کابوس دیدن بچه‌ها طبیعی است اما در بزرگسالان ممکن است داستان متفاوتی داشته باشد.

مدام کابوس دیدن بزرگسالانی که در دهه ۴۰ و ۵۰ زندگی قرار دارند، ممکن است نشانه مشکلاتی جدی باشد. طبق برخی تحقیقات، این موضوع ممکن است از علائم اولیه زوال عقل باشد.

مطالعه‌ای در دانشگاه بیرمنگام نشان داد که خواب‌های بد و کابوس‌ها می‌توانند سال‌ها یا حتی دهه‌ها قبل از ضعیف شدن حافظه علامت هشدار زوال عقل باشند. این مطالعه که در ای‌ کلینیکال‌ میدیسین منتشر شد، در دو بخش و طی ۱۳ سال انجام شد.

بخش اول تحقیقات به مدت حداکثر ۱۳ سال روی ۶۰۵ بزرگسال ۳۵ تا ۵۴ ساله‌ای که مشکل زوال عقل نداشتند صورت گرفت. شرکت‌کنندگان باید در شروع و پایان مطالعه تست‌های حافظه را تکمیل می‌کردند و الگوهای خواب خود و اطلاعات مربوط به کابوس دیدن‌هایشان را به اشتراک می‌گذاشتند.

از آزمون‌های حافظه برای بررسی زوال قدرت مغز در طول زمان که به عنوان «زوال شناختی»ــ‌ اثر طبیعی پیری که عملکرد مغز را مختل می‌کندــ  نیز شناخته می‌شود، استفاده شد.

در بخش دوم مطالعه، از تست‌ حافظه خبری نبود. در عوض، دو هزار و ۶۰۰ بزرگسال بالای ۸۰ سال که مشکل زوال عقل نداشتند، به مدت پنج سال تحت نظر قرار گرفتند تا محققان زمان ابتلا به زوال عقل در این دوره را بررسی کنند. اطلاعات خواب و کابوس‌های شبانه این شرکت‌کنندگان نیز ثبت شد.

محققان دریافتند بزرگسالان میانسالی که حداقل دو بار در هفته کابوس می‌بینند، چهار برابر بیشتر از افرادی که هیچ کابوسی نمی‌دیدند در معرض زوال قدرت مغزند. این آمار در مورد بزرگسالان بالای ۸۰ سالی که مداوم کابوس می‌دیدند، دو برابر بود.

نیویورک پست به نقل از دکتر ابیدمی اوتایکو، محقق ارشد، نوشت: «هرچند برای تایید این گزاره‌ها به تحقیقات بیشتری نیاز است، ما معتقدیم خواب‌های بد می‌توانند راه مفیدی برای شناسایی افراد مستعد ابتلا به زوال عقل باشند.»

محققان معتقدند که کابوس‌ها ممکن است عوارض جانبی تخریب عصبی (از بین رفتن آهسته سلول‌های عصبی در مغز، در لوب پیشانی راست) باشند، اما دلیل زوال عقل نیستند.

دکتر ابیدمی افزود این مطالعه از این جهت اهمیت دارد که برای تشخیص زوال عقل در این سن، «شاخص‌های خطر بسیار کمی» وجود دارد و این یافته‌ها می‌توانند به پزشکان در تنظیم روش درمان برای «کند کردن روند بیماری» در کسانی که در مراحل اولیه آن قرار دارند، کمک کنند.

زوال عقل از جمله بیماری‌هایی است که تا مدت‌ها تصور می‌شد با کارهایی چون تغذیه سالم و ورزش منظم می‌توان از آن پیشگیری کرد. اگرچه این بیماری درمان‌پذیر نیست، تشخیص آن در مراحل اولیه به کند شدن روند پیشرفتش کمک می‌کند.