امروز دوشنبه اول فروردین ۱۴۰۱، نازنین زاغری رتکلیف، زندانی ایرانی- بریتانیایی در یک نشست خبری شرکت کرد و به سوال‌ خبرنگاران رسانه‌های مختلف در باره آزادی‌اش پاسخ داد.

در این نشست، ریچارد رتکلیف همسر نازنین زاغری، تولیپ صدیق نماینده پارلمان بریتانیا و همچنین رکسان طاهباز حضور داشتند. 

رکسان طاهباز، فرزند مراد طاهباز زندانی سه تابعیتی و از محکومان پرونده فعالان محیط زیست است که قرار بود همزمان با نازنین زاغری و انوشه آشوری از زندان جمهوری اسلامی ایران آزاد شود اما با آزادی یا مرخصی او موافقت نشد و روز چهارشنبه فقط نازنین زاغری و انوشه آشوری به انگلستان بازگشتند. 

رکسان طاهباز در این نشست خبری درباره شرایط پدرش که تابعیت ایرانی – بریتانیایی و آمریکایی دارد، گفت: «چهار سال است که پدرم در ایران بازداشت و مادرم ممنوع الخروج شده است. ما خیلی مستاصل هستیم که چه اتفاقی می‌افتد و آیا ما دوباره می‌توانیم به هم بپیوندیم یا نه.»

دختر بزرگ مراد طاهباز تاکید کرد: «همزمان با آزادی نازنین و آقای آشوری امیدوار بودیم که وضعیت پدر من هم تغییر کند اما برایم سوال است که چرا او آزاد نشد. ضمن این که امروز متوجه شدیم که دوباره به زندان برگشته این در حالی است که قرار بود به او مرخصی طولانی‌مدت داده شود. ما فکر می‌کردیم همه گروگان‌ها آزاد می‌شوند اما دیدیم که این اتفاق نیفتاد و همین جا از بوریس جانسون می‌خواهم که کمک کند پدر و مادرم به انگلستان بازگردند.»

در ادامه این نشست خبری، نازنین زاغری با تاکید بر این که از بازگشت کنار خانواده‌اش بسیار خوشحال است، گفت: «آزادی من باید شش سال پیش اتفاق می‌افتاد. من مسیر سختی را طی کردم و معتقدم بسیار خوش‌شانس بودم که داستان زندانی شدن من به طور بین‌المللی به گوش مردم رسید در حالی که بسیاری از افراد دیگر در زندان‌های ایران هستند که خبری درباره آنها منتشر نمی‌شود.»

نازنین زاغری که نزدیک به شش سال پیش برای دیدار نوروزی خانواده خود به ایران رفته بود و در هنگام بازگشت، بازداشت و به اتهام جاسوسی به زندان محکوم شد، درباره این مدت گفت: «همیشه احساس می‌کردم سیاهچاله‌ای در قلبم دارم و فقط وقتی که سوار هواپیما به سمت انگلستان شدم احساس کردم این سیاهچاله در حال از بین رفتن است. دوران تلخی را سپری کردم و معتقدم دنیا باید متحد شود که اجازه ندهد هیچکس گروگان گرفته شود.»

او همچنین در پاسخ به این که آیا معتقد است پرداخت بدهی انگلستان به ایران باعث آزادی او شد جواب داد: «بله. نمی‌دانم این پول چرا قبلا پرداخت نشد اما در هفته‌های اولی که در زندان بودم به من گفته شد تا وقتی این پول پرداخت نشود من را آزاد نمی‌کنند.»

نازنین زاغری همچنین افزود: لحظات زیادی بود که احساس می‌کردم فراموش شده‌ام اما فقط با قدرت ایمانم توانستم روحیه‌ام را حفظ کنم. فکر می‌کنم الان مراد طاهباز هم چنین شرایطی دارد و بسیار ناامید است اما امیدوارم بداند که به یاد او هستیم و معتقدم که آزادی باید شامل سایر دوتابعیتی‌ها هم بشود.»

او همچنین با یاد کردن از سایر زندانیان محیط زیستی، در پاسخ به این که فکر می‌کند در آستانه احیای برجام ممکن است سایر زندانیان دوتابعیتی آزاد شوند، تاکید کرد: «من وجه المصالحه قرار گرفتم. چیزی که به شدت من را ناراحت می‌کند این است که زندگی من به موضوعی گره خورد که اصلا به من ربطی نداشت. درباره سایرین هم فکر می‌کنم هر انسانی حق دارد آزاد باشد و حقوق بشر نباید به عنوان یک موضوع فرعی در نظر گرفته شود بلکه باید به عنوان موضوعی مستقل مطرح شود و سرنوشت دوتابعیتی‌ها نباید به توافق هسته‌ای یا سایر موافقت‌نامه‌ها ربط پیدا کنند.»

در این نشست همچنین ریچارد رتکلیف همسر نازنین که بارها دست برای آزادی او دست به اعتصاب غذا زد، گفت: «واقعیت این است که نمی‌دانستم بهترین راه حل چیست و باید چه کاری انجام دهم. توصیه من به باقی خانواده‌ها این است که به ندای درونشان توجه کنند. ندای درون من به من گفت که باید در باره این موضوع صحبت کنم. من از همان روز اول عصبانی بودم.»

او در پاسخ به پرسشی در باره احتمال پیگیری قضایی پرونده نازنین زاغری گفت: «‌باید ببینیم چه درس‌هایی می‌توانیم از این موضوع بگیریم. پیشنهاد کمیته بررسی پیشنهاد خوبی است. کار چالش برانگیزی پیش روی وزارت خارجه است. بهترین کار این است که از طریق پارلمان به این موضوع بپردازیم. واقعیت این است که من از کمپین و کارزار خسته‌ام و فکر میکنم این مساله را باید به سایرین واگذار کنم.» 

همسر نازنین زاغری در عین حال در باره بازگشت نازنین زاغری در ازای پرداخت بدهی انگلستان به ایران افزود: «یک هشدار اخلاقی اینجا وجود دارد. می‌د‌انید که بدهی قانونی باج نیست ولی در این مورد ممکن است به خودشان بگویند که کارمان را درست انجام دادیم و به هدفمان رسیدیم پس بگذارید که از مراد طاهباز و سایر زندانیان هم اینطور بهره ببریم. این یک چالش برای جامعه بین‌الملل است که با گروگانگیری مقابله کند.»