در میانه جنگ جاری میان اسرائیل و حماس که از ۷ اکتبر ۲۰۲۳ آغاز شد، الگوی نگران‌کننده‌ای پدیدار شد: شهروندان اسرائیلی که برای جاسوسی جذب عوامل اطلاعاتی جمهوری اسلامی شده‌ بودند. 

به گزارش اورشلیم پست، به نقل از سرهنگ دوم ساریت پرتز از واحد لاهاو ۴۳۳‌ــ واحد ویژه پلیس اسرائیل که بر جرایم جدی و بین‌المللی تمرکز دارد‌ــ این مسئله رویدادی موردی نیست، بلکه بخشی از پدیده‌ای گسترده‌تر و رو‌به‌رشد است. از زمان آغاز جنگ، نهادهای اطلاعاتی جمهوری اسلامی تلاش برای جذب نیرو از داخل اسرائیل را افزایش داده‌اند.

با همکاری مشترک شاباک (سرویس امنیت داخلی) و پلیس اسرائیل، ۲۵ طرح جاسوسی خنثی شده‌اند و پیش‌بینی می‌شود علیه ۴۰ مظنون اسرائیلی کیفرخواست صادر شود. در این بین، لاهاو ۴۳۳ به ۱۷ پرونده رسیدگی کرده است و واحدهای مرکزی پلیس در مناطق مختلف کشور باقی پرونده‌ها را بررسی کرده‌اند. در تمام این پرونده‌ها، شواهد کافی برای دستگیری مظنونان جمع‌آوری شده است.

پرتز توضیح داد که این روند ابتدا پرونده یک مرد جوان ارتدوکس افراطی از بیت‌شمش در ژوییه ۲۰۲۴ آغاز شد. با این حال، طولی نکشید که مشخص شد این مورد بخشی از اقدامی هماهنگ‌ از جانب جمهوری اسلامی است. ابزار ارتباط اولیه اغلب رسانه‌های اجتماعی بودند. عوامل جمهوری اسلامی هویت واقعی‌شان را پنهان می‌کردند و گاه به اسم روزنامه‌نگار یا در قالب روابط دوستانه و عاشقانه ظاهر می‌شدند تا اعتماد طرف مقابل را جلب کنند.

انگیزه اصلی مظنونان در همه موارد دریافت پول بود. پرتز تاکید کرد که آن‌ها همیشه به‌دنبال «پول بی‌دردسر» بودند‌ــ پرداخت‌هایی که به‌صورت ناشناس و از طریق رمزارز منتقل می‌شد. استفاده از رمزارز هم پنهان‌سازی هویت را ممکن می‌کرد و هم فرایند انتقال را آسان‌تر می‌‌کرد.

واحد سایبری لاهاو ۴۳۳ نقش کلیدی در ردیابی و پیگیری جریان این پول‌ها داشت. مهارت فنی و شبکه جهانی این واحد کمک کرد تا کیف‌پول‌های رمزارزی مرتبط با این شبکه جاسوسی شناسایی و ردگیری شوند.

وظایف محول‌شده از سوی ماموران جمهوری اسلامی معمولا مرحله‌ به مرحله پیش می‌رفت. در ابتدا، افراد جذب‌شده باید هویتشان را با ارسال عکس کارت شناسایی یا تصاویر شخصی، تایید می‌کرد. پس از ایجاد اعتماد، وظایف جدی‌تر می‌شد: از گرفتن عکس‌های عادی از خیابان‌ها یا محصولات فروشگاه‌ها، تا اقدام‌های تحریک‌آمیز مانند آتش زدن لباس فرم ارتش اسرائیل، تخریب پرچم اسرائیل، یا نوشتن شعارهایی مانند «فرزندان روح‌الله». در مراحل پیشرفته‌تر، برخی مامور جمع‌آوری اطلاعات از پایگاه‌های نظامی یا بنادر شدند، و حتی به برخی از آن‌ها مسئولیت خرید سلاح، تهیه مواد منفجره یا مشارکت در خرابکاری محول شد.

هرچند هیچ‌یک از مظنونان برای آموزش به خارج از کشور سفر نکرده‌اند، برخی در حال برنامه‌ریزی برای چنین سفری بودند. آن‌ها قصد داشتند از طریق کشورهایی چون قبرس یا یونان، با قایق به ایران بروند. اما پیش از عملی شدن این طرح‌ها، بازداشت شدند.

پرتز ضمن تاکید بر همکاری نزدیک پلیس و شاباک در شناسایی سریع تهدیدهای جاسوسی، گفت در مواردی، مظنونان پیش از بازداشت، مرتکب اقدام‌های خرابکارانه جدی شده بودند، از جمله سربازی که ویدیویی از سامانه گنبد آهنین ارسال کرده بود و یا مظنونی که در بندر حیفا آپارتمانی اجاره کرده بود تا اطلاعاتی درباره تردد کشتی‌ها برای قاچاق تسلیحات جمع‌آوری کند.

اگرچه بیشتر مظنونان به اقدام‌هایشان اعتراف کرده‌اند، اغلب تلاش کرده‌اند نیت واقعی‌شان را بی‌اهمیت جلوه دهند و ادعا کرده‌اند از عواقب کارشان بی‌اطلاع بوده‌اند. فقط تعداد اندکی از آن‌ها از دولت اسرائیل ابراز نارضایتی کرده‌اند. اکثر آن‌ها مدعی‌اند که همچنان اسرائیل را دوست دارند و تنها انگیزه‌شان دریافت پول بوده است.

مبالغ پرداختی در این پرونده‌ها بین ۸۰۰ هزار تا یک میلیون شِکِل (بین ۲۱۶ تا ۲۷۰ هزار دلار) متغیر بوده است.