چین در حال کار روی یک رآکتور هسته‌ای است تا از آن در برنامه‌های سفر فضایی آن کشور به ماه و مریخ استفاده کند.

این رآکتور توان تولید یک مگاوات برق را خواهد داشت و چین مدعی‌ است که رآکتور آن کشور صد بار نیرومندتر از نمونه مشابهی‌ است که ناسا در دست ساخت دارد.

رآکتور شکافت هسته‌ای ناسا قرار است برای زندگی دائمی مردم روی ماه قرار گیرد و گفته شده است که تا پایان این دهه ساخته خواهد شد.

دو دانشمند که ‌نخواسته‌اند نامشان فاش شود، به روزنامه ساوت چاینا مورنینگ گفته‌اند که سوخت‌های شیمیایی و انرژی خورشیدی قادر نیستند به نیازهای اکتشافات فضایی انسان و نیازهای آبادی‌هایی که شاید انسان در آینده روی کرات دیگر بسازد، پاسخ دهند.

یکی ازاین دانشمندان می‌گوید: «انرژی هسته‌ای امیدبخش‌ترین راه‌حل است. کشورهای دیگر برنامه‌هایی بلندپروازانه را آغاز کرده‌اند. چین نمی‌تواند در این رقابت جهانی ببازد.»

خنک‌سازی مهم‌ترین چالش این رآکتور فضایی مگاواتی است، چرا که تنها بخشی از گرمای تولید‌شده را می‌توان به برق تبدیل کرد و برای آن که رآکتور ذوب نشود، باید گرمای باقی‌مانده در فضا پراکنده شود.

از آنجا که اندازه این رآکتور نسبت به نمونه‌های روی زمین کوچک‌تر خواهد بود، بسیار داغ‌تر نیز خواهد شد.

جیانگ جیکونگ، پرفسور آکادمی علوم چین در انستیتوی فن‌‌آوری ایمن هسته‌ای، پیشنهاد کرده است که این رآکتور می‌تواند مانند یک چتر، ساختاری تاشو داشته باشد، تا بتوان سطح رادیاتورهای آن را پهناورتر کرد.

با این حال، ایده‌های دیگری نیز مطرح‌اند. برخی تیم‌های پژوهشی روی نیروگاه‌های کوچکتری کار می‌کنند که می‌‌توان آن‌ها را در یک ماشین بزرگ‌تر جا داد که به‌نوبه خود می‌تواند رانشگرهای یونی بزرگ را برای فرستادن فضانوردان به مریخ به حرکت درآورد.

مسابقه کشورهای جهان برای تسخیر کرات دیگر بی‌پیامد نیست؛ زباله‌های فضایی از آن جمله‌اند. اینک نزدیک به ۲۲۸ میلیون قطعه زباله فضایی در کیهان وجود دارد و بیشتر کشورها تمایلی ندارند به آن اشاره کنند.

به گفته سخنگوی وزارت خارجه آمریکا، در همین ماه روسیه یک ماهواره را در آزمایشی در فضا منفجر کرد که صدها هزار قطع زباله فضایی را در مدار به جای گذارد.

رویکرد چین نیز تاکنون مانند روسیه سهل‌انگارانه بوده است. راکت «چانگ ژنگ ۵ بی» (راهپیمایی طولانی ۵ بی) هنگام ترک مدار زمین شتابی بسیار زیاد داشت، چنان که محاسبه زمان فرود آن را در ماه مه امسال ناممکن کرد. تکه‌ زباله‌ای نیز از پرتابگر فضایی این راکت از فراز لس‌آنجلس گذشت و بر آب‌های اقیانوس اطلس اصابت کرد. 

روزنامه صبح چین جنوبی می‌نویسد که به دلیل محرمانه بودن برنامه‌ رآکتور هسته‌ای فضایی، در صورت سانحه‌ای همچون پرتاب ناموفق یا ذوب شدن در فضا، هیچ مقرراتی بر آن ناظر نیست.

ژانگ زی، دانشمند هوافضای موسسه پیشرانه‌های فضایی شانگهای، می‌گوید: «نیازی فوری به یک سیستم مدیریت و ارزیابی ایمنی داریم که با جایگاه فن‌آوری چین متناسب باشد و با افزایش شفافیت در فرآیندهای پژوهش و توسعه، از نگرانی‌های مردم بکاهد. »