پس از فرار محمد اشرف غنی، رئیس‌جمهور پیشین افغانستان، کابل، پایتخت این کشور به دست طالبان افتاد و آن‌ها تمام مناطق این استان جز فرودگاه بین‌المللی حامد کرزی را که در اختیار آمریکایی‌ها بود، در کنترل گرفتند.

طالبان پس از ۲۰ سال، به کابلی قدم گذاشتند که نسبت به دیگر شهرهای افغانستان امنیت و آرامش و فضایی متفاوت داشت اما اکنون کابل زیبا چهره‌‌ای خشن و جنگی به خود گرفته  و گشت‌و‌گذار مردم عادی به ویژه زنان در آن رنگ باخته است. در هفته‌های اخیر، وقوع چندین انفجار میان مردم و شلیک موشک‌ به خانه‌های مسکونی و تلفات ناشی از آن وحشت‌عمومی در این شهر را افزایش داده و نگرانی‌ ساکنان کابل را بیشتر کرده است.

پس از آمدن طالبان به کابل، آمریکایی‌ها فروگاه بین‌المللی این شهر و آسمان آن را برای خارج کردن همکاران افغان خود در کنترل گرفتند و امید این بود تا زمانی که آمریکایی‌ها در کابل باشند جنگ وحشت درنگیرد و خون‌ها به ناحق ریخته نشود. در این مدت بازارها کم‌کم جنب‌وجوش خود را بازیافتند و مردم با ترس‌ولرز به بازار آمدند تا نیازهای خود را تامین کنند.

در شبی که گذشت (دوشنبه شب)، آمریکایی‌ها رسما و به طور کامل افغانستان را ترک کردند و فرودگاه کابل را هم به طالبان سپردند. طالبان به مجرد رفتن آمریکایی‌ها و تسلیم کامل فرودگاه کابل، خواب را از چشمان ساکنان این شهر دور کردند و به قول خود تا ساعت‌های ابتدایی صبح تیر شادمانه درکردند و فریاد سر دادند که آمریکا و حامیان آنان را شکست داده و به خانه‌های خود تارانده‌اند.

صبح سه‌شنبه، ۹ شهریور، پس از ۲۰ سال این اولین روزی است که هیچ سرباز آمریکایی در افغانستان و به ویژه در شهر کابل حضور ندارد اما کابل مانند روزها گذشته خالی و پر از طالب است. مردم از ترس آنان در خانه‌های خود پنهان شده‌اند و جرات بیرون آمدن ندارند و با خروج آمریکایی‌ها ترس و نگرانی‌هایشان بیشتر شده است.

افغانستان در این شب‌ها و روزها، بدون یک نظام رسمی و با حضور گروهی که بارها جامعه جهانی به ویژه آمریکا آن‌ها را گروهی تروریستی خطاب می‌کرد، سر کرده است. این وضعیت افغان‌ها به ویژه ساکنان کابل را بیشتر نگران کرده است. برخی از آنان بر این باورند که پس از این، افغانستان آهسته آهسته همه چیز خود را از دست خواهد داد و اگر در آینده‌ه‌ای نزدیک و به خواست همه‌ مردم نظامی فراگیر تشکیل نشود، روزهای سیاهی پیش روی افغانستان و افغان‌ها خواهد بود.

شماری از ساکنان کابل در گفت‌و‌گو با ایندیپندنت فارسی گفته‌اند که پس از رفتن کامل آمریکا از افغانستان به ویژه کابل، بیشتر نگران جان خود و خانواده‌هایشان‌اند و تاکید می‌کنند که با آمدن طالبان، افغانستان ۲۰ سال به عقب بازگشته و دوباره به همانجا که از آن آغاز کرده بود، رسیده است و اگر جامعه جهانی هم آنان را فراموش کند و طالبان را به رسمیت بشناسد، هیچ امیدی برای بقا باقی نمی‌ماند و به نام این و آن کشته خواهند شد و اگر زنده بمانند هم عمر باقیمانده را تحت حاکمیت طالبان و زیر شلاق سپری خواهند کرد.

نوید ساکن کابل است. وی و خانواده‌اش که از شلیک‌های شادمانه طالبان شوکه شده‌اند، می‌گویند: «رفت‌وآمد مردم داخل شهر کم‌رنگ است. تنها آن‌هایی که مجبورند، برای پیدا کردن یک لقمه نان بیرون می‌روند اما سروصدای طالب‌ها و ماشین‌هایشان شهر را پر کرده است. شماری از آنان با ندای الله اکبر آمریکا را شکست خورده و برخی دیگر آنان سرگردان می‌خوانند. خداوند بخیر کند؛ روزهای بد و تاریکی در پیش داریم.»

شفیع دکان‌داری در شهر کابل، می‌گوید: «از زمان ورود طالبان به کابل وضعیت خوب نبود و فروش نداشتیم. من هر صبح تا آفتاب برآید ۵۰۰ افغانی فروش داشتم اما صبح امروز ۵۰ افغانی فروختم. با رفتن خارجی‌ها مردم ترسیده‌اند و از ترس طالبان بیرون نمی‌آیند.»

از سوی دیگر،‌ طالبان تاکید دارند که با رفتن کامل آمریکایی‌ها از افغانستان، جنگ برای همیشه در این کشور پایان یافته است و همه افغان‌ها پس از این در فضایی صلح‌آمیز با برادری و برابری زندگی خواهند کرد. سخنان و شعارهایی که بیشتر افغان‌ها به آن‌ها باور ندارند و این وعده‌های طالبان را به قصد فریب مردم، رسیدن به قدرت و جلب توجه جامعه جهانی برای به رسمیت شناختن خود می‌دانند.