وقتی ادینسون کاوانی چند ماه پیش به منچستریونایتد رسید، انتظار دست‌اندرکاران ورزشگاه اولدترافورد این بود که مهاجمی با این سطح بالای مهارت و سابقه ثابت‌شده، می‌تواند الگویی برای هم‌تیمی‌های جدید خود در داخل و خارج از زمین بازی باشد.

با کاوانی قرارداد بسته شد تا رهبر این تیم در رختکن و الهام‌بخش سایر مهاجمان جوان و مستعد کنار خود باشد و اینکه نتیجه بازی‌ها را به نفع منچستریونایتد رقم زند، دقیقا به همان شکلی که زلاتان ابراهیموویچ چهار سال پیش انجام داد.

مقایسه این بازیکن با ابراهیموویچ اجتناب‌ناپذیر است؛ هر دوی آنها از باشگاه پاری‌سن‌ژرمن به‌عنوان بازیکنانی آزاد به اولدترافورد راه یافتند. البته در این میان مقایسه‌های کمتر جذابی هم از او وجود دارد مانند مقایسه  او با رادامل فالکائو.

کاوانی هم مانند فالکائو، در بیشتر دوران فعالیت حرفه‌ای سابق خود روی نیمکت و دارای جراحت و تحت مداوا بوده است. او به خاطر مصدومیتی که فصل قبل تجربه کرد ۲۲ بازی را از دست داد و تردیدهایی منطقی ایجاد شد که آیا این بازیکن هنوز هم می‌تواند انتظارات از خود را در این سطح برآورده کند و شایسته دستمزد بالایی باشد که بازیکنانی همردیف او طلب می‌کنند. تمرین نداشتن او برای مسابقات هم چندان مطلوب نبود. بین آخرین حضور او برای پاری‌سن‌ژرمن تا اولین حضورش برای منچستریونایتد ۲۳۴ روز فاصله بود. استخدام کاوانی و سپس قرنطینه او هنگام ورود که احتمالا باعث از دست دادن اولین بازی مقابل نیوکاسل خواهد شد، باعث شده است که منچستریونایتد به استخدام بازیکنان از سر ترس و تفکر به کوتاه‌مدت متهم شود.

آیا این یک «شوک فرهنگی» در پی مربیگری اوله گونار سولشر است؟ آیا این بازگشتی به سیاست استخدام ستارگان در گذشته این تیم است؟ کاوانی اکنون پنج سال از فالکائو در زمان ورود او به منچستریونایتد مسن‌تر است. با این وجود اما تمام تردیدها به‌سرعت در حال محو شدن هستند چرا که به‌گونه‌ای روزافزون احساس می‌شود منچستریونایتد بازیکن دیگری مانند ابراهیموویچ پیدا کرده است که باعث پیروزی این تیم در هر مسابقه‌ای خواهد شد.

کاوانی کریسمس پرباری برای خود درست کرده است. ابتدا، در بازی چهارشنبه گذشته در ورزشگاه گودیسون توانست در اواخر بازی گلی به ثمر رساند که باعث شد تیم سولشر از اورتون عبور کند و به نیمه‌نهایی جام اتحادیه باشگاه‌های انگلستان راه یابد. سپس در روز باکسینگ، در بازی خارج از خانه مقابل لسترسیتی هم پاس زیبای او بعد از آنکه به‌عنوان بازیکن ذخیره به زمین آمد، برونو فرناندز را صاحب توپ کرد تا او هم نهایتا با گل خود منچستریونایتد را جلو اندازد.

گرچه تیم او در نهایت از گرفتن سه امتیاز بازی باز ماند اما سولشر پس از سوت پایان بازی با عباراتی ستایش‌آمیز از بازیکن جدید خود تعریف کرد و حتی فاش کرد که در اولین مکالمه خود با کاوانی او خواسته است تا پیراهن شماره هفت را به تن کند. شماره‌ای که سابقا بر تن جورج بست، اریک کانتونا و کریستیانو رونالدو و سایر بازیکنان بزرگ بوده و همواره موجب ترس بازیکنان از به تن کردن آن شماره می‌شده است ولی برای کاوانی چنین نیست.

سولشر گفت: «وقتی به سابقه فعالیت حرفه‌ای و تجربه او نگاه کنید و با توجه به شخصیتش که از مکالمه من با او آشکار بود و همچنین نحوه بازی کردن او که در گذشته شاهدش بوده‌ام، آنگاه دیگر تردیدی نخواهد بود که او به‌راحتی می‌تواند پیراهن شماره هفت را بر تن کند و از پس مسئولیت آن برآید.» سولشر ادامه داد: «او آنقدر دقیق و حرفه‌ای است و چنان عادات و رفتار منظمی دارد که نشان می‌دهد چرا توانسته است چنین سابقه‌ای را برای خود بسازد. حتی در این سن، از نظر بدنی او یکی از متناسب‌ترین بازیکنانی است که تاکنون داشته‌ایم.»

کاوانی تنها در چهار بازی از ۱۴ مسابقه خود برای منچستر از آغاز وارد زمین شده است ولی پشتکار او در داشتن بهترین تناسب‌اندام و آمادگی جسمانی که شامل پیاده‌روی‌های گهگاه او در پارک‌های ملی نزدیک ورزشگاه است، ممکن است به‌زودی باعث شود او دقایق بیشتری را در زمین بازی حضور داشته باشد.

سولشر با اعتراف به اینکه کاوانی او را به اتخاذ تصمیماتی دشوار مجبور کرده است، گفت: «او قطعا بازیکنی است که باید از ابتدا در زمین حاضر باشد. آدم نمی‌تواند از بازیکنی با این کیفیت به نحوی دیگر استفاده کند. ما بازیکنانی بسیاری داریم که این ویژگی را دارند و تعداد آنان بیش از ۱۱ نفر است اما احتمالا او در بازی‌های بیشتری از آغاز در زمین حاضر خواهد شد.»

بازی مقابل ولورهمپتون واندررز ممکن است فرصتی عالی برای او باشد تا ترکیبی پایدار را برای تیم خود کلید زند.

در بازی‌های اخیر، منچستریونایتد برای شکست تیم نونو اسپیریتو سانتو با مشکل مواجه شده است و تنها یکی از هفت بازی گذشته خود مقابل آنها را برده و هیچ‌وقت بیش از یک گل به ثمر نرسانده است. اما مهارت کاوانی در حرکت بدون توپ او به خط حمله منچستر مزیتی جدید داده است که بسته به نوع دفاع تیم مقابل، از بازی انفجاری و سریع تا بازی تیمی و آهسته تغییر می‌کند.

مشکل ادامه‌دار شانه مارکوس راشفورد شاید فرصتی برای کاوانی فراهم آورد تا از آغاز در ترکیب تیم قرار بگیرد. همین‌طور مشکل آنتونی مارشال در ارائه یک بازی یکدست یا حتی بحران جاری به دلیل برنامه فشرده بازی‌ها حوالی کریسمس نیز ممکن است چنین فرصتی را برای او فراهم آورند. اگر او در ترکیب اصلی تیم در این بازی قرار نگیرد دوباره ۷۲ ساعت بعدتر چنین فرصتی در برابر استون ویلا برای  وی فراهم خواهد آمد.

گرچه سابقه حضور کاوانی در ورزشگاه اولدترافورد تنها به چند ماه می‌رسد اما سولشر از هم‌اکنون می‌گوید این حضور ممکن است برای مدت‌ها به طول انجامد. وقتی از او پرسیده شد آیا منچستریونایتد در حال حاضر به دنبال استفاده از فرصت خود برای تمدید قرارداد یک ساله این بازیکن اروگوئه‌ای است، آقای سولشر نشانه آشکاری ارائه کرد. او لبخند به لب گفت: «در حال حاضر به نظر می‌رسد او هنوز برای چند سال دیگر در اوج باشد؛ به همین خاطر من چیز دیگری در این باره نمی‌گویم. وقتی او به تیم ما آمد تاثیری عظیم بر آن داشت. پس بیایید بر تقویت تمام بازیکنان تمرکز کنیم ولی او هنوز چند سال دیگر زمان دارد.»

تنها زمان است که همه چیز را مشخص خواهد کرد. اگر کاوانی در تمام این مدت تناسب‌اندام و آمادگی جسمانی خود را حفظ  کند، آنقدرخوب بازی خواهد کرد که فصل دومی هم برای خود در این تیم دست‌وپا کند؛ اما به هر صورت اولین برداشت‌ها از حضور او خیلی خوب بوده است و کمتر شبیه فالکائو در یونایتد بلکه بیشتر مشابه ابراهیموویچ برای این تیم به نظر می‌رسد.