آرایشگاه‌ها در افغانستان از زمان‌های خیلی دور یک فضای کاملا زنانه بود و هرگز هیچ کارگر یا مشتری مردی به آرایشگاه‌های زنان راه نداشت. به همین دلیل، زنانی که به طور مستمر محکوم به خانه‌نشینی بودند و به هیچ فضای اجتماعی دیگری دسترسی نداشتند، تنها به بهانه رفتن به آرایشگاه می‌توانستند از خانه بیرون بروند و برای دقایقی از ملاقات و صحبت با دیگر زنان بهره ببرند. به این ترتیب، این فضا به محل تجمع زنان و حتی محل شکل‌گیری ایده‌های شخصی و کارهای جدید بدل شده بود. اما این فضا، پس از این در اختیار زنان قرار نخواهد داشت، زیرا طالبان دستور منع کار همه آرایشگاه‌ها را صادر کرده‌اند.

هیدر بار، مسئول بخش زنان دیده‌بان حقوق بشر، روز جمعه ۱۶ تیرماه، در توییتی در مورد منع کار آرایشگاه‌های زنان از طرف طالبان در افغانستان، نوشت که آرایشگاه‌ها تنها فضای باقی‌مانده برای تجمع زنان در افغانستان بود که طالبان آن را نیز گرفتند. او در این توییت نوشت: «این سالن‌ها از فضاهای بسیار اندک یا شاید تنها فضایی بود که برای زنان در افغانستان باقی مانده بود تا از خانه بیرون بروند و در مکانی امن همدیگر را ببینند و اطلاعات و تجربیاتشان را به‌اشتراک بگذارند.»

فعالان حقوق زنان در بسیاری از نقاط جهان به این دستور طالبان واکنش نشان دادند و آن را آخرین میخ بر تابوت آزادی و حضور زنان در جامعه خواندند.

تریسا کاسل، مدیر اجرایی یک سازمان حقوق بشری مدافع زنان در آمریکا، در توییتی نوشت که طالبان از قدرت زنان می‌ترسند و به همین دلیل، محدودیت‌ها برای زنان را بیشتر می‌کنند. او نوشت: «طالبان می‌دانند که هر فضایی که زنان در آن جمع می‌شوند قدرتمند است و کنترل کامل آن‌ها را مختل می‌کند. این تبعیض جنسیتی، آزار و اذیت و آپارتاید است.»

فضای آرایشگاه‌های زنانه در افغانستان، بدون تردید تنها محل آرایش و تعقیب جلوه‌های جدید مد نبود، بلکه چه بسا زنانی که از خشونت‌های خانگی یا انواع دیگر همسرآزاری رنج می‌بردند، به طور اتفاقی در محلی به نام آرایشگاه با زنان دیگری ملاقات می‌کردند که ممکن بود بتوانند کمکی برای نجات آن‌ها بکنند. به همین ترتیب، این فضای کاملا زنانه جایی بود که به طور کامل زنان مسئول و صاحب اختیار آن بودند و می‌توانستند سیاست‌های کاملا زنانه را در تجارت خود به کار گیرند.

اما اخیرا رهبر طالبان دستور منع کار همه آرایشگاه‌های زنان در سراسر کشور را صادر کرد. پس از سروصداهای زیادی که پخش این دستور در رسانه‌ها ایجاد کرد، محمد صادق عاکف، سخنگوی وزارت امر به معروف و نهی از منکر طالبان، درباره دلایل این دستور، به رسانه‌ها گفت که «کاشت مو و برداشتن ابروی زنان برای زینت، در تضاد با شریعت اسلامی است و نیز هزینه‌ آرایشگاه‌ها اسراف است.» او گفت که به این دو دلیل رهبر طالبان دستور منع کار آرایشگاه‌ها را صادر کرده است.

این مقام طالبان در حالی چنین ادعایی را مطرح کرد که هزاران زن در افغانستان در دو دهه گذشته برای ایجاد آرایشگاه‌ها سرمایه‌گذاری کرده بودند و این کار زمینه امرار معاش صدها خانواده را فراهم کرده بود.

در همین حال، سیما باهوس، رئیس اجرایی بخش زنان سازمان ملل متحد، در توییتی در مخالفت با این دستور طالبان نوشت: «بسته شدن سالن‌های زیبایی در افغانستان، ضربه دیگری به حقوق زنان و تلاشی برای حذف کامل آنان از جامعه است.»

پس از دستورهای منع حضور زنان در اماکن تفریحی، حمام‌های زنانه، باشگاه‌های ورزشی زنانه و حتی رستوران‌ها، آرایشگاه‌ها آخرین جایی بود که زنان  در آن کار می‌کردند. به دستور طالبان، از اواسط مردادماه دیگر هیچ آرایشگاهی اجازه فعالیت ندارد.