مقام‌های سازمان ملل متحد می‌گویند تعلیق بخشی از کمک‌های آن سازمان که به‌دلیل ممنوعیت کار زنان در سازمان‌های خصوصی به‌دستور طالبان، اعمال شده، وضعیت حقوق‌بشر در افغانستان را بحرانی‌تر کرده است. همزمان با سفر آمنه محمد، معاون دبیرکل سازمان ملل متحد، به کابل، مارتین گریفیث، رئیس بخش هماهنگی کمک‌های بشردوستانه سازمان ملل متحد (OCHA) نیز روز دوشنبه، ۲۳ ژانویه (سوم بهمن‌ماه) وارد این شهر شد و با مقام‌های طالبان دیدار و گفت‌وگو کرد.
این دومین مقام عالی‌رتبه سازمان ملل متحد است که در طول یک هفته به کابل می‌آید. مارتین گریفیث در نخستین دیدارهای خود، با سرپرست وزارت خارجه طالبان، امیرخان متقی، و پس از آن، با مولوی عبدالسلام حنفی، معاون نخست‌وزیر طالبان، دیدار کرد.
با این حال، هدف اصلی سفر گریفیث، ابراز نگرانی از وضعیت بحرانی کمک‌های بشردوستانه سازمان ملل متحد به مردم افغانستان است که به‌دلیل دستور طالبان مبنی‌بر ممنوعیت کار زنان در موسسات خارجی ایجاد شده است. به گزارش آسوشیتدپرس، استفان دوجاریک، سخنگوی سازمان ملل متحد، گفت که این سفر به‌دلیل نگرانی سازمان ملل از ممنوعیت کار زنان در موسسات امدادرسانی بین‌المللی صورت گرفته است؛ زیرا به گفته او، به‌دلیل جلوگیری از کار زنان در این موسسات و نهادهای بین‌المللی، عرصه کمک‌های بشردوستانه به مردم افغانستان با بحران روبه‌رو شده است.
دوجاریک گفت: «سازمان‌های غیردولتی به‌دلیل ممنوعیت کار زنان در این سازمان‌ها، برخی از برنامه‌های کمک‌رسانی را به‌حالت تعلیق درآورده‌اند که این مسئله ترس آن را ایجاد می‌کند که وضعیت وخیم بشردوستانه در افغانستان حتی بدتر شود.»
به گفته دوجاریک، در این سفر، علاوه‌بر گریفیث، جانتی سوریپتو، مدیر اجرایی نهاد بین‌المللی «نجات کودکان» (SAVE THE CHILDREN) در آمریکا، سوفیا اسپریچمن سینیرو، دبیر کل نهاد «کِر اینترنشنال» (CARE INTERNATIONAL) و همچنین عمر عبدی، معاون مدیر اجرایی صندوق کودکان سازمان ملل متحد، یونیسف، نیز حضور دارند.
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
دوجاریک گفت براساس آخرین گزارشی که روز دوشنبه درمورد نیازهای بشردوستانه افغانستان منتشر شد، حدود ۲۸میلیون افغان به غذا، دارو و سایر کمک‌های بشردوستانه نیاز دارند که این رقم حاکی از افزایشی ۳۵۰درصدی در عرض تنها پنج سال است.
همچنین دفتر هماهنگی امور بشردوستانه سازمان ملل متحد در گزارشی اعلام کرد که خطر وقوع فاجعه بشری در افغانستان بسیار واقعی است؛ زیرا شهروندان به‌یک‌باره با گرسنگی، اقتصاد ضعیف و کمبود امکانات اولیه دست‌وپنجه نرم می‌کنند. براساس این گزارش، ۶میلیون نفر تا سال ۲۰۲۳ با ناامنی غذایی در سطح اضطراری مواجه خواهند شد و ۱۷میلیون نفر در معرض خطر گرسنگی شدید قرار خواهند گرفت.
انتظار می‌رود که گریفیث در این سفر به‌‌طور ویژه بر لغو دستور ماه دسامبر طالبان مبنی‌بر ممنوعیت کار زنان افغان برای سازمان‌های غیردولتی تمرکز کند. سازمان ملل متحد تاکید کرده است که فعالیت زنان افغان برای ارائه کمک‌های بشردوستانه به غیرنظامیان، که اکثریت آن‌ها زنان و کودکان‌اند، حیاتی است.
پیش از سفر گریفیث به کابل، هیئتی به رهبری آمنه محمد، معاون دبیرکل سازمان ملل متحد، نیز به این شهر رفته و با مقام‌های مختلف طالبان گفت‌وگو کرده است. معاون دبیرکل سازمان ملل متحد، علاوه‌بر ملاقات با رهبران طالبان در کابل، به قندهار نیز سفر کرده است. هرچند جزییات ملاقات آمنه محمد با مقام‌های طالبان در قندهار منتشر نشده است، اما به نظر می‌رسد دیدارهای مهمی در این شهر صورت گرفته باشد.
نگرانی سازمان ملل متحد از وضعیت کمک‌های بشردوستانه زمانی اوج گرفت که پس از فرمان طالبان درمورد ممنوعیت کار زنان در سازمان‌های امدادرسان خارجی در ماه دسامبر، تعدادی از این سازمان‌ها فعالیت‌هایشان را در افغانستان به‌حالت تعلیق درآوردند و حتی آلمان هم کمک‌های خود به افغانستان را قطع کرد. کاهش فعالیت سازمان‌های بین‌المللی امدادرسان در افغانستان، نگرانی سازمان ملل متحد را از احتمال وقوع فاجعه انسانی، آن هم در میانه زمستان سرد، برانگیخت.
مقام‌های سازمان ملل متحد که متوجه اصرار طالبان بر اجرای فرمان‌هایشان شدند، ناگزیر مسیر دیپلماسی را درپیش گرفتند و با فرستادن هیئت‌های عالی‌رتبه، سعی کردند طالبان را ترغیب به لغو فرمان مربوطه به منع کار زنان کنند. فرحان الحق، معاون سخنگوی سازمان ملل متحد، می‌گوید که درمیان طالبان اختلاف واضحی درمورد کار زنان در موسسات بین‌المللی وجود دارد، اما کسانی که موافق کار زنان‌اند، نمی‌خواهند این موافقت را کاملا واضح و آشکار اعلام کنند.
هرچند طالبان اعلام کرده‌اند که ممنوعیت کار و آموزش دختران و زنان در افغانستان موقتی است، آمنه محمد می‌گوید، این دوره موقت می‌تواند تا ۵۰ سال دیگر هم طول بکشد، بنابراین طالبان باید یک جدول زمانی مشخصی برای آغاز حضور زنان و دختران در اجتماع ارائه دهند.
گروه طالبان در مدت یک‌ونیم سال سلطه‌شان بر افغانستان، زنان را به‌صورت کامل از تمامی عرصه‌های اجتماعی- سیاسی و اقتصادی دور کرده‌اند.
