یک گروه فیسبوکی عزمش را جزم کرده است که کل صندلی‌های بزرگترین هواپیمای مسافربری جهان، یعنی یک ایرباس آ۳۸۰ را برای یک بار «پرواز به ناکجا» پیش‌خرید کند.

این گروه متشکل از مسافران پر رفت‌وآمد شرکت هواپیمایی آل نیپون ژاپن، ۲۲ هزار عضو دارد و از این شرکت درخواست کرده است که یک سفر گردشگری ۹۰ دقیقه‌ای برای اعضای این گروه ترتیب دهد و این شرکت نیز قبول کرده است.

طبق گزارش تارنمای «هر بار یک مایل» (One Mile at the Time)، این پرواز از فرودگاه ناریتا واقع در توکیوی بزرگ شروع می‌شود و به همین فرودگاه نیز باز می‌گردد.

از مسافران این پرواز با نوشیدنی پذیرایی می‌کنند و گواهی مخصوص شرکت در این برنامه را هم دریافت خواهند کرد.

بلیت این خدمات تکرارنشدنی این هفته به کسانی که زودتر اقدام کرده بودند فروخته شد.

قیمت این بلیت بخش اقتصادی (ارزان‌قیمت) از ۳۰ هزار ین ژاپن (۲۲۲ پوند) به بالا و قیمت بخش درجه یک از ۱۰۰ هزار ین (۷۴۰ پوند) به بالا بود. این رقم برای پرواز کوتاه‌مدتی که در هیچ‌ جا توقف ندارد، قیمت نسبتاً زیادی محسوب می‌شود.

قیمت صندلی‌های باکیفیت‌تر بخش اقتصادی ۵۰ هزار ین (۳۷۰ پوند) و قیمت صندلی‌های بخش درجه یک این پرواز ۷۰ هزار ین (۵۱۸ پوند) بود.

این اولین «پرواز به ناکجا» نیست که در طول دوره این همه‌گیری از باند فرودگاه می‌پرد.

محدودیت‌های جهانی در عرصه سفر، جرقه راه‌اندازی پروازهای گردشگری برای دوستداران صنعت هوافضا بود و هواپیمایی آل نیپون هم ‌اکنون با انتخاب هواپیمای غول‌آسای آ۳۸۰ که معمولاً در مسیر هونولولو پرواز می‌کند برای «تجربه» پروازی ۹۰ دقیقه‌ای بر فراز منطقه هاوایی، سهم خود را در این زمینه ایفا کرده است.

سایر شرکت‌های هواپیمایی نیز به نوبه خود چنین پروازهایی گذاشته‌اند: هواپیمایی ای‌وی‌اِی تایوان یکی از هواپیماهایش را با تزیینات «هلو کیتی» برای پرواز اختصاصی روز پدر در ماه اوت آماده کرد، تایگر ایر تایوان نیز پروازی از فرودگاه تایپه به مقصد بازگشت تایپه گذاشت که بر فراز جزیره ججوی کره جنوبی دور زد، و هواپیمایی کانتاس نیز در ماه سپتامبر اعلام کرد «پرواز به ناکجا» را بر فراز استرالیا برقرار خواهد کرد و بلیت‌های این پرواز حد نصاب سرعت فروش را در جهان شکست و در کمتر از ۱۰ دقیقه کل بلیت‌ها فروش رفت.

اما کنشگران محیط زیستی این حرکت را محکوم کرده‌اند.

آنا هیوز، مدیر پویش «بریتانیای بدون پرواز»، در مصاحبه با ایندیپندنت گفت: «این که سوار هواپیمایی می‌شویم که هیچ مقصدی ندارد، واقعاً نشان از اعتیاد ما به پرواز دارد.»

«اغلب به ما می‌گویند بدون پرواز نمی‌شود زندگی کرد، زیرا تجربه ما و فهم‌مان از زندگی مردم جاهای دیگر و سایر فرهنگ‌ها از این صافی می‌گذرد. اما این‌ پروازها تنها چیزی که برای ما دارد، انبوهی از گازهای گلخانه‌ای است که می‌توانیم در این دوران بحرانی به خاطر تغییرات اقلیمی هم که شده، بدون آن‌ زندگی کنیم.»