جواهرات مرموز در حراج کریستی در لندن

یک گردنبند و یک جفت گوشواره زمرد «کارتیه» طرح «آرت دِکوُ» و یک انگشتر درشت برلیان، در میان مجموعه جواهراتی است که دراواخر ماه جاری توسط  خانه حراج کریستی در لندن به فروش گذاشته خواهد شد.

این مجموعه که عنوان «جواهرات مهم» را بر خود دارد و شامل قطعاتی است که زمانی دست و گردن اعضای خاندان‌های سلطنتی بریتانیا و اروپا را زینت می‌داد، روز ۲۷‌ام نوامبر به حراج گذاشته خواهد شد.

در کاتالوگ حراج کریستی بارها تاکید شده است که این مجموعه متعلق به خاندان‌های سلطنتی بوده است، اما به هویت کسی که اقلام شماره ۳۵۱ تا ۳۵۳ را به فروش گذاشته است، اشاره‌ای نشده است؛ جز این که این جواهرات متعلق به «یک خانواده مهم اسپانیایی» است.

به رغم این، خانواده‌های قربانیان رژیم فرانسیسکو فرانکو، دیکتاتور اسپانیایی، اطمینان دارند که این سه قطعه جواهر – که مجموعا ۳۵۰ هزار پوند قیمت گذاری شده‌اند – متعلق به وراث فرانکو است که به مدت ۳۶ سال میان سال‌های ۱۹۳۶ و ۱۹۷۵ با مشت آهنین، بر اسپانیا حکومت کرد.

«انجمن احیای خاطرات تاریخی» (اِی آر اِم اِچ) که برای حقوق قربانیان فرانکو فعالیت می‌کند، از دولت سوسیالیست اسپانیا خواسته است که پیش از آن که خانواده فرانکو از فروش این جواهرات مستفید شوند، در مورد منشاء آن تحقیق کند. 

«ای آر ام اچ» در نامه‌ای به سفارت اسپانیا در لندن خواستار آن شده است که خانه حراج کریستی، اسناد مالکیت جواهرات یادشده توسط خانواده فرانکو را منتشر کند. در آن نامه گفته شده است که خانه حراج کریستی نمی‌بایست «شریک» یک فروش غیرقانونی باشد.

به گفته فعالان سیاسی، این جواهرات، تازه‌ترین نمونه از نحوه حکومت طولانی فرانکوست که نشان می‌دهد او چگونه از موقعیتش به عنوان رهبر بی‌چون و چرای اسپانیا، اموال کشور و موسسات خصوصی را به غارت برد.  این فعالان می‌گویند که اکنون ثروت بیکران فرانکو به هفت نوه‌اش رسیده است، اما آن‌ها با این ارزیابی مخالفت کرده‌اند. 

این گردنبند و گوشواره‌های زمرد آخرین بار در سال ۲۰۱۶ بر گردن و گوش مارگریتا وارگاس، همسر لویی آلفونسو دوُ بوُربوُن، یکی از نوه‌های فرانکو دیده شد.

اما این جواهرات که در دهه‌های ۱۹۲۰ یا ۱۹۳۰ ساخته شده‌اند، در اصل متعلق به کارمن پوُلوُ، همسر فرانکو بود که در سال ۱۹۸۸ درگذشت. او به علاقه شدیدش به جواهر معروف بود، اما در پرداخت‌هایش تعلل می‌کرد.

امیلیو سیلوا، رئیس «ار آر ام اچ» می‌گوید:«جواهرسازان در مادرید باید خودشان را آماده می‌کردند که همسر فرانکو بیاید و هرچه می‌خواهد بردارد و هرگز پولش را ندهد.»

تاریخ‌دانان این سوال را مطرح می‌کنند که چگونه فرانکو در سال ۱۹۴۰ و کمی پس از پیروزی در جنگ‌های داخلی ۱۹۳۶ تا ۱۹۳۹ که (طی آن‌ها) سالیانه تنها ۲۶۰ پوند حقوق داشته است، توانسته است چنین ثروت قابل توجهی بیندوزد.

ماریانو سانچز سولِر، نویسنده کتاب «لُس فرانکوس اس. اِی»، می‌گوید که دیکتاتور اسپانیا فاسد بوده است.

سانچز می‌گوید: «معاملات عمده تجاری در کاخ پاردو (محل اقامت فرانکو)، مرکز عمده اعمال نفوذ، انجام می‌گرفت. این،  در آن زمان جرم تلقی نمی‌شد.»

سانچز به مدت ۳۰ سال در مورد شبکه شرکت‌ها، معاملات مخفیانه و مالکیت‌های غیرقانونی مرتبط با فرانکو، تحقیق کرده است.

