ماجرای بازداشت یکی از مدیران فدراسیون ژیمناستیک به دست نیروهای سازمان اطلاعات سپاه و تفتیش ناگهانی ساختمان این فدراسیون، بار دیگر نام زهرا اینچه‌درگاهی را به تیتر رسانه‌ها کشانده است. اینچه‌درگاهی تنها رئیس زن یکی از فدراسیون‌های ورزشی و المپیکی و عضو شورای فدراسیون جهانی ژیمناستیک است.
اطلاعات رسیده به ایندیپندنت فارسی نشان می‌دهد که در پشت‌پرده این اتفاقات سناریویی امنیتی‌ـ‌سیاسی جریان دارد که هدف اصلی آن برکناری یا وادار کردن اینچه‌درگاهی به استعفاست؛ سناریویی که سپاه پاسداران و مجموعه تحت هدایت احمد دنیامالی، وزیر ورزش، به طور مشترک پیگیری می‌کنند.
پیش از این گلنار وکیل گیلانی، دیگر مدیر ورزشی زن و رئیس فدراسیون چوگان، نیز با پرونده‌سازی وزارت ورزش دولت حسن روحانی و تهدید شدن به انتشار عکس‌های خصوصی مجبور به استعفا شده بود.
اکنون در این مورد تازه، ابتدا چند روز قبل خبر بازداشت یک «مقام فدراسیون المپیکی» در رسانه‌های داخلی ایران منتشر شد. بعدتر روشن شد این فرد محسن سلیمانی، دبیر پیشین فدراسیون ژیمناستیک، است. پس از برکناری سلیمانی به دلیل فشارهای بخش حراست وزارت ورزش، اینچه‌درگاهی او را برای مدیریت اجرایی فدراسیون انتخاب کرده بود. گزارش‌ها حاکی از آن است که سلیمانی در ابتدای مرداد، پس از یک تماس تلفنی، ساختمان فدراسیون را ترک کرده و از آن زمان، جز یک ملاقات کوتاه با وکیل و یک تماس تلفنی با خانواده، خبری از وضعیت او منتشر نشده است.
همزمان، چندین نفر از ماموران سازمان اطلاعات سپاه پاسداران پس از بازداشت سلیمانی وارد ساختمان فدراسیون شدند، مدارک و برخی وسایل را جمع‌آوری و از ساختمان خارج کردند. در ادامه محمد شروین اسبقیان، معاون احمد دنیامالی، از این بازداشت دفاع و آن را حاصل «هماهنگی وزارت ورزش با دستگاه‌های نظارتی» دانست تا در کنار نحوه اجرای این پروژه و همزمانی‌اش با فشارهای سیاسی علیه اینچه‌درگاهی، گمانه‌زنی‌ها درباره وجود یک «پرونده‌سازی هدفمند» را تقویت کند.
در نهایت مصاحبه زهرا اینچه‌درگاهی مهر تاییدی بر این موضوع زد. او در یک گفتگوی تلویزیونی با تایید این خبر گفت: «این فرد بدون داشتن حکم قطعی محکومیت و صرفا به‌دلیل پرونده‌ای قدیمی که سه سال پیش در دادسرای فرهنگ و رسانه مطرح شده، بازداشت شده است. متاسفانه یا خوشبختانه، تاکنون نتوانسته‌اند اسنادی برای محکومیت ما ارائه کنند؛ البته تا این مرحله، چون نسبت به آینده دید روشنی ندارم.»
از سوی دیگر وبسایت «رویداد۲۴» در ایران در یک گزارش جدید به نقل از منابع آگاه آورده است: «برخی افراد با طراحی سناریوهایی همچون بازداشت دبیر پیشین و پرونده‌سازی، به‌دنبال ایجاد تغییراتی در فدراسیون ژیمناستیک هستند؛ تغییراتی که هدف اصلی آن برکناری زهرا اینچه‌درگاهی از ریاست فدراسیون است.»
اشاره اینچه‌درگاهی در مصاحبه‌اش به اینکه «تاکنون» سندی علیه او پیدا نشده، می‌تواند در همین راستا تفسیر شود. منبع آگاه «رویداد۲۴» در فدراسیون ژیمناستیک ایران می‌گوید: «برخی نهادهای غیرورزشی و مقامات وزارت ورزش تمایلی به ادامه حضور اینچه‌درگاهی در فدراسیون ژیمناستیک ندارند و در حال فراهم کردن مقدمات برکناری او هستند.»
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
همچنین سخنان تامل‌برانگیز رئیس فدراسیون ژیمناستیک ایران در برنامه زنده تلویزیونی و صحبت از اینکه «برخی افراد خارج از فدراسیون تلاش می‌کنند چوب لای چرخ کارهای ما بگذارند»، اشاره‌ای واضح به همین فشارهای امنیتی و غیرورزشی است. اینچه‌درگاهی در ادامه از بودجه بسیار ناچیز فدراسیون ژیمناستیک، به‌رغم داشتن جامعه هدف ۳۰۰ هزار نفری و جایگاه المپیکی، تایید نشدن مصوبات مجمع فدراسیون و ممانعت از برگزاری مجامع قانونی گلایه کرده بود.
اینچه‌درگاهی که سال ۱۳۹۵ سکان فدراسیون ژیمناستیک ایران را در دست گرفت، پیش از این نیز هدف فشارهای مدیران وزارت ورزش و سپاه پاسداران قرار گرفته بود. نخستین بار در سال ۱۴۰۱ بود که این فشارها به استعفای او انجامید، اما بازگشتش در انتخابات بعدی معادلات مخالفانش را بر هم زد. از آن زمان تاکنون، مجموعه‌ای از اقدامات برای محدود کردن اختیارات و بی‌اثر کردن مدیریت او آغاز شده است.
این درحالی است که اینچه‌درگاهی در دوره مدیریتش برای نخستین بار موفق شد سهمیه المپیک ژیمناستیک ایران را دریافت و دختران ژیمناست ایران را پس از نیم قرن به رقابت‌های بین‌المللی اعزام کند. با این حال، او بارها گفته که وزارت ورزش از این موفقیت‌ها استقبال نکرده و حتی در موضوعاتی مانند طراحی لباس دختران ژیمناست با اکراه همراهی کرده است. او خود را مدیری «نه سنتی و نه متحجر» می‌داند که قوانین را می‌شناسد و می‌کوشد در قالبی مدرن راه را برای پیشرفت زنان در ورزش هموار کند؛ نگاهی که مدیران سنتی جمهوری اسلامی و نزدیکان علی خامنه‌ای بارها با آن مخالفت کرده‌اند.
در ساختار مدیریتی جمهوری اسلامی، حضور زنان در رده‌های بالای تصمیم‌گیری همواره با مقاومت جدی روبه‌رو بوده است. طی چهار دهه گذشته، شمار زنان منصوب‌شده به سمت‌های کلیدی ورزشی یا سیاسی بسیار محدود بوده است. نگاه غالب در بدنه قدرت، نقش‌آفرینی زنان را صرفا در جایگاه‌های حاشیه‌ای یا تشریفاتی می‌پذیرد و از ورود آنان به حوزه‌هایی که نیازمند تصمیم‌گیری مستقل و نفوذ بین‌المللی است به‌شدت هراس دارد.
