کانون نویسندگان ایران در اعتراض به اجرای حکم علیرضا ثقفی و هاله صفرزاده، دو تن از اعضای این نهاد بیانیه‌ای صادر کرد.

در بیانیه ۲۰ فروردین ۱۴۰۱ کانون نویسندگان ایران آمده است: «در ماه‌های اخير، حکومت موج جدیدی از آزار و احضار و به بند کشیدن فعالان صنفی به راه انداخته است. بسیاری از نویسندگان، معلمان، فعالان زنان و کارگری به زندان احضار شده‌اند یا ابلاغیه‌هایی برای وثیقه‌گذاران آنان ارسال شده است. دو تن از اعضای کانون نویسندگان ایران، علیرضا ثقفی و هاله صفرزاده نیز ماه گذشته در مراسمی در کرج بازداشت شدند و بلافاصله حکم زندان پیشین آنان اجرا شد.»

کانون نویسندگان ایران در این متن تاکید کرد که ضمن محکوم کردن سرکوب مداوم فعالان مدنی و سیاسی، خواهان لغو فوری حکم‌های صادر شده برای ثقفی و صفرزاده و آزادی بی‌ قید‌وشرط همه‌ زندانیان سیاسی و عقیدتی است. علیرضا ثقفی خراسانی، نویسنده، مترجم، فعال کارگری و عضو کانون نویسندگان ایران و هاله صفرزاده، نویسنده، فعال کارگری، فعال حقوق زنان و عضو کانون نویسندگان ایران در اردیبهشت‌ماه ۱۳۹۸ در پارک جهان‌نمای‌ کرج بازداشت و پس از ۱۶ روز حبس به قید کفالت آزاد شدند.

چند ماه بعد، دادگاه هر یک از آن‌ها را به اتهام تبلیغ علیه نظام به یک سال حبس محکوم کرد. این حکم در دادگاه تجدید نظر تایید و به اجرای احکام فرستاده شد. ثقفی و صفرزاده از معرفی خود به زندان اوین در تاریخ مقرر سر باز زدند، اما پس از بازداشت در تاریخ ۲۰ اسفند ۱۴۰۰ پلیس امنیت کرج آنان را در جریان برگزاری مراسم یادبود صمد شعبانی، شاعر و نویسنده دستگیر و برای اجرای حکمشان به زندان کچویی منتقل کرد.

علیرضا ثقفی سال ۱۳۸۸ نیز در جریان مراسم روز جهانی کارگر در پارک لاله تهران بازداشت و پس از گذراندن یک ماه در زندان اوین، با قرار وثیقه ۵۰ میلیون تومانی آزاد شده بود. ماموران امنیتی در تهران نیز هاله صفرزاده را در روز جهانی زن سال ۱۳۸۹ بازداشت کردند، اما یک روز پس از بازداشت به دلیل نبود مجوز دستگیری از زندان اوین آزاد شد.

در واکنش به اجرای احکام این دو فعال حقوق کارگری، فدراسيون جهانی کارگران «آی يو اف» در نامه‌ای خطاب به دولت ایران نوشت که خواستار آزادی فوری و بی قید و شرط این دو مدافع دیرینه حقوق کارگران است. اجرای احکام ثقفی و صفرزاده تنها چند روز پس از آن است که یکی دیگر از اعضای کانون نویسندگان ایران به دلیل فشارهای قوه قضاییه از بازگشت به زندان خبر داد.

روز هجدهم فروردین ۱۴۰۱ رضا خندان (مهابادی) یکی دیگر از اعضای کانون نویسندگان ایران که به دلیل بیماری در مرخصی بود، از ارسال ابلاغیه برای وثیقه‌گذارش خبر داد و با انتشار متنی از بازگشت دوباره به زندان گفت. رضا خندان در بخشی از یادداشت خود با اشاره به حکم ناعادلانه دادگاه برای او، بکتاش آبتین و کیوان باژن به «شعله‌ور بودن جنبش آزادی بیان و مخالفت با سانسور به‌ویژه در ۴۰ سال اخیر» اشاره کرد و نوشت: «صدور حکم‌های ناعادلانه و ضد حقوق انسانی و دربند و بربند کردن انسان‌هایی که حق آزادی بیان خود را عملی کرده و می‌کنند، گرچه در راه رسیدن به مقصود مانع و دشوار ایجاد می‌کند، راه را یکسر بی رهرو نتواند کرد. آزادی بیان نیاز جامعه است، نیازی که در گذر زمان بر میزان آن افزوده شده و اکنون به خواست اساسی، مبرم و روزمره مردم تبدیل شده است. و این نقطه قوت جنبش است که در برابرش کار چندانی از تیغ و زندان و زنجیر برنمی‌آید.»