آقای سانچز معتقد است که نمی توان ثروت واقعی خانواده فرانکو را ارزیابی کرد، اما به گفته او، دارایی‌های آن‌ها بالغ بر ۲۰۰ میلیون یورو می‌شود.

او می‌گوید، در دهه ۱۹۵۰ که اسپانیا دوره نقاهت پس از خرابی‌های جنگ‌های داخلی را می‌‌گذراند، خانواده فرانکو به رغم  تظاهر به ریاضت و صرفه‌جویی، از موقعیت‌شان برای ثروت‌اندوزی سوءاستفاده می‌کردند.

کاخ «پازو دوُ مِیراس» در گالیسیا واقع در شمال غربی اسپانیا، در زمره دارایی‌های جنجال برانگیز خانواده فرانکوست.

این کاخ که محل اقامت تابستانی دیکتاتور بود، سال گذشته توسط نوه‌های او به مبلغ هفت میلیون پوند به  حراج گذاشته شد، اما در عین حال، در مرکز اختلافات نظراتی مبنی بر آن که که آیا این یک بنای دولتی است یا یک ملک خصوصی، قرار گرفته است. 

دولت سوسیالیست اسپانیا، در دیوان عالی کشور ادعا کرده است که این کاخ از طرف بازرگانان محلی و پس از جنگ‌های داخلی، به طور غیرقانونی به فرانکو هدیه شده است و در نتیجه، اکنون متعلق به دولت است.

تحقیقات اخیر نشریه «اِل پائز» نشان می‌دهد که نوه‌های فرانکو در مجموع صاحب ۲۲ خانه، ۱۹۵ گاراژ، ۲۹ ملک ییلاقی، ۵ ملک تجارتی و ۳ زمین روستایی هستند.

این نشریه، مجموع دارایی‌های خانواده فرانکو را ۱۰۲ میلیون یورو برآورد کرده است.

خانواده فرانکو صاحب یک مجموعه‌ بزرگ تجاری، از مهد کودک و هتل گرفته تا شبکه پیچیده‌ای از واحدهای بازرگانی هستند. دارایی آن‌ها، همچنین، شامل موسسات حمل و نقل و مستغلات در ایالات متحده است.

یکی از این موسسات، کمپانی پذیرایی «دالسینِیا نیوتریشِن» است که خانواده فرانکو صاحب ۱۷ درصد سهام آن است. این موسسه با یک کافه تریا در «لا مونکلوا»، اقامتگاه رسمی پدرو سانچز، نخست وزیر سوسیالیست اسپانیا و دیگر وزارتخانه های این کشور، قرارداد دارد. 

یک منبع دیگر عایدات چشمگیر خانواده فرانکو، چندین پارکینگ در مرکز مادرید است. اجاره ماهیانه تنها  یکی از آن ها ۵۰.۱۸۱ یورو برای هر اتوموبیل در ماه است.

در قلب امپراطوری مالی خانواده فرانکو، خانه عظیمی در ناحیه سالامانکا، یکی از لوکس‌ترین مناطق مادرید قرار دارد که ۵۰ میلیون یورو قیمت‌گذاری شده است. بیشتر واحدهای بازرگانی خانواده فرانکو در این خانه ثبت شده است که مساحتش بالغ بر ۴۸۰۰ متر مربع است. 

گفته می‌شود که ثروت شخصی فرانسیسکو فرانکو مارینز بوُردیوُ، بزرگترین نوه فرانکو که ۶۴ سال دارد و سخنگوی خانواده است، بالغ بر ۴۴ میلیون و ۷۰۰ هزار یوروست. او بر ۲۲۵ ملک، ۱۸ خانه، ۵ واحد تجارتی و تعدادی انبار نظارت دارد.

اقای فرانکو می‌گوید که گزارش نشریه «ال پائز» را نخوانده است، اما تاکید می‌کند که ارزیابی‌های آن «پراز اشتباه» است.

اقای فرانکو به ایندیپندنت گفت: «آن‌ها واحدهای تجارتی  متعلق به اقوام دور و سببی را با ادعاهایی پر از اشتباه، با هم درآمیخته‌اند.»

در این میان، یک سخنگوی دولت اسپانیا در پیوند با حراج جواهرات در کریستی، گفت: «ما در این مرحله در این مورد اظهار نظر نمی‌کنیم.»

سخنگوی خانه حراج کریستی هم گفت: «ما به ملاحظه مشتریان مان، و نیز روال معمول کار، به محرمانه بودن (هویت) آن‌ها احترام می‌گذاریم. توضیح دیگری نداریم.»