صندوق حمایت از کودکان سازمان ملل متحد (یونیسف) می‌گوید بار فقر در افغانستان بیشتر بر شانه کودکان سنگینی می‌کند و این نهاد در تلاش است تا از فشار این بار بکاهد. 

فران اکیزا، نماینده یونیسف در افغانستان، روز پنجشنبه در یک نشست خبری در نیویورک، به خبرنگاران گفت که حدود ۹۰ درصد مردم افغانستان فقیرند و بخش اعظم آسیب‌های فقر را کودکان متحمل می‌شوند. بر اساس خبری که یونیسف منتشر کرد، نماینده یونیسف در افغانستان با هشدار درباره بدتر شدن وضعیت در افغانستان گفت: «از آنجا که این کشور به‌شدت آشفته است و با فاجعه انسانی، بلایای آب‌وهوایی و نقض فاحش حقوق بشر دست‌و‌پنجه نرم می‌کند، بسیاری از مردم فراموش کرده‌اند که افغانستان با بحران اساسی حقوق کودکان نیز مواجه است.»

به نقل از خبر یونیسف، پیش‌بینی می‌شود در سال ۲۰۲۳ حدود ۲.۳ میلیون پسر و دختر افغان با سوءتغذیه حاد مواجه شوند. از این تعداد، ۸۷۵ هزار نفر به دلیل این سوءتغذیه حاد که زندگی آن‌ها را تهدید می‌کند، به درمان نیاز خواهند داشت. از سوی دیگر ۸۴۰ هزار زن باردار و مادر شیرده هم سوءتغذیه حاد دارند که باعث می‌شود کودکانشان با خطرهای مختلفی دست‌به‌گریبان باشند.

به گفته اکیزا، هرچند جنگ به صورت گسترده در افغانستان پایان یافته است، در پی بیش از چهار دهه جنگ در این کشور، حقوق کودکان به صورت مستمر نقض می‌شود.

اکیزا می‌گوید افغانستان یکی از آلوده‌ترین کشورها به بمب و مین است و همین بمب‌ها بیشترین خطر را برای جان کودکان داشته‌اند و تلفات زیادی به کودکان وارد می‌کنند. بر اساس آماری که یونیسف ارائه می‌کند، در فاصله ژانویه و مارس، ۱۳۴ کودک در اثر انفجار بمب کشته یا معلول شده‌اند.

نماینده یونیسف در افغانستان خاطرنشان کرد که جست‌وجو و گردش کودکان در مناطق جنگی باعث به خطر افتادن جان آنان می‌شود. در این مناطق هنوز مواد انفجاری زیادی وجود دارند. او می‌گوید: «بسیاری از کشته‌شدگان و معلولان کودکانی‌اند که ضایعات فلزی را برای فروش جمع‌آوری می‌کنند. این کاری است که به دلیل فقر انجامش می‌دهند. والدین ناچارند فرزندانشان را به جست‌وجوی کار به این مناطق بفرستند، زیرا فقر آنان را مجبور می‌کند.»

از سوی دیگر، به گفته یونیسف ۱.۶ میلیون کودک در افغانستان در چرخه خطرناک کار گرفتارند. سن این کودکان از شش سال شروع می‌شود. آنان برای کمک به خانواده مجبورند به خیابان‌ها بروند و کارهای پرخطری انجام دهند. اکیزا می‌گوید: کودکان به جای اینکه برای رفتن به مدرسه آماده شوند، در خیابان‌ها دنبال کارند.

به گفته نماینده یونیسف، علاوه بر پسربچه‌هایی که به دلیل فقر درس را رها کرده و به دنبال کارند، اکثر دختران نیز از تحصیل محروم شده‌اند و نیازی نیست آثار این محرومیت‌ها بر سلامت روان کودکان را بار دیگر تکرار کنیم. زیرا همه در این مورد خوب می‌دانند.

او بار دیگر بر تعهد یونیسف به ماندن در افغانستان و حمایت از کودکان تاکید کرد و گفت: «ما در حال تطبیق دادن خود با واقعیت‌های به‌سرعت در حال تغییر در داخل افغانستان‌ایم و برای دستیابی به کودکانی که به ما بیشتر نیاز دارند، ، راه‌حل‌هایی پیدا می‌کنیم. در حالی که اطمینان می‌دهیم زنان افغان که در یونیسف به کار گرفته می‌شوند، می‌توانند به سهم ارزشمند خود در کار ما برای کودکان ادامه دهند.»

اکیزا از جامعه جهانی خواست بیشتر از یونیسف حمایت کنند و گفت که در حال حاضر با وجود درخواست‌های این نهاد برای کمک‌های بشردوستانه، یونیسف تنها ۲۲ درصد بودجه لازم را در اختیار دارد. 

در پی ممنوعیت فعالیت زنان در سازمان‌های خصوصی و بین‌المللی از جمله سازمان ملل متحد، این نهاد جهانی طالبان را به خارج شدن از افغانستان تهدید کرد. با این حال یونیسف جزو نخستین نهادهای سازمان ملل بود که بر باقی ماندن در افغانستان و تطبیق خود با شرایطی که طالبان مهیا کرده است، تاکید کرد.