سازمان روانشناسی بینالمللی در افغانستان با انتشار گزارشی اعلام کرد حدود هفتاد درصد شهروندان افغانستان از مشکلات روانی رنج میبرند و نیاز به مشاوره روانی دارند.
در گزارش این سازمان آمده است، جنگ چندین ساله، کشتار، ویرانی و آواره شدن میلیونها شهروند افغانستان از دلایل اساسی مشکلات روانی در میان شهروندان این کشور است.
وحید مایار، سخنگوی وزارت بهداشت افغانستان گفته است، تعداد افرادی که در کشور مبتلا به ناراحتیهای روانی هستند رو به افزایش است.
آقای مایار گفت: «ما مددکاران اجتماعی را آموزش میدهیم و هم اکنون حدود ۱۰۰ روانشناس در سراسر افغانستان وجود دارد».
درسال ۲۰۱۷ وزارت بهداشت افغانستان اعلام کرده بود حدود ۶۰ تا ۶۵ درصد شهروندان افغانستان با مشکلات روانی دست و پنجه نرم میکنند که تعداد زنان بیشتر از مردان است.
جنگ، فقر، بیسوادی، بیکاری، روابط ناسالم در اجتماع، مشکلات خانوادگی، تعصبات قومی، زبانی، و همچنین نبود نهادها و مراکز مشاوره روانی از جمله عواملی است که بیشتر مردم افغانستان را به این بیماری مبتلا کرده است.
ذبیحالله حیدری، ساکن شهر کابل که دو سال پیش به بیماری روانی مبتلا شده بود و پس از یکسال درمان سلامت خود را بدست آورده، میگوید: «یک سال پیش وضعیت روانی من خوب نبود، بیکار بودم، مشکلات اقتصادی هم بیش از حد فشار میآورد، شب و روز در فکر این بودم که چهگونه این مشکلات را حل کنم. سرانجام آهسته، آهسته روانی شدم، شبها خواب نداشتم و بی جهت با افراد مشاجره میکردم. سرانجام خانوادهام مرا نزد دکتر روانشناس بردند و به گفتههای دکتر عمل کردم و حالا خوب هستم، اما باید بگویم که مادر تمام بدبختیها در زندگی، بیکاری است».
درسال ۲۰۱۹ سازمان بهداشت جهانی اعلام کرد که بحرانهای ناشی از جنگ در کشورهایی مانند: افغانستان، عراق، سودان جنوبی و یمن تاثیرات درازمدتی در پی دارد به دلیل اینکه اختلالات در جریان جنگ بیشتر از دوران صلح است.
این سازمان گفته است که در دوران صلح، یک نفر از هر چهارده نفر و در جریان جنگ و پس از جنگ، یک نفر از هر پنج نفر دچار ناراحتی روانی می شوند.
شمسالحق جاوید، دانشجوی سال سوم رشته اقتصاد میگوید: «شاید بیشتر از هفتاد درصد شهروندان افغانستان دچار مشکلات روانی باشند و این رقم هر روز بیشتر میشود. دلیلاش هم معلوم است. در کشوری که جنگ، ناامنی، بیکاری، بیقانونی و صدها مشکلات دیگر باشد، تعداد بیماران روانی هم بیشتر میشود. به همین جهت وظیفه حکومت این است که با فقر، بیکاری و مشکلات به شکل جدی مبارزه کند».
نادرخان اچکزی که دو سال پیش در رشته حقوق، فارغ التحصیل شده و هنوز از بیکاری رنج میبرد، گفت: «بیکاری، فقر، جنگ، خود به خود انسانها را به سوی روانی شدن سوق میدهد. در زمان جنگهای داخلی که در افغانستان جریان داشت همراه خانواده به پاکستان رفتیم. شرایط سخت زندگی و کار در آنجا زمینه ساز بروز ناراحتیهای روانی در من شد».
اچکزی گفت: «زمانیکه در برابر فقر، بیکاری، عوامل جنگ و صدها مشکلات دیگر، که عملا شهروندان افغانستان با آن روبرو هستند، اقدامی صورت نگیرد و زمینه کار برای مردم فراهم نشود، شاهد بیشتر شدن این نوع بیماری در سراسر افغانستان خواهیم بود».
سازمان روانشناسی بینالمللی، سازمانی است وابسته به یک نهاد خیریه آلمانی که در افغانستان به ارائه خدمات مشاوره روانی و گفتگوهای فرهنگی میپردازد.