بحران کم‌آبی در سراسر ایران هر روز شدیدتر می‌شود؛ تا جایی که رئیس سازمان صداوسیمای جمهوری اسلامی نیز اعتراف کرده قطعی آب خانه‌اش از روزی دو تا سه ساعت، حالا به ۱۲ تا ۱۳ ساعت رسیده است.

مهدی مهیایی، معاون استاندار گلستان، هم از قطعی ۱۰ تا ۱۲ ساعته آب در شهرهای این استان خبر داد و گفت به حدود ۱۰۰ روستای گلستان، تنها با تانکر آبرسانی می‌شوند و ۴۰ روستا هنوز به شبکه آبرسانی متصل نیستند.

این بحران هم‌زمان با خاموشی‌های گسترده و قطعی‌های مکرر برق، زندگی میلیون‌ها ایرانی را فلج کرده است. در همین رابطه محمدرضا شکوهی، رئیس مرکز فوریت‌های پزشکی دانشگاه علوم پزشکی همدان، اعلام کرد که ۱۵ نوجوان در یک استخر به دلیل قطعی ناگهانی برق و از کار افتادن سیستم تصفیه آب، دچار مسمومیت شدند و سه نفر از آن‌ها همچنان بستری‌اند.

در تهران و سایر شهرها نیز شرایط مشابه است و ویدیوهای رسیده به ایندیپندنت فارسی نشان می‌دهد ساکنان مناطق حاشیه‌نشین شرقی، جنوبی و غربی تهران با دبه در صف گرفتن آب از تانکرها هستند. 

یک فرد معترض ساکن شاهین‌شهر اصفهان نیز در ویدیویی که ارسال کرده است، می‌گوید: «آب را قطع می‌کنند و هر وقت دلشان خواست وصل می‌کنند. خانه ما را کثافت برداشته است.»

در بندرعباس، قطع چهار تا هشت ساعته برق در اوج گرما همراه با بی‌آبی، زندگی روزمره را مختل و شماری از مردم را راهی مراکز درمانی کرده است. یکی از این معترضان به ایندیپندنت فارسی گفت:‌ «ظهر و بعدازظهر در اوج گرمای بندرعباس، برق را قطع می‌کنند و آب هم همراه آن قطع می‌شود. دقیقا به عهد بوق برگشته‌ایم که با بادبزن خودمان را باد می‌زدیم و با آفتابه خودمان را می‌شستیم.»

حتی در استان گیلان که تاکنون تنها استان ایران محسوب می‌شد که وارد تنش آبی نشده بود، نیز وضعیت وخیم و حاد است. به طوری که در شهر خمام، یکی از پربارش‌ترین شهرهای این استان با سالانه ۱۴۰۰ میلی‌متر بارش، آب منازل به مدت چند روز مداوم قطع شد و در نتیجه روز سه‌شنبه ۷ مرداد، هزاران تن از ساکنان این شهر با تجمع مقابل فرمانداری، به بی‌آبی اعتراض کردند.

مسعود پزشکیان، رئيس‌جمهوری ایران و سایر مقام‌های دولتی هم در حالی دائم مردم را به صرفه‌جویی در مصرف آب دعوت می‌کنند که رضا سپهوند، عضو کمیسیون انرژی مجلس، امروز چهارشنبه تاکید کرد: «بیش از ۸۰ درصد آب کشور در بخش کشاورزی مصرف می‌شود و فقط ۱۰ درصد به بخش خانگی می‌رسد.» او با اشاره به ورود ایران به پنجمین سال خشکسالی از ۱۳۹۸ تاکنون، هشدار داد که پاییز پیش‌ رو نیز کم‌بارش خواهد بود.

کارشناسان علاوه بر تغییرات اقلیمی، سوءمدیریت، فساد گسترده، حفر بی‌رویه چاه‌های غیرمجاز و سیاست‌های اشتباه در بخش کشاورزی را دلایل اصلی بحران می‌دانند که باعث نابودی سفره‌های آب زیرزمینی شده است.

حتی حوزه سلامت ایران نیز تحت تاثیر بحران اخیر قرار گرفته است. محمدرضا ظفرقندی، وزیر بهداشت دولت پزشکیان، از صدور دستورالعمل صرفه‌جویی آب در بیمارستان‌ها خبر داد و گفت شست‌وشوی دست کادر درمان قبل از جراحی‌ها باید به حداقل برسد؛ اقدامی که وزارت خارجه اسرائیل آن را «بازی با جان مردم» توصیف کرد.

در همین حال محسن اردکانی، مدیرعامل آب و فاضلاب تهران، هشدار داد که پایتخت به «روز صفر» نزدیک می‌شود؛ یعنی روزی که سدها کاملا خالی شوند و منابع آبی پایان یابد. محمدصادق معتمدیان، استاندار تهران، هم وضعیت سدهای تهران را «فاجعه‌بار» توصیف کرد و گفت تنها ۱۳ درصد ظرفیت این سدها پر و ۸۷ درصد خالی است، زیرا بارندگی‌ها نسبت به سال گذشته ۳۱ درصد و نسبت به میانگین بلندمدت ۴۲ درصد کاهش داشته و ذخایر برقی ایران نیز به‌شدت کم شده است.

در حالی که میلیون‌ها ایرانی با کمبود آب دست‌وپنجه نرم می‌کنند، دولت جمهوری اسلامی برای تامین آب زائران اربعین منابع قابل‌توجهی اختصاص داده است. چنانچه حیدر نعمتی، فرماندار مهران، اعلام کرده ۱۷ ایستگاه آبرسانی برای زائران در مسیر تا نقطه صفر مرزی راه‌اندازی شده و به‌صورت شبانه‌روزی فعال است. این تصمیم انتقاد مردم را برانگیخته است و می‌گویند نیازهای داخل کشور نادیده گرفته می‌شود.

بحران آب در ایران بیش از آنکه ناشی از خشکسالی باشد، حاصل دهه‌ها سوءمدیریت، فساد ساختاری و بی‌اعتنایی به هشدارهای علمی است. کارشناسان با اشاره به کشورهای خشک حاشیه خلیج فارس مانند عربستان سعودی، امارات و قطر که میزان بارندگی سالانه در برخی شهرهایشان حتی به ۱۰۰ میلی‌متر هم نمی‌رسد، تاکید می‌کنند این کشورها با بهره‌گیری از فناوری‌های نوین و شیرین‌سازی آب دریا توانسته‌اند از بروز بحران کم‌آبی جلوگیری کنند.

حساب فارسی وزارت خارجه آمریکا در شبکه اجتماعی ایکس هم بحران کم‌آبی در ایران را حاصل «طمع، فساد، و سوءمدیریت حکومت» دانست و افزود: «روزها بدون آب در گرمای سوزان تیرماه. دسترسی به آب برای آشامیدن، حمام کردن، شست‌وشو یا خنک کردن خانه‌ها وجود ندارد. مردم ایران همچنان از عواقب واقعی طمع، فساد حکومت و سوء مدیریت منابع آب در رنج‌اند. آن‌ها شایسته بهتر از این‌اند.»