در آستانه بازی نیمه‌نهایی جام جهانی زنان، نیکیتا پاریس به ایالات متحده هشدار داده که هیچ کسی در فوتبال بین‌المللی زنان از آنها نمی‌ترسد، دست کم او و هم‌تیمی‌هایش در تیم انگلستان آنها را هیچ حساب نمی‌کنند.
تیم انگلستان سه‌شنبه شب در پارک المپیک لیونس به مصاف تیم آمریکا می‌رود و می‌داند اگر این بازی را ببرد، بزرگترین برد در تاریخ این تیم خواهد بود چون باعث می‌شود که آنها به فنیال جام جهانی راه پیدا کنند.
تنها، تیم آمریکا، قهرمان شماره ۱ جهان که سه بار برنده شده است بر سر راه آنها قرار دارد، اما نوعی احساس نترسی و خودباوری در پاریس و هم‌تیمی‌هایش وجود دارد که می‌تواند هر حریفی را شکست دهد.
شعار رایج در کمپ انگلستان این است که «ما زنان کله‌شقی هستیم». لیا ویلیامسن، مدافع تیم، مدت‌ها قبل از این جام جهانی این شعار را برای تیم خود ابداع کرده بود اما پس از برد روز پنج‌شنبه آنها در مقابل نروژ بود که فیل نویل، سرمربی تیم آن را علنی کرد.
تیم آمریکا چندین سال سرسخت‌ترین تیم فوتبال زنان بوده است –بدون شک آنها مبارزترین، هدفمندترین، سرسخت‌ترین و مصمم‌ترین تیم زنان در این ورزش بوده‌اند.
اما پاریس معتقد است دیگر تنها آمریکایی‌ها نیستند که سرسخت‌اند. او روز دوشنبه پرسید: چرا ما نباید فکر کنیم که از آنها سرسخت‌تر هستیم در حالی که به جام She Believes رفتیم و برنده شدیم؟ ما پا به پای آنها بازی کردیم؟ می‌دانید؟»
«ما در گذشته آمریکا را شکست داده‌ایم. ما تحت رهبری مارک [سامپسن] در سال [۲۰۱۷] آنها را شکست دادیم. چرا نباید فکر کنیم که می‌توانیم آنها را دوباره شکست دهیم؟ چرا ما باید پس از رسیدن به مرحله نیمه نهایی این تورنمنت با خود بگوییم: «وای، حریف ما آمریکاست؟»
« کسی از آمریکا نمی ترسد. کسی از آلمان نمی ترسد. کسی از انگلستان نمی‌ترسد. روز بازی آنها خواهد دانست که مهم نیست شما که هستید، اگر خوب بازی کنید و همه بازیکنان در زمین نهایت تلاششان را بکنند، تیم برنده خواهد شد. من از آمریکا نمی‌ترسم و فکر می‌کنم هم‌تیمی‌های من هم از آنها نمی‌ترسند.»
پاریس احترام زیادی برای بازیکنان مثل الکس مورگان، کارلی لوید، مگان راپینوی و بازیکنان سابق تیم آمریکا قائل است، اما او معتقد است وقت آن رسیده که تیم انگلستان الگوی دیگران شود و الهام بخش دختران جوان در سراسر جهان باشد.
او گفت: «ما باید برای آمریکایی‌ها به عنوان پیشگامان فوتبال زنان احترام قائل باشیم. آنها خدمت بسیار بزرگی به فوتبال زنان در سراسر جهان کرده‌اند. این باعث شده که مردم برای این بازی ارزش و احترام قائل باشند.»
«باور من این است که ما به جام‌جهانی نمی‌آییم که تاثیری بگذاریم و بعد فراموش شویم. ما نمی‌خواهیم فراموش شویم. لیا می‌گوید ما باید تاریخ‌سازی کنیم - یعنی به دختران جوان این رویا را ببخشیم که نه تنها به اوج برسند بلکه تاثیری ماندگار در اوج بر جای بگذارند.»
با این حال، پاریس با خوشحالی ادعا می‌کند که اطلاع ندارد وجهه او در کشورش به شدت ارتقا کرده و به الگویی برای بازیکنان جوان مبدل شده است. خودش می‌گوید: «وقتی که با مادرم تماس می‌گیرم، می‌گوید: وای، همه جا در تلویزیون در مورد تو حرف می‌زنن!»
در حال حاضر او روی مأموریت فعلی‌اش تمرکز کرده است، اما به الگویی که او و هم تیمی‌هایش دارند می‌سازند افتخار می‌کند.
او می‌گوید: «امیدوارم این وضعیت برای مدت‌های طولانی ادامه پیدا کند. فوتبال زنان در حال رشد است و من امیدوارم که دختران جوان - نه تنها در انگلستان - بلکه در سراسر جهان به فوتبال، و به طور کلی ورزش، روی بیاورند، در هر زمینه‌ای که خود علاقه دارند.»
«همه کاری که ما کرده‌ایم این است که ورزشی را انتخاب کرده‌ایم و عاشق آن شده‌ایم. سخت تلاش کرده‌ایم تا به اوج برسیم. هر دختر جوانی در سراسر جهان می تواند این کار را بکند.»
© The Independent
