هفتاد و چهار درصد برق هند از نیروگاه های زغالی تامین می شود و استفاده از این سوخت فسیلی در همچنان در این کشور رو به افزایش است. با اینحال ، اینکه سرمایهگذاری در انرژی قابل بازیافت درحال پیشی گرفتن از سرمایهگذاری در سوختهای فسیلی است ممکن است سرآغاز پایان سلطه سوخت زغالسنگ بر هند باشد. بر این اساس تغییرات عمدهای در هند، کشوری که پس از چین و آمریکا سومین کشور تولید کننده بیشترین گازهای گلخانهای در جهان است، در راه است.
به گزارش آژانس بین المللی انرژی، دلیل توجه هند به سوختهای قابل بازیافت هم به دلیل سیاستگذاریها در این کشور و هم به خاطر کاهش شدید هزینههای استفاده از انرژی خورشیدی است. طبق این گزارش، در سه سال گذشته سرمایه گذاری هند در انرژیهای قابل بازیافت بیش از سرمایهگذاری در سوختهای فسیلی بوده. این گزارش در عین حال میافزاید که در سال ۲۰۱۸، برای نخستین بار میزان پرداخت برای استفاده انرژی خورشیدی از میزان هزینه برای تولید نیرو از طریق سوخت زغالی پیشی گرفته است.
میشل والدرون، نویسنده این گزارش، به اینساید کلایمت نیوز گفته است :«در سه سال گذشته گام بزرگی در راستای تغییر مجرای سرمایهگذاری در حوزه انرژی در هند صورت گرفته است، اما دوام و پایداری این تغییر رویه با موانعی روبرو است.» از جمله، به گفته وی، امکان دارد در سالهای پیش رو گرایش به زغالسنگ بار دیگر افزایش پیدا کند و یا سیاستهای دولت در این زمینه تغییر کند.
میزان تقاضا برای انرژی در هند در مقایسه با برخی از کشورها هنوز به نسبت پائین است. هر هندی یک دهم یک شهروند آمریکایی انرژی مصرف میکند، اما با توجه به این که میزان مصرف انرژی در میان مردم رو به افزایش است، این رویه نیز به سرعت در حال تغییر است.
در همین راستا شرکت بریتیش پترولیوم ارزیابی کرده است که تقاضای انرژی در هند، با توجه به افزایش جمعیت و همچنین توسعه اقتصادی این کشور، تا سال ۲۰۴۰ دو برابر شود.
علیرغم استفاده فزاینده از زغالسنگ و افزایش تقاضا در این خصوص، به نظر می رسد هند بر آن است تا به آنچه در توافق اقلیمی پاریس به آن متعهد شده، عمل کند و تا سال ۲۰۲۲ تولید یکصد و هفتاد و پنج گیگاوات انرژی قابل بازیافت را به طور کامل به جریان بیاندازد.
این کشور تا کنون بیش از ۷۷ گیگاوات انرژی قابل بازیافت را وارد چرخه انرژی کرده است که این مقدار دو برابر ظرفیت انرژی قابل بازیافت چهارسال گذشته است. همچنین زمینهسازی برای تولید ۶۰ گیگاوات انرژی قابل بازیافت دیگر نیز در جریان است.
در این میان، به گفته سمیر کواترا، تحلیلگر حوزه تغییرات اقلیمی و سیاست انرژی در شورای دفاع از منابع طبیعی در هند، در حالی که به طور معمول میزان برق تولید شده از طریق سوخت زغالسنگ سالانه با شتاب ۲۰۰ گیگاوات در سال افزایش میافت، طی سه سال گذشته این شتاب به ۱۰ گیگاوات در سال رسیده است.
أقای کواترا افزوده است:«هند به این باور رسیده است که انرژیهای قابل بازیافت با سرعت بیشتری تولید میشوند، پاکتر و ارزانتر هستند و در عین حال از لحاظ استراتژیک نیز استفاده از این انرژیها در جهت منافع هند است و امنیت این کشور در حوزه انرژی را تامین میکند. بر این اساس سرمایهگذاری در انرژیهای قابل بازیافت منطقی به نظر میرسد.»
دور شدن تدریجی هند از سوخت زغالسنگ همسوی با روند جهانی سرمایهگذاری در این حوزه است. در سه سال گذشته به طور کلی سرمایهگذاری در سوخت زغالسنگ با افت همراه بوده.
با اینحال، به رغم پیشرفت در زمینه انرژیهای قابل بازیافت، آژانس بینالمللی انرژی هشدار داده است که اگر طبق توافق پاریس هدف این باشد تا نگذاریم میزان افزایش گرمایش زمین به طور میانگین از ۱.۵ درجه سانتیگراد بالاتر رود، باید حجم سرمایهگذاری در انرژیهای قابل بازیافت بسیار بیش از این باشد.
دکتر فاتح بیرول، مدیر اجرائی آژانس گفت :«در حال حاضر، با توجه به تغییرات پیشآمده در بازار، سیاستگذاریها و فناوریها، سرمایه گذاری در حوزه انرژی، با ابهامات بی سابقه ای رو به رو است، اما آنچه مشخص است این است که جهان در حال حاضر نه به اندازهای که بتواند پاسخگوی الگوهای مصرف امروز باشد در روشهای سنتی عرضه انرژی سرمایهگذاری میکند و نه به اندازه کافی در فنآوریهای تولید انرژی پاکتر و با این رویکرد، در هر صورت ما داریم بر تعداد خطراتی را که در آینده با آنها روبرو خواهیم بود میافزاییم.»
© The Independent