کرملین از مکالمه تلفنی میان ولادیمیر پوتین، رییس‌جمهوری روسیه و ابراهیم رییسی، رییس‌جمهوری اسلامی ایران در روز چهارشنبه ۲۱ دی ماه، خبر داد. 

به گفته مسکو، روسای جمهوری روسیه و جمهوری اسلامی ایران، درباره انرژی و پروژه‌های حمل‌ونقل گفت‌وگو کردند. 

پس از تهاجم روسیه به اوکراین و اعزام ده‌ها هزار سرباز به آن کشور در فوریه ۲۰۲۲، که تحریم‌های گسترده غرب علیه مسکو را به دنبال آورد، روابط مسکو و تهران گرم‌تر از قبل شده است. 

جمهوری اسلامی ایران به دلیل پیشبرد برنامه اتمی و همکاری نکردن با آژانس بین‌المللی انرژی اتمی، از سال‌های گذشته تحت تحریم‌های اقتصادی غرب و سازمان ملل بوده و در ماه‌های اخیر به دلیل سرکوب گسترده مردم معترض به حاکمیت، تحریم‌های جدید حقوق بشری نیز از سوی اتحادیه اروپا، ایالات متحده آمریکا و کانادا علیه ایران اعمال شده است. 

ایران و روسیه هر دو کشورهای عمده صادرکننده نفت‌اند.

ایران و روسیه در حال کار روی یک کریدور حمل‌ونقل‌اند که بتواند اروپا و تحریم‌ها را دور بزند. آنان همچنین تلاش می‌کنند که در این مسیر وارد شراکت با هند شوند. هند فاصله خود را با کارزار غرب برای منزوی کردن ایران و روسیه حفظ کرده است. 

احداث خط آهن ۳۳۰۰ کیلیومتری در ایران آغاز شده است و چنان که مقامات‌ جمهوری اسلامی گفته‌اند ریل جدید ۵۶۰ کیلومتری آن قرار است در ماه مارس عمیلیاتی شود. 

احداث شاهراه‌هایی به طول شش هزار کیلومتر نیز در ایران آغاز شده است و شاهراه چهاربانده‌ای که دریای خزر را به خلیج فارس متصل می‌کند، در سال گذشته میلادی افتتاح شد. 

 مسکو، تهران و دهلی‌نو در سال ۲۰۰۲ توافق طرح کریدور حمل‌ونقل شمال-جنوب را امضا کرده‌اند، که با دور زدن کانال سوئز، هند و روسیه را از طریق ایران و آذربایجان به هم متصل می‌کند. 

  کرملین در صورت‌جلسه مکالمه تلفنی اخیر پوتین و رییسی، نوشت: «دو رییس‌جمهور درباره اجرای مداوم پروژه‌های سودمند دوجانبه در بخش‌های انرژی، حمل‌ونقل و مسائل راهبردی گفت‌وگو کردند.»

در ادامه این بیانیه آمده است که دو کشور به «عادی سازی» اوضاع در سوریه و «بازیابی» تمامیت ارضی این کشور امیدوارند. 

از زمان شروع جنگ داخلی در سوریه در سال ۲۰۱۱، جمهوری اسلامی ایران و روسیه از بشار اسد، رییس‌جمهوری سوریه در مقابله با مخالفان او پشتیبانی کرده‌ و به سوریه نیرو اعزام کرده‌اند. 

روسیه از حامیان عمده سیاست‌های جمهوری اسلامی است و همواره در نهادهای بین‌المللی چون شورای امنیت و کمیسیون‌های سازمان ملل متحد، با استفاده از اختیارات خود مانع صدور قطعنامه علیه تهران شده است.