هفتاد درصد شهروندان افغانستان از ناراحتی‌های «روانی» رنج می برند

«بیکاری و فقر، مادر همه بدبختی‌هاست»

AFP

سازمان روانشناسی بین­‌المللی در افغانستان با انتشار گزارشی اعلام کرد حدود هفتاد درصد شهروندان افغانستان از مشکلات روانی رنج می­برند و نیاز به مشاوره روانی دارند.

در گزارش این سازمان آمده است، جنگ چندین ساله، کشتار، ویرانی و آواره شدن میلیون­ها شهروند افغانستان از دلایل اساسی مشکلات روانی در میان شهروندان این کشور است.

وحید مایار، سخنگوی وزارت بهداشت افغانستان گفته است، تعداد افرادی که در کشور مبتلا به ناراحتی‌های روانی هستند رو به افزایش است.

آقای مایار گفت: «ما مددکاران اجتماعی را آموزش می­دهیم و هم اکنون حدود ۱۰۰ روانشناس در سراسر افغانستان وجود دارد».

درسال ۲۰۱۷ وزارت بهداشت افغانستان اعلام کرده بود حدود ۶۰ تا ۶۵ درصد شهروندان افغانستان با مشکلات روانی دست ­و پنجه نرم می­کنند که تعداد زنان بیشتر از مردان است.

جنگ، فقر، بی­سوادی، بی­کاری، روابط ناسالم در اجتماع، مشکلات خانواد­گی، تعصبات قومی، زبانی، و همچنین نبود نهاد­ها و مراکز مشاوره روانی از جمله عواملی است که بیشتر مردم افغانستان را به این بیماری مبتلا کرده است.

ذبیح­الله حیدری، ساکن شهر کابل که دو سال پیش به بیماری روانی مبتلا شده بود و پس از یکسال درمان سلامت خود را بدست آورده، می­گوید: «یک­ سال پیش وضعیت روانی من خوب نبود، بیکار بودم، مشکلات اقتصادی هم بیش از حد فشار می­آورد، شب و روز در فکر این بودم که چه‌گونه این مشکلات­ را حل کنم. سرانجام آهسته، آهسته روانی شدم، شب‌ها خواب نداشتم و بی ‌جهت با افراد مشاجره می‌کردم. سرانجام خانواده‌ام مرا نزد دکتر روانشناس بردند و به گفته­های دکتر عمل کردم و حالا خوب هستم، اما باید بگویم که مادر تمام بدبختی­ها در زندگی، بیکاری است».

درسال ۲۰۱۹ سازمان بهداشت جهانی اعلام کرد که بحران­های ناشی از جنگ در کشورهایی مانند: افغانستان، عراق، سودان جنوبی و یمن تاثیرات درازمدتی در پی دارد به دلیل اینکه اختلالات در جریان جنگ بیشتر از دوران صلح است.

این سازمان گفته است که در دوران صلح، یک نفر از هر چهارده نفر و در جریان جنگ و پس از جنگ، یک نفر از هر پنج نفر دچار ناراحتی روانی می شوند.

شمس­الحق جاوید، دانشجوی سال سوم رشته اقتصاد می­گوید: «شاید بیشتر از هفتاد درصد شهروندان افغانستان دچار مشکلات روانی باشند و این رقم هر روز بیشتر می­شود. دلیل­اش هم معلوم است. در کشوری که جنگ، ناامنی، بیکاری، بی­قانونی و صدها مشکلات دیگر باشد، تعداد بیماران روانی هم بیشتر می‌شود. به همین جهت وظیفه حکومت این است که با فقر، بیکاری و مشکلات به شکل جدی مبارزه کند».

نادرخان اچکزی که دو سال پیش در رشته حقوق، فارغ ‌التحصیل شده و هنوز از بیکاری رنج می­برد، گفت: «بیکاری، فقر، جنگ، خود به خود انسان­ها را به سوی روانی شدن سوق می‌دهد. در زمان جنگ­های داخلی که در افغانستان جریان داشت همراه خانواده به پاکستان رفتیم. شرایط سخت زندگی و کار در آنجا زمینه ساز بروز ناراحتی‌های روانی در من شد».

اچکزی گفت: «زمانی‌که در برابر فقر، بیکاری، عوامل جنگ و صدها مشکلات دیگر، که عملا شهروندان افغانستان با آن روبرو هستند، اقدامی صورت نگیرد و زمینه کار برای مردم فراهم نشود، شاهد بیشتر شدن این نوع بیماری در سراسر افغانستان خواهیم بود».

سازمان روانشناسی بین‌المللی، سازمانی است وابسته به یک نهاد خیریه آلمانی که در افغانستان به ارائه خدمات مشاوره روانی و گفتگوهای فرهنگی می­پردازد.

بیشتر از