دنی سیترینوویچ  با اشاره به بن‌بست در مذاکرات هسته‌ای و فعال شدن مکانیسم ماشه و بازگشت تحریم‌های بین‌المللی در اسرائیل هیوم می‌نویسد، جمهوری اسلامی از جنگ ۱۲ روزه روایت خود را دارد و اکنون کمتر از گذشته از جنگی دیگر بیم دارد. به نوشته او، مقامات جمهوری اسلامی بر این باورند که می‌توانند دستاوردهایی را که در دور گذشته به دست نیاوردند، این بار محقق کنند.

به نوشته اسرائیل هیوم، تهران همچنان مسیر دیپلماتیک را که می‌تواند به رفع تحریم‌ها منجر شود، ترجیح می‌دهد. اما با توجه به موضع غرب که ایران آن را «درخواست برای تسلیم» می‌داند، رهبران جمهوری اسلامی تشخیص می‌دهند که احتمال تشدید نظامی روزبه‌روز بیشتر می‌شود. این امر به‌ویژه در پرتو هشدارهای مکرر اسرائیل درباره حملات تازه در صورت تلاش ایران برای بازسازی توانمندی‌هایش، به‌ویژه در حوزه هسته‌ای، جدی‌تر است.

تهران با درس گرفتن از اشتباهات گذشته، اکنون بر ارتقای زرادخانه موشکی و تقویت سامانه‌های دفاعی متمرکز شده است. گزارش‌های مربوط به آزمایش‌های موشکی و اظهارات مقامات ارشد درباره سامانه‌های جدید تقریبا به‌طور روزانه منتشر می‌شود. همزمان، مقامات جمهوری اسلامی اعلام می‌کنند اگر باور داشته باشند اسرائیل در آستانه حمله است، در انجام حمله پیش‌دستانه تردید نخواهند کرد. آنها همچنین در حال جلب حمایت مسکو و پکن برای دریافت سامانه‌های پیشرفته پدافند هوایی هستند تا جایگزین سامانه‌هایی شود که در جنگ گذشته از هم پاشید.

این درحالی است که اسرائیل در جنگ ۱۲ روزه از برتری غافلگیری کامل برخوردار بود و توانست با استفاده از قابلیت‌های پیشرفته ضربات سنگینی به رژیم آیت‌الله‌ها وارد کند؛ همه اینها تحت چتر امنیتی آمریکا بود که شامل حمایتی بی‌سابقه در عرصه نظامی نیز می‌شد. واشنگتن حتی ۸۰۰ میلیون دلار سامانه رهگیری موشک تاد را برای حفاظت از اسرائیل مستقر کرد.

به نوشته اسرائیل هیوم، شاید در دور بعدی جنگ شرایط به این اندازه ایده‌آل نباشد. چه جمهوری اسلامی به دلیل یک اشتباه محاسباتی نخستین ضربه را بزند و چه اسرائیل حمله دیگری را آغاز کند، سطح آمادگی جمهوری اسلامی متفاوت خواهد بود. همچنین میزان و چگونگی حمایت آمریکا از جنگ بعدی نیز روشن نیست.

این روزنامه می‌نویسد، اگر این بار واشنگتن کمتر متعهد باشد، پرسش‌هایی درباره چگونگی پایان دادن به جنگ آینده مطرح خواهد شد و این‌که چگونه می‌توان از لغزیدن به یک جنگ فرسایشی طولانی جلوگیری کرد.

از همه مهم‌تر پرسش از هدف جنگ است: جنگ بعدی دقیقا چه چیزی را محقق خواهد کرد؟ برخی برآوردها حاکی از آن است که جنگ به تنهایی نمی‌تواند رژیم آیت‌الله‌ها را سرنگون کند.

از نگاه اسرائیل هیوم، در حوزه هسته‌ای، بعید است یک کارزار دیگر بتواند به‌طور پایدار به تاسیسات غنی‌سازی ایران آسیب وارد کند. چنین جنگی، دانش هسته‌ای و مواد ذخیره شده را از بین نمی‌برد، و جمهوری اسلامی همچنان قادر خواهد بود در مسیر ساخت بمب حرکت کند.

و اگر جنگ بعدی از همان جایی آغاز شود که جنگ قبلی پایان یافت، مراحل اولیه تقریبا به‌طور قطع خشونت‌آمیزتر خواهد بود. جمهوری اسلامی احتمالا از همان ابتدا توانمندی‌هایی را به کار خواهد گرفت که هدف آنها وارد کردن خسارت سنگین به جبهه داخلی اسرائیل است.

شکست دیپلماسی، عزم تهران برای بازسازی برنامه هسته‌ای و آمادگی اعلام‌شده اسرائیل برای حمله‌ای دیگر، تنش‌ها را به بالاترین سطح تاکنون رسانده است. خطر تشدید واقعی است و این بار جمهوری اسلامی شاید بهتر از گذشته آماده باشد.

نویسنده اسرائیل هیوم در پایان می‌نویسد، اگر اسرائیل برتری نظامی خود، به‌ویژه در عرصه هوایی را حفظ کند، پرسش باقی می‌ماند: هدف واقعی جنگ چه خواهد بود؟