‌همتا فراهم می‌آورد که ماه‌ها سر طراحی لباس آنان با یکدیگر رقابت کنند. در سال ۲۰۱۷، یک دانشجوی ۱۹ ساله‌ از شهر بدفورد ایالت نیویورک هم یکی از آن طراحان بود.

کانر ایوز تازه تحصیل در مدرسه سنت مارتین در مرکز لندن را شروع کرده بود که دوستی مشترک، یعنی مدلین اوستیل، بازیگردان، به او گفت یکی از تی‌شرت‌های خاصش را برای ادوا ابوه، مدل نوپا و کنشگر بریتانیایی، طراحی کند.

خانم ابوه بعد از دریافت این لباس، از یکی دیگر از لباس‌های طراحی آقای ایوز که تازه‌ترین پروژه دانشگاهی‌ او بود عکسی گرفت، آن را از طریق پیام مستقیم اینستاگرام برایش فرستاد و از او خواست تا برای مراسم ۲۰۱۷ مت گالا آن را برای وی دوباره طراحی کند. پس‌زمینه مراسم مت گالای آن سال، حول محور کارهای شرکت «کوم د گرسون» (Comme des Garçons) ری کاواکوبو بود و شش هفته بعد برگزار می‌شد.

آقای ایوز که اکنون ۲۱ سال دارد، به ایندیپندنت گفت: «فکر کردم جدی نمی‌گوید؛ اما بعد از ارسال چند پیام فهمیدم این قضیه ممکن است واقعا عملی شود. دست و پایم را گم کرده بودم.»

او ادامه داد: «ادوا سال پیش هم به مت گالا رفته بود و از آنچه پوشیده بود خیلی خوشحال و راضی نبود.» و توضیح داد چگونه شرکت‌های بزرگ دنیای خوش‌پوشی اغلب لباس ۱۰ تا ۱۵ فرد مشهور را طراحی می‌کنند و یک سبک مشترک را پی می‌گیرند تا شرکت خود را بهتر تبلیغ کنند. در سال ۲۰۱۶، خانم ابوه لباس شب سرمه‌ای براقی از مجموعه کلوین کلین به تن کرده بود که ۱۳۴ هزار پولک داشت و تکمیل آن ۸۵۰ ساعت طول کشیده بود.

آقای ایوز گفت: «به نظرم در آن رویکرد روند خلاقیت ممکن است کمی گم شود، به ویژه برای شخصی مثل ادوا که خیلی در کارش مصمم است و کاملا می‌داند چه می‌خواهد. واقعا می‌خواستم لباسی خاص برای او طراحی کنم. برای هر طراح مدی مراسم مت گالا بزرگ‌ترین مراسمی است که می‌توان به آن راه یافت؛ چه رسد به کسی در آن موقع حتی استودیوی طراحی خود را هم نداشت.»

آقای ایوز لباس او را که پیراهن کوتاهی با گلدوزی دست‌دوزی شده بود و کتی به سبک تاکسیدو روی آن قرار می‌گرفت که دامنی بلند و کشیده داشت، طراحی کرد. او این لباس را در آپارتمان دانشجویی خود که آن را با دو نفر دیگر سهیم بود، طراحی و تکمیل کرد.

او به یاد می‌آورد: «بامزه‌ترین اتفاق بود. در طول هفته پشت میز آشپزخانه با دوستانی که در رفت‌وآمد بودند می‌نشستم و تمام روز پولک‌های این لباس کوچک را می‌دوختم.»

با توجه به محدودیت زمانی (آن طور که می‌گوید او هنوز می‌تواند بخشی از آن اضطراب را حس کند) ایوز قبل از مراسم فقط یک جلسه پرو لباس با ابوا داشت. او برای این مراسم با ابوا به نیویورک پرواز کرد و والدینش را نیز برای حمایت از خود همراه برد.

بعد از رساندن ابوا به مراسم فرش قرمز (او می‌گوید: بلافاصله بعد از پهن کردن دامن او از محل رفتم)، ایوز با والدین خود رفت تا برای جشن گرفتن این دستاورد کنار هم شام بخورند. او به یاد می‌آورد: «پشت میز غذا چهار بار خوابم برد.»

او ادامه داد: «شش هفته بود که پشت سر هم بیدار بودم و فقط دو شات قهوه اسپرسو استارباکس می‌خوردم. خیلی دیوانه‌وار بود ولی کل انگیزه من همین نشاط و هیجان بود. به همین دلیل است که این کار را انجام می‌دهم. باورم نمی‌شد که کار خود را به مراسمی رسانده‌ام که به افراد زیادی آن را دیده و درباره‌اش بحث کرده‌اند و مرا بخشی از این مراسم در نظر می‌گیرند.»

از آن زمان به بعد، سر آقای ایوز حسابی شلوغ شد. تنها چند روز بعد از مراسم ۲۰۱۷ مت گالا، تصویر ریحانا در حالی دیده شد که یکی از تی‌شرت‌های مشهور این طراح را به تن داشت. او از آن زمان مجموعه‌ای از این لباس‌ها را در فروشگاه‌های بزرگ از جمله لیبرتی و براونز به فروش گذاشته است. آقای ایوز سال ۲۰۱۸ را برای «تعطیلات» صرف کرد و در آن مدت روی مجموعه اختصاصی خود کار کرد و چند پروژه آزاد دیگر داشت.

اما آیا چیزی دیگر معتبرتر از ارائه طرح شما در مراسم مت گالا وجود خواهد داشت؟ او می‌گوید: «تمرین خوبی برایم بود؛ چون فهمیدم وقتی به اوجی نظیر این می‌رسید، انتظارات از آنچه بعدا انجام می‌دهید بالا خواهد رفت. در آغاز فکر می‌کردم خب الان چه کنم؟ چون این کاری است که طراحانی که دهه‌ها تجربه دارند، می‌توانند انجامش دهند نه فردی که تازه کار خود را آغاز کرده است.»

او ادامه داد: «ولی از آن زمان تاکنون فهمیده‌ام که لازم نیست آن را بالاتر ببرم. می‌توانم قدردان این باشم که تجربه‌ای واقعا منحصر به فرد بود و دیگر فکر خود را مشغول آن نکنم. نمی‌شود همه چیز را در آن واحد به دست آورد.»