هنجارهای جنسیتی در مد در حال سست شدن‌اند. تیموتی شالامه و رابرت پتینسون با جواهرات گران‌قیمتشان روی فرش قرمز می‌درخشند، اما این ستاره‌های جوان قرن ۲۱ نیستند که زیورآلات مردانه را باب کردند و آرایش مو و چهره و آویختن جواهرات یک سنت‌شکنی مدرن برای مردان نیست. مصری‌های باستان و مهاراجه‌های هند قرن‌ها است که حد اعلای این خودآرایی هنرمندانه را به دنیا عرضه کرده‌اند.
بررسی تاریخ جواهرات مردانه نشان می‌دهد که این مهاراجه‌های هند بودند که در طول دوره‌ای از قرن شانزدهم تا اوایل قرن بیستم با شور و شوقی عظیم، از جواهرات برای خودنمایی و نشان دادن ثروتشان استفاده کردند.
مهاراجه رنجیت سینگ از پنجاب، بنیان‌گذار امپراتوری سی‌ها، عمامه‌ای بر سر می‌گذاشت که با الماس ۱۰۵.۶ قیراطی کوه نور تزیین شده بود؛ جواهری که در شرایطی که همچنان بحث‌برانگیز است، از خزانه جواهرات سلطنتی بریتانیا سر درآورد.
شاید مشهورترین علاقه‌مند به جواهرات سلطنتی هند مهاراجه بوپیندر سینگ از پاتیالا باشد. او در سال ۱۹۲۸ با هزاران قطعه الماس و زمرد به پاریس سفر کرد. او در دفتر مرکزی کارتیه، یک گردنبند پنج زنجیر حاوی تعداد زیادی یاقوت برمه‌ای بزرگ و دو هزار و ۹۳۰ قطعه الماس سفارش داد. قطعه مرکزی این گردنبند یکی از بزرگ‌ترین الماس‌های کشف‌شده به نام دی بیرز (De Beers) با وزن تراش ۲۳۴.۶۵ قیراط بود.
او سپس ضمن بازدید از بوشرون (Boucheron)، ۱۴۹ طرح دیگر را سفارش داد.
در سال ۱۹۰۵، مهاراجه جاگاتجیت سینگ از کاپورتالا سراغ ملریو دیتس ملر، جواهرساز پاریسی، رفت. محصول سفارش او یک قطعه جواهر باورنکردنی بود: طاووس جواهرنشانی در زمینه میناکاری‌شده که تماما با الماس‌های تراش گل رز پر شده بود. این طاووس سال ۲۰۱۹ در حراج کریستی، به قیمت ۷۰۰ هزار دلار فروخته شد.
در میان معروف‌ترین سنگ‌های متعلق به مهاراجه‌ها، الماس‌های گلکنده (Golconda) هم دیده می‌شوند. این الماس‌ها از معادن منطقه دلتای رودخانه گوداواری در ایالت‌های آندرا پرادش و تلانگانا در هند استخراج می‌شوند.
الماس‌های گلکنده از کربن خالص تشکیل شده و فاقد نیتروژن‌اند. اندازه آن‌ها هم درشت است و درجه شفافیت بالایی دارند.
برخی از معروف‌ترین و زیباترین الماس‌های جهان از گلکنده می‌آیند؛ مانند الماس امید (۴۵.۵۲ قیراط)، کوه نور در برج لندن و ریجنت (وزن ۴۱۰ قیراط) در موزه لوور پاریس.
