یک بررسی جدید نشان داد که افراد دارای الگوهای خواب بسیار نامنظم، ممکن است در معرض خطر بالای ابتلا به زوال عقل باشند. این یافته‌ها که چهارشنبه در مجله نورولوژی منتشر شد، نشان داد که منظم بودن خواب-یعنی خوابیدن و بیدار شدن در ساعتی مشخص در هر روز-عامل مهمی در خصوص جلوگیری از خطر ابتلا به زوال عقل یک فرد است.

متیو پل پیس، نویسنده این مقاله از دانشگاه موناش در استرالیا، گفت: «توصیه‌های [مرتبط با] سلامت خواب، اغلب بر میزان توصیه‌شده خواب، یعنی ۷ تا ۹ ساعت در شب، تمرکز دارد، ولی تاکید کمتری بر حفظ برنامه‌های خواب منظم می‌شود.»

بررسی‌های پیشین، خواب نامنظم را با شرایط متابولیک و سلامت قلب مرتبط می‌دانستند، با این‌ حال، ارتباط آن با زوال عقل ناشناخته باقی مانده است. در این تحقیق جدید، دانشمندان داده‌های سلامتی بیش از ۸۸ هزار نفر را در بریتانیا با میانگین سنی ۶۲ سال بررسی کردند و میانگین، هفت سال آن‌ها را دنبال کردند.

پژوهشگران بر اساس داده‌های دستگاه روی مچ دست شرکت‌کنندگان که چرخه خواب آن‌ها را در مدتی حدود یک هفته اندازه‌گیری می‌کرد، منظم بودن خواب آن‌ها (ثبات روزانه آن‌ها در الگوهای خواب و بیداری) را محاسبه کردند. آن‌ها احتمال این را نیز که شرکت‌کنندگان در هر دو نقطه زمانی به فاصله ۲۴ ساعت از هم، در یک وضعیت خواب باشند - خواب یا بیدار - میانگین [در دوره‌ای حدود] هفت روز برآورد کردند.

شرکت‌کنندگانی که هر روز در ساعت مشخصی می‌خوابیدند و بیدار می‌شدند، دارای شاخص منظم خواب ۱۰۰ بودند، و افرادی که در زمان‌های مختلف می‌خوابیدند و بیدار می‌شدند، امتیاز صفر داشتند.

حدود ۴۸۰ نفر در این بررسی به زوال عقل مبتلا شدند. دانشمندان با بررسی ارتباط میان امتیازهای خواب منظم و خطر زوال عقل، دریافتند که خطر ابتلا به بیماری عصبی برای افرادی که بی‌نظم‌ترین خواب را دارند در بالاترین میزان است. افرادی در پایین‌ترین صدک پنجم با میانگین امتیاز ۴۱، نامنظم‌ترین خواب را داشتند، و افرادی در بالاترین میزان صدک ۹۵ با میانگین نمره ۷۱، از منظم‌ترین خواب برخوردار بودند.

این مطالعه یادآور شد که شرکت‌کنندگان بین این دو گروه، دارای میانگین نمره منظم خواب ۶۰ بودند. دکتر پیس گفت: «بر اساس یافته‌های ما، افرادی که خواب نامنظم دارند، ممکن است برای جلوگیری از زوال عقل، فقط به بهبود منظم خواب خود در مقایسه با سطوح بسیار بالا نیاز داشته باشند. برای تایید یافته‌های ما، به تحقیقات بعدی نیاز است.»

دانشمندان با استناد به محدودیت‌های این پژوهش، گفتند که نمی‌توانند وجود عامل ناشناخته دیگری را که ممکن است در ارتباط بین منظم خواب و زوال‌عقل نقش داشته باشد، رد کنند. محققان گفتند که این مطالعه همچنین این را ثابت نمی‌کند که بی‌نظمی خواب، سبب زوال عقل می‌شود، بلکه صرفا ارتباط [میان این دو] را نشان می‌دهد.