بل هوکس، شاعر، نویسنده، استاد دانشگاه و کنشگر فمینیست آمریکایی در ۶۹ سالگی درگذشت. «بریا کالج»، دانشگاهی که هوکس در آن تدریس می‌کرد، این خبر را روز چهارشنبه اعلام کرد.

در بیانیه این دانشگاه آمده است: «بریا کالج با سوگواری عمیق خبر درگذشت بل هوکس را اعلام می‌کند. او صاحب کرسی «استاد رزیدنت مطالعات آپالاچیا»، نویسنده‌ای پرکار، روشنفکر عمومی و یکی از برجسته‌ترین دانشوران فمینیست کشور بود.»

به گفته این دانشگاه، خانم هوکس به‌دلیل «بیماری طولانی‌مدت» درگذشت.

یکی از اقوام خانم هوکس، ابونی ماتلی، در توییتر این خبر را تاکید کرد و نوشت «خانواده بل هوکس با غم» خبر درگذشت او را اعلام می‌کند. طبق بیانیه‌ای که این خانواده منتشر کرده‌اند، خانم هوکس به خواست خودش در خانه خود و درحالی‌که خانواده و دوستان نزدیکش بودند، درگذشت.

هوکس با نوشته‌هایش درباره نژاد، جنسیت، مسائل جنسی و سرمایه‌داری شناخته ‌شد و دوران طولانی فعالیتش بیش از ۳۰ کتاب نوشت. از مشهورترین نوشته‌های او می‌توان به «من زن نیستم؟ زنان سیاه‌پوست و فمینیسم» در سال ۱۹۸۱ و «همه‌چیز درباره عشق» در سال ۱۹۹۹ اشاره کرد.

ازجمله آثار او که به فارسی منتشر شده‌اند، می‌توان به کتاب «همه‌چیز درباره عشق:‌ نگاهی نو» اشاره کرد که آزاده اتحاد آن را ترجمه و نشر خزه آن را منتشر کرد. «دیدگاه‌های نو در باب عشق» با ترجمه زهرا جمالی هرسینی که نشر ژیل آن را منتشر کرد. مقاله «تئوری فمینیستی: از حاشیه به مرکز» را نیز نسرین ماهوتچی ترجمه کرد و در سال ۲۰۰۹ در نشریه «شهروند» کانادا منتشر شد. او بر محافل فمینیستی ایران نیز مثل خیلی کشورهای دیگر تاثیرگذار بود.

در رسانه‌های اجتماعی برخی ایرانیان به درگذشت او واکنش نشان دادند. محمدحسن پوره، معلم و فعال مدنی در تویيتی او را «نویسنده و مبارز سیاه‌پوست آمریکایی و یکی از مهم‌ترین متفکران نظریه فمینیسم بینا بخشی» معرفی کرد.

مریم فروغی، پژوهشگر و مترجم، خانم هوکس را در کنار فاطمه مرنیسی، نوال سعداوی و جودیت باتلر مهم‌ترین «مدرس و راهنما» ی خود خواند و گفت رویای این را داشته است که در پی ترجمه کارهایش با او دیدار کند. او در توییتر نوشت: «الان احساس کسی رو دارم که معلمش مرده.»

هوکس را خیلی‌ها با شیوه خاصی که نامش را هجی می‌کرد، می‌شناختند: او حروف اول نامش را برخلاف رسم رایج در انگلیسی با حروف کوچک و نه بزرگ می‌نوشت؛ نمادی از هنجارشکنی و ساختارشکنی کارهایش. از برجسته‌ترین ویژگی‌های او این بود که همیشه می‌کوشد نظریه‌پردازی فمینیستی بتواند در دسترس مخاطبینی وسیع قرار بگیرد. همین بود که کتاب‌هایش هزاران خواننده داشتند. در سال ۲۰۱۵ در گفتگویی با روزنامه «نیویورک‌تایمز» گفت هدف اصلی‌اش «تولید تئوری‌ای است که بتواند مورداستفاده مردم باشد.»

هوکس گفت: «اصطلاحی هست که از آن استفاده می‌کنم: «کار کردن با کار.» یعنی اگر کسی نزد من بیاید و یکی از آن کتاب‌های بل هوکس را داشته باشد که با آن بدرفتاری شده و به وضع بدی افتاده است و تمام صفحاتش پر از کلماتی‌ست که زیرشان خط کشیده است می‌دانم که با کار، کار کرده‌اند؛ و برای من همین است که مهم است.»

هوکس در ضمن تاثیری وسیع بر بسیاری نویسندگان معاصر داشت و خیلی از آن‌ها به درگذشتش واکنش نشان دادند.

روکسان گی، نویسنده شهیر آمریکایی و نویسنده کتاب «فمینیست بد» نوشت: «آه، قلبم. بل هوکس… فقدانش قابل‌اندازه‌گیری نیست.»

سعید جونز، نویسنده کتاب خاطرات «چگونه برای زندگی‌هایمان می‌جنگیم» که جوایز بسیاری برده است، نوشت: «به‌عنوان دانشجوی نسل اولی، بل هوکس اولین نویسنده‌ای بود که در دانشگاه با آن آشنا شدم و می‌توانستم با دوستان و بچه‌های بیرون دانشگاه با شور و شوق از او حرف بزنم. مادرم و من همیشه با هم بل هوکس می‌خواندیم. همیشه قدردانم که چطور آثارش می‌توانست جاهای خالی را پر ‌کند.»

در آن‌سوی اقیانوس اطلس، بولو بابالولا، نویسنده بریتانیایی، نوشت: «قلبم شکست. کلمات بل هوکس به من کمک کردند تا به نویسنده‌ای که امروز هستم بدل شوم، به من آموختند که محوریت بخشیدن به عشق و لطافت و به این‌سو رفتن و آن را در آغوش کشیدن جای شرمساری ندارد. آن‌هم با چه شوری. او نیرو و موهبتی ماندگار است. باشد که در صلحی بی‌نظیر بیارامد.»

این نویسنده در ۲۵ سپتامبر ۱۹۵۲ بانام «گلوریا جین واتکینز» در شهر هاپکینز ویل، ایالت کنتاکی آمریکا به‌دنیا آمد. نام قلمی‌اش را از جد مادری‌اش، بل بلر هوکس، اقتباس کرده بود. او درس‌خوانده دانشگاه استنفورد کالیفرنیا (لیسانس)، دانشگاه ویسکانسین در مدیسون (فوق‌لیسانس) و دانشگاه کالیفرنیا در سانتاکروز (دکترا) بود. تدریس را از سال ۱۹۷۶ در دانشگاه جنوب کالیفرنیا در لس‌آنجلس آغاز کرد‌؛ جایی که هم استاد دانشکده ادبیات انگلیسی بود و هم در رشته نوپای مطالعات قومی تدریس می‌کرد. در طول سال‌ها او در دانشگاه‌های متعددی در سراسر آمریکا تدریس کرد: از دانشگاه ایالتی سان‌فرانسیسکو در کالیفرنیا تا کالج اوبرلین در ایالت اوهایو و سیتی کالج در نیویورک. هوکس به خاطر آثارش جوایز متعددی نیز دریافت کرد؛ ازجمله جایزه پولیتزر برای شعر، جایزه ملی کتاب آمریکا برای رمان و جایزه‌ای از انجمن ملی پیشرفت رنگین‌پوستان که از دیرپاترین سازمان‌های حقوق مدنی در آمریکا است.