در دومین سالگرد سقوط دولت افغانستان و به قدرت رسیدن طالبان، اعتراض‌های زنان افغان علیه رژیم حاکم به گوشه‌گوشه این کشور و فراتر از مرزها گسترش یافته است. در پانزدهم اوت، مصادف با سالروز تصرف کابل به دست طالبان، زنان در دست‌کم ۱۵ استان افغانستان با برگزاری گردهمایی‌های اعتراضی و پخش ویدیوها و تصاویرشان در رسانه‌های اجتماعی، اعتراضشان به وضعیت جاری را اعلام کردند.

بیانیه‌های اعتراضی که زنان از کابل تا بلخ، هرات، بامیان، پنجشیر، بغلان، جوزجان، تخار، قندوز، بدخشان و چندین شهر دیگر افغانستان منتشر کرده‌اند، بازتابی از اعتراض زنان افغان به تعامل و ارتباط جهان با طالبان و بقای این رژیم است. در این بیانیه‌ها تاکید شده که خواست زنان افغانستان نه کنار آمدن با طالبان که از میان برداشتن نظام طالبانی است.

جنبش شنبه‌های ارغوانی، یکی از جنبش‌های اعتراضی زنان در کابل، در بیانیه‌اش تصریح کرده که خواسته زنان و مردان افغانستان تنها بازگشایی درهای مدارس و دانشگا‌ه‌ها نیست و اعتراض‌ها نباید فقط به این موارد محدود شود: «زیرا تنها راه‌حل چالش‌ها و مشکلات موجود افغانستان ایجاد حکومتی جایگزین حاکمیت خودخوانده طالبان یعنی حکومتی دموکراتیک، غیرمتمرکز و مبتنی بر آرای شهروندان است که در آن آزادی‌های فردی، مذهبی و تفاوت‌های فکری به رسمیت شناخته شده باشند و بتواند عدالت اجتماعی را تامین کند.»

در روزهای اخیر، تجمع‌های اعتراضی به رژیم طالبان و رفتارهای این گروه با مردم افغانستان در دو سال گذشته در کشورهای کانادا، آلمان، اتریش، سوئد، نروژ، هلند، پاکستان و چندین کشور دیگر جهان هم برگزار شده است. در قطعنامه مشترک معترضان به طالبان در سراسر جهان که به مناسبت هفته همبستگی با مردم افغانستان منتشر شد، در مورد وضعیت کنونی افغانستان پس از سلطه طالبان آمده است: «دو سال است که جهان با چشمان باز شاهد انواع جنایات جنگی، جنایت‌های ضدانسانی، آپارتاید جنسیتی و قومی، جابه‌جایی‌ها و کوچ‌های اجباری، نسل‌کشی، تبعیض‌ نژادی و تروریستی‌سازی جغرافیای افغانستان به دست طالبان است.»

در این قطعنامه، هر نوع تعامل با طالبان و به رسمیت‌ شناختن این گروه تروریستی به معنای «تعامل با تروریسم و رسمیت‌ بخشیدن به تروریست‌ها» دانسته شده است.

در همین حال، زنان در شهرهای مختلف افغانستان ویدیوهای اعتراضی با شعارهای «نه به طالبان» «تعامل با طالبان تعامل با ظالمان است» و «نان، کار، آزادی» ضبط و منتشر کردند. در تک‌تک ویدیوهایی که در یک هفته اخیر و به‌ویژه روز سه‌شنبه بیست‌وچهارم مرداد، در رسانه‌های اجتماعی پر شده‌‌اند، پیام مشترک زنان مخالفت با ادامه حاکمیت طالبان و تعامل سیاسی جهان با این گروه است.

معترضان حتی به ارسال میلیون‌ها دلار پول به عنوان کمک بشردوستانه به افغانستان تحت سلطه طالبان نیز واکنش نشان داده‌ و آن را راهی برای حمایت از طالبان خوانده‌اند. البته در این زمینه، گزارش‌های بین‌المللی نیز از دستبرد گسترده طالبان به این کمک‌ها خبر داده‌اند.

در این سلسله اعتراض‌ها، معترضان از کشورهای جهان، سازمان ملل متحد و نهادهای حقوق بشری بین‌المللی خواسته‌اند زمینه پاسخگو کردن اعضای طالبان به عنوان دستوردهندگان و اجراکنندگان خشونت‌های ساختاری، آپارتاید جنسیتی و جنایت‌های جنگی را در دادگاه کیفری بین‌المللی فراهم کنند.

شبکه مشارکت سیاسی زنان افغانستان هم در بیانیه‌ای اعتراضی که روز سه‌شنبه به مناسبت دومین سالگرد به قدرت رسیدن طالبان منتشر کرد، نوشت: «از زمان ورود طالبان به افغانستان، بیش از ۵۰ فرمان بی‌رحمانه صادرشده که به محدودیت و آزار مردم به‌خصوص زنان و دختران این کشور منجر شده است. علاوه بر این، طالبان با دادگاه‌های صحرایی، جنگ‌های نیابتی، قتل‌عام و تجاوز‌ ثابت کرده‌اند که برای افغانستان و جهان خطرناک‌اند.»

اعتراض‌ها علیه به قدرت رسیدن طالبان در افغانستان در دومین سالروز سلطه این گروه بر افغانستان، فضای مجازی افغانستان را کاملا تسخیر کرده است. زنان در این اعتراض‌ها هم در داخل و هم در خارج از افغانستان پیش‌قدم‌اند و نقش هدایت‌کننده دارند. مردان هم اگرچه حضورشان در اعتراض‌های داخل افغانستان بسیار نامحسوس است، در خارج از افغانستان دوشادوش زنان در اعتراض‌ها به رژیم طالبان شرکت دارند.