در سال ۱۳۸۳، آریل شارون، نخست‌وزیر وقت اسرائیل تصمیم گرفت چهار شهرک یهودی‌نشین در مجاورت شهر جنین در کرانه باختری را تخلیه کند. وی به ارتش اسرائیل دستور داد شهرک‌های حومش، ترسله، گانیم و کادیم در جنوب شهر جنین را تخلیه کند. اکنون به‌رغم گذشت بیش از  ۱۶ سال از زمان تخلیه شهرک‌ها، فلسطینی‌های که مالک اصلی اراضی شهرک‌های یادشده هستند، حق بازگشت به زمین‌های خود را ندارند. این در حالی است که دادگاه عالی اسرائیل به دلیل نگرانی از سکنی‌گزینی دوباره شهرک‌نشینان در این منطقه، از ورود اسرائیلی‌ها نیز به این شهرک‌ها جلوگیری می‌کند.

با این حال، پنجشنبه گذشته، ۲۵ آذرماه ۱۴۰۰، مردان مسلح فلسطینی یک شهرک‌نشین اسرائیلی را در ورودی شهرک تخلیه شده حومش در شمال نابلس کشتند و دو نفر دیگر را زخمی کردند.

به دنبال تخلیه شهرک حومش که زیربنای آن حدود ۹۰ درصد از اراضی روستای «برقه» در شمال نابلس را در برگرفته بود، مالکان اصلی منطقه به زمین‌های خود بازگشتند و در تلاش برای اصلاح اراضی و از سرگیری کشاورزی شدند، اما پس از گذشت سه سال، شهرک‌نشینان به آن‌ها حمله کردند و مانع دسترسی آن‌ها به بیش از ۲۰۰ هزار متر مربع از اراضی منطقه شدند. از آن زمان تا کنون شهرک‌نشینان پیوسته بر ویرانه این شهرک رفت و آمد دارند و با ساخت یک مدرسه دینی، قصد دارند این شهرک که در سال ۱۳۵۶ ساخته شده بود را بار دیگر بازسازی کنند.

در همین حال، غسان دغلس، یکی از مالکان زمین‌های این شهرک، گفت هرچند فلسطینی‌هایی که مالک این زمین‌ها هستند به دادگاه عالی اسرائیل رفتند و  دادگاه برای جلوگیری از ورود شهرک‌نشینان به منطقه، چهار حکم صادر کرد، اما این احکام هرگز اجرایی نشد. وی افزود: «ارتش اسرائیل به فلسطینی‌ها گفته است که تصمیمات دیوان عالی ارزشی ندارد». غسان دغلس خاطرنشان کرد که «حدود دو ماه پیش هنگامی‌که مالکان فلسطینی قصد بازگشت به زمین‌هایی خود را داشتند، شهرک‌نشینان و ارتش اسرائیل به آن‌ها حمله کردند و از ورود آن‌ها به اراضی یادشده جلوگیری کردند.»

هیچ تغییری در شهرک تخلیه شده «ترسله صانور» در نزدیکی روستای سانور در جنوب جنین رونما نشده و این منطقه پیش از آن‌که در سال ۱۹۶۷، توسط اسرائیل اشغال شود و به اردوگاهی برای ارتش تبدیل شود، به عنوان مقر فرماندهی ارتش اردن مورد استفاده قرار می‌گرفت. در این محوطه مسجدی وجود دارد که ارتش اردن آن را قبل از سال ۱۹۶۷ ساخته بود و با آن‌که فلسطینی‌ها در موارد متعددی در تلاش برای بازسازی آن شدند، اما ارتش اسرائیل مانع این اقدام شد.

وضعیت در شهرک گانیم که در سال ۱۳۶۲ در اراضی دولتی بین جنگل‌های جنین به مساحت تقریبی ۱۸۵ هزار متر مربع احداث شده بود و شهرک کادیم که در سال ۱۳۶۰ در بخشی دیگری از زمین‌های دولتی با مساحتی حدود ۱۶۶ هزار متر مربع ساخته شده بود، هیچ تغییری نکرده است. در سال ۱۳۸۳، قانون اجرای «طرح جداسازی»، حضور اسرائیلی‌ها را در خرابه‌های چهار شهرک یادشده ممنوع کرده و آن را غیرقانونی می‌داند.

سال گذشده، ۲۰ خانواده شهرک‌نشین در اعتراض به امتناع دولت از بازگشت دائمی آن‌ها به خانه‌هایشان، با استفاده از تاریکی شب وارد شهرک ترسله صانور شدند و چند روز در آن‌جا باقی ماندند.

در همین حال، بزالل اسموتریچ نماینده کنست اسرائیل، ضمن تاکید بر لزوم اعطای اجازه اقامت به خانواده‌های شهرک‌نشینان، گفت «از سرگیری شهرک‌سازی در شهرک ترسله سانور یک اقدام ضروری، اخلاقی و امنیتی است». همچنان، یوسی داگان، رئیس شورای منطقه‌ای شهرک‌ها در کرانه باختری نیز خواستار از سرگیری شهرک‌سازی شده و از تل‌آویو خواست به خانواده‌های شهرک‌نشینان اجازه دهد تا به شهرک‌های تخلیه شده بازگردند.

در سال ۱۳۹۵، بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر پیشین اسرائیل، پیشنهاد رای‌گیری در مورد لغو لایحه تخلیه چهار شهرک مزبور در شمال کرانه باختری و اجازه بازگشت به شهرک‌نشینان را به تعویق انداخت.