قطعی اینترنت در اتیوپی وارد سومین روز متوالی خود شده است و روزنامه‌نگاران و فعالان مدنی نمی‌توانند از وضعیت این کشور آگاهی دقیقی کسب کنند.

نت‌بلاکز که وضعیت جهانی اینترنت را رصد می‌کند گزارش داده که ترافیک دیتا در اتیوپی به ۹ درصد وضعیت عادی رسیده و عملاً جز بخش‌هایی از حکومت، مردم عادی و دیگر گروه‌های غیرحکومتی در وضعیت قطعی کامل اینترنت به‌سر می‌برند.

اتیوپی از روز سه‌شنبه شاهد تظاهرات سراسری مخالفان دولت این کشور بوده است.

امروز پلیس این کشور کشته شدن  ۸۷ نفر در جریان اعتراضات ضددولتی را پذیرفته و گفته که ۷۶ نفر دیگر هم مجروح شده‌اند.

اعتراضات در این کشور آفریقایی پس از کشته شدن یک خواننده و فعال مدنی با نام هنری «اورومو» آغاز شد.

اورومو از منتقدان دولت اتیوپی بود و مرگ او سبب برانگیخته شدن خشم عمومی در این کشور شده است.

این فعال مدنی و خواننده اتیوپیایی در منطقه‌ای در غرب آدیس آبابا، پایتخت این کشور به دست افراد ناشناس کشته شده است.

معترضان معتقدند که مرگ او به دست نیروهای امنیتی و با فرمان مقام‌های دولتی انجام شده است.

پلیس اتیوپی علاوه بر کشتن تعدادی از معترضان حدود ۳۵ نفر از مخالفان سرشناس این کشور را نیز دستگیر کرده است.

همزمان با این تحولات اینترنت نیز در سراسر کشور قطع شده است؛ یک الگوبرداری جدید از نحوه برخورد جمهوری اسلامی با مردم معترض.

مشابه این اعتراضات در مرداد ماه سال گذشته نیز در اتیوپی رخ داد و «آبی احمد»، نخست‌وزیر این کشور تهدید کرد که اگر اعتراضات ادامه یابد اینترنت را «برای همیشه» قطع خواهد کرد.

او گفته بود اینترنت مانند آب و یا هوا نیست و دسترسی به آن از حقوق اولیه انسان‌ها به شمار نمی‌آید.

نخست‌وزیر اتیوپی در توصیفش از اینترنت از الگوی بیانی مشابه مقامات جمهوری اسلامی استفاده می‌کند. برای نمونه او گفته بود که اگر «اینترنت سبب آشوب، هرج‌ومرج و تعدی به جان و اموال مردم شود، برای حفظ امنیت ملی از قطع اینترنت ابایی نخواهد داشت.»

هنوز بالاترین رکورد قطع اینترنت برای مقابله با اعتراضات مردمی در اختیار جمهوری اسلامی است.

پس از گسترش اعتراضات مردمی در آبان‌ماه سال گذشته به بیش از ۱۰۰ شهر در ایران، مقام‌های دولتی و امنیتی جمهوری اسلامی دسترسی مردم ایران به اینترنت را به مدت ۱۰ روز قطع کردند.

قطع دسترسی به اینترنت ابزار جدیدی است در دست دولت‌ها برای مقابله با پیوستن معترضان به یکدیگر و سرکوب آن‌ها در سکوت خبری.