محمد کاظمی، رئیس سازمان اطلاعات سپاه پاسداران انقلاب اسلامی، در مصاحبه‌ای که روز دوشنبه، ۲۹ خرداد ۱۴۰۲، منتشر شد ادعا کرد دستگاه‌های اطلاعاتی ۲۰ کشور خارجی در شکل دادن به جنبش انقلابی «زن، زندگی، آزادی» نقش داشته‌اند؛ ادعایی که وزارت اطلاعات جمهوری اسلامی ایران و سازمان اطلاعات سپاه پاسداران انقلاب اسلامی نیز با انتشار بیانیه‌ای مشترک در آبان‌ماه ۱۴۰۱ آن را طرح کردند، ولی هرگز اسناد و مدارکی در اثبات آن ارائه ندادند.

به‌گفته محمد کاظمی این ۲۰ کشور عبارت بودند از آمریکا، انگلیس، امارات، عربستان، فرانسه، آلمان، کانادا، بلژیک، اتریش، آلبانی، استرالیا، ایسلند، ایتالیا، کوزوو، نروژ، بحرین، نیوزلند و اسرائیل.

کاظمی در پاسخ به این سئوال که دستگاه‌های امنیتی این ۲۰ کشور خارجی، که او به نام آنها نیز اشاره کرد، در پی چه اهدافی بودند؟ گفت دستگاه‌های امنیتی این گروه از کشورها اقداماتی انجام می‌دادند که او برخی از آنها را اینطور عنوان کرد: «جمع‌آوری اطلاعات از وضعیت میدانی اغتشاشات و مطالبات اغتشاشگران»، «هماهنگ‌سازی گروهک‌های تروریستی»، «حمایت مالی و رسانه‌ای از اغتشاشگران»، «اعمال فشار بر نهادهای حقوقی و بین‌المللی با هدف انزوا و اخراج ایران» و «تشدید فشارهای دیپلماتیک بر جمهوری اسلامی».

رئیس سازمان اطلاعات سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در ابتدای مصاحبه روز دوشنبه خود مدعی شد نظام جمهوری اسلامی ایران در شش ماه نخست سال ۱۴۰۱ دستاوردهای مهمی برای کشور به ارمغان آورد که، به‌قول کاظمی، موجب «بروز اضطراب و نگرانی‌های راهبردی آمریکایی‌ها و شرکای محلی آن» شد و تلاش کردند تا از طریق راه‌اندازی اعتراضات سراسری علیه حکومت اسلامگرای ایران، دستاوردهای موردنظر را به مخاطره بیاندازند.

کاظمی در بخش دیگری از این مصاحبه گفت:«سرویس‌های جاسوسی در جمع‌بندی خود در اواخر مرداد ۱۴۰۱ تاکید داشتند که عملیات در خصوص حجاب اجباری مقدمه‌ای برای براندازی نظام خواهد بود.»

محمد کاظمی همچنین مدعی شد «دشمنان انقلاب اسلامی» به‌منظور ایجاد «تفرقه» در جامعه ایران بر روی سه موضوع سرمایه‌گذاری کردند تا از این طریق بتوانند برخی گسل‌های اجتماعی و سیاسی را به‌ضرر نظام جمهوری اسلامی فعال کنند: مسائل مربوط به حوزه حقوق زنان، ستم‌های قومیتی و در نهایت معضلاتی که جوانان در زندگی روزمره خود با آنها دست‌وپنجه نرم می‌کنند.

رئیس سازمان اطلاعات سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در بخش پایان مصاحبه نسبتا طولانی‌اش بی‌آنکه از گروه سیاسی مشخصی نام ببرد گفت برخی جریان‌های داخل نظام جمهوری اسلامی ایران نیز در برابر التهاب‌ سیاسی سال گذشته خورشیدی، که در جنبش انقلابی «زن، زندگی، آزادی» تبلور پیدا کرد، منفعلانه رفتار کردند و در مورد آنها چنین گفت:«فعالیت برخی جریانات داخلی و انفعال برخی دیگر به مثابه ایام فتنه ۸۸ نشان داد، همواره بصیرت داشتن و درک درست موقعیت و فضا لازمه پیشگیری یا عبور از بحران‌ها است.»