سازمان عفو بین‌الملل طی بیانیه‌ای اعلام کرد که مقامات جمهوری اسلامیب ایران با ممانعت از دسترسی زینب جلالیان به خدمات پزشکی او را مورد شکنجه قرار داده‌اند. گفته می‌شود مسئولان زندان «دسترسی زینب جلالیان به خدمات پزشکی را مشروط به انجام اعترافات تلویزیونی کرده‌اند».

عفو بین‌الملل افزود این زندانی کرد که در زندان شهرستان خوی در آذربایجان غربی محبوس است، به شدت بیمار است ولی همچنان از دسترسی به خدمات درمانی مناسب محروم مانده است.

هرانا دراین‌رابطه نوشت که پزشکان زندان خوی درخواست کرده‌اند که او به دلیل عفونت شدید دهان و دندان در سه ماه گذشته برای درمان به خارج از زندان منتقل شود اما مقامات زندان این درخواست را رد کرده و ماهیت «امنیتی» پرونده وی را علت این تصمیم ذکر کرده‌اند.

زینب جلالیان از عوارض روده و کلیه و برفک دهان رنج می‌برد که موجب جوش‌های سفید دردناک در زبان او و اختلال در بلع غذا شده است. همچنین، بینایی او به دلیل جلوگیری از عمل جراحی به شدت دچار اختلال است.

در آخرین مورد خانم جلالیان اعلام کرده که سمت راست بدنش بی حس شده است که پزشکان زندان علت آن را اضطراب و فشارهای روانی ناشی از شرایط زندان دانسته‌اند.

دادگاه انقلاب کرمانشاه، زینب جلالیان را به همکاری با «پژاک» و «اقدام مسلحانه علیه جمهوری اسلامی ایران» متهم و او را به اعدام محکوم کرد. اگرچه در این دادگاه چنددقیقه‌ای، هیچ مدرکی ارائه نشده است. در حکم نهایی دادگاه آمده است: «نامبرده چه بسا در عملیات‌های تروریستی نیز شرکت داشته است که از بیان حقایق خودداری می‌کند.» در واقع حکم نهایی دادگاه نیز بر اساس اسناد قطعی صادر نشده است.

در اردیبهشت سال ۹۵ خانم جلالیان در یک برنامه اعتراف اجباری تلویزیونی حضور یافت. اما خواهر او به عفو بین‌الملل گفته است که زینب جلالیان اظهارات خود در این برنامه را رد کرده و گفته است که زیر فشار مجبور به بیان آن سخنان شده است.