دانشمندانی که در دریاچه «لاخ‌نس» اسکاتلند تحقیق کرده‌اند می‌گویند شاید کلید راز صدهاساله وجود هیولایی عظیم در اعماق آب را کشف کرده باشند. گروهی از دانشمندان نیوزیلندی طی گسترده‌ترین مطالعه‌ای که روی بزرگ‌ترین دریاچه آب شیرین بریتانیا انجام دادند، ۲۵۰ نمونه از آب آن را آزمایش کردند. تجزیه و تحلیل این نمونه‌ها نشانه‌ای از وجود کوسه، گربه‌ماهی، یا بقایایی از دوران پیش از تاریخ به دست نداد، اما به این نتیجه رسید که شاید چیز دیگری در این دریاچه بوده است.
دی‌ان‌ای به دست آمده از مارماهی‌ها در آب این دریاچه آن‌قدر زیاد بود که محققان را به این نتیجه رساند که این جانور ممکن است در اعماق آب‌های دریاچه زندگی می‌کرده، و وقتی به سطح آب می‌امده، با هیولای افسانه‌ای اشتباه گرفته می‌شده.
این تحقیق را پروفسور نیل گمل، کارشناس ژنتیک از داشگاه اوتگو انجام داد. او گفت: «مقدار زیادی دی‌ان‌ای مارماهی در آب هست. مارماهی در لاخ‌نس فراوان است، و تقریبا در هر نقطه‌ای که نمونه برداری کردیم، دی‌ان‌ای آن پیدا شد. تعدادشان خیلی زیاد است. اطلاعات به دست آمده، اندازه آنها را مشخص نمی‌کند، ولی وجود همین قدر دی‌ان‌ای به ما می‌گوید که نمی‌توانیم وجود مارماهی‌های عظیم را نادیده بگیریم. در نتیجه، نمی‌توانیم این امکان را نادیده بگیریم که آن‌چه کسانی دیده‌اند و باور می‌کنند که هیولای لاخ‌نس است، یک مارماهی عظیم بوده. غواصان ادعا کردند که در این دریاچه مارماهی‌هایی دیده‌اند که قطر بدنشان به اندازه ران پای آنها بوده، -من نمی‌دانم- این امکان هست که مارماهی‌های خیلی بزرگی در دریاچه باشند. این که آیا این مارماهی‌ها، آن‌چنان‌که برخی گزارش‌های می‌گویند، چهار متری باشند، من به عنوان کارشناس ژنتیک در باره جهش‌ها و تغییرات طبیعی خیلی فکر می‌کنم، و این که یک مارماهی به این بزرگی خارج از اندازه طبیعی باشد، غیرممکن نیست. شاید موجودی بتواند به این اندازه غیرعادی رشد کند».
او افزود: «بررسی‌های بیشتری لازم است تا این نظریه را تایید یا رد کند، پس بر اساس اطلاعات ما، وجود مارماهی‌های عظیم هم‌چنان نظریه‌ای پذیرفتنی است».
نظریه‌های قبلی درمورد ماهیت هیولا، شامل فک، کوسه، گربه‌ماهی، ماهی خاوبار، یا گونه ماقبل‌تاریخ پلسیوسور – که مدت‌ها پیش منقرض شده -- بوده‌است.
ولی نتایج آزمایش بر روی دی‌ان‌ای، این نظریه‌ها را رد کرد.
افسانه هیولای «لاخ‌نس» حدود ۱۵۰۰ سال قدمرