فرایند انتخاب سرمربی تیم ملی به مراحل عجیبی رسیده و نام گزینه‌های پرشمار و بی‌ربطی برای نشستن روی مهم‌ترین نیمکت فوتبال ایران مطرح شده است.

در سکوت خبری عجیب فدراسیون فوتبال، سایت‌ها و خبرگزاری‌ها روز جمعه گزینه‌های متعددی را برای نشستن روی نیمکت تیم ملی اعلام کردند. ابتدا خبرگزاری آنا نوشت که امیر قلعه‌نویی، فرهاد مجیدی، مهدی تارتار، جواد نکونام و حسین فرکی پنج نفری‌اند که فدراسیون با ارسال نامه‌ای محرمانه از آن‌ها برای هدایت تیم ملی برنامه خواسته است. کمی بعد، نام ساکت الهامی و حمید مطهری هم به‌عنوان دو گزینه دیگر داخلی مطرح شد.

سوال مهم اینجا است که چگونه محتوای این نامه محرمانه به‌راحتی در اختیار خبرنگاران قرار گرفته است؟ همچنین در میان گزینه‌ها نام‌هایی دیده می‌شوند که حتی برای هدایت تیم‌های مدعی لیگ برتر هم به آن‌ها نمی‌توان اعتماد کرد، چه برسد به اینکه تیم ملی را با آن‌ها به جام ملت‌های آسیا فرستاد.

حسین فرکی مدت‌ها است که تیم ندارد و از دنیای مربیگری دور است. وضعیت مهدی تارتار در ذوب‌آهن مساعد نیست و بعد از ۹ بازی بدون برد متوالی فاصله زیادی تا برکناری ندارد. هرچند امیر قلعه‌نویی باسابقه‌ترین مربی لیگ برتر است، ولی از روزهای اوجش فاصله گرفته و از آخرین قهرمانی‌اش حدود یک دهه می‌گذرد. جواد نکونام این فصل با فولاد نتایج خوبی نگرفته است و تجربه کافی برای نشستن روی نیمکت تیم ملی را ندارد. فرهاد مجیدی دیگر مربی کم‌تجربه این فهرست است که در شروع فصل به اتحاد کلبا در لیگ امارات پیوست و مشخص نیست که برای مربیگری تیم ملی در دسترس باشد.

اضافه‌شدن نام الهامی و مطهری این فهرست را عجیب‌تر کرد. سرمربیان هوادار و نساجی هنوز به جمع مربیان تراز اول لیگ هم اضافه نشده‌اند و شگفت‌آور است که چگونه قرار است هدایت تیم ملی به آن‌ها سپرده شود؟

این پایان ماجرا نبود و ساعتی بعد سایت ورزش سه نام چند گزینه خارجی را هم به این فهرست طولانی اضافه کرد. خمس، مورایس و فلیکس سانچز سه مربی خارجی‌اند که ظاهرا نامشان لو رفته و سه مربی از ایتالیا، هلند و اسپانیا هم این گروه را تکمیل می‌کنند. خمس و مورایس در لیگ بیست‌ودوم با تراکتور تبریز و سپاهان اصفهان عملکرد خوبی داشته‌اند و پیش از این هم نامشان اطراف تیم ملی شنیده می‌شد. فلیکس سانچز، مربی ۴۷ ساله اسپانیایی، موفق شد با قطر قهرمان آسیا شود، ولی بعد از نتایج ضعیف در جام جهانی ۲۰۲۲ با این تیم قطع همکاری کرد.

بحث دو بازی تدارکاتی مقابل روسیه و عراق در فروردین ماه ۱۴۰۲ جدی است و ظاهرا فدراسیون مصمم است در روزهای آینده سرمربی تیم ملی را تعیین کند، ولی در چنین بلبشویی نمی‌توان متوجه رویکرد آن‌ها شد. سابقه تاج، رئیس فدراسیون، نشان می‌دهد که به انتخاب سرمربی خارجی تمایل بیشتری دارد و ممکن است این فهرست طولانی برای ردگم‌کنی رسانه‌ها باشد یا اینکه نزدیکان تعدادی از این مربیان به دنبال بازارگرمی‌اند.

تیم ملی ایران در جام جهانی قطر با عملکرد سرمربی وقت -کارلوس کی‌روش- و تعدادی از بازیکنان که نتوانستند توقع همدلی با مردم معترض را در میانه اعتراض‌های سراسری ایران برآورده کنند، بخشی از مقبولیت و محبوبیت اجتماعی خود را از دست داد و این در ماه‌های اخیر از اهمیت اخبار درباره تیم ملی کاسته است. این بی‌اهمیت شدن اخبار تیم ملی، کار فدراسیون فوتبال را برای هر تصمیم نابه‌جا و نازل آسان کرده است، چون فدراسیون توجه و فشار هواداران تیم ملی را در رسانه‌های اجتماعی احساس نمی‌کند.

فهرست بلندبالایی که گزینه‌هایی فدراسیون را برای نیمکت تیم ملی معرفی می‌کند، بیشتر به یک شوخی بزرگ با آینده تیم ملی شباهت دارد. تیم ملی روزگاری را سپری می‌کند که سرمربی آینده‌اش باید هم برای جام ملت‌ها برنامه‌ریزی کند و هم نسل جدیدی را برای جام جهانی آینده آماده کند. حرف زدن درباره آینده فوتبال در وضعیت سیاسی و اجتماعی ایران دشوار شده است و با فدراسیونی مواجه‌ایم که نسبتی با برنامه‌ریزی برای آینده ندارد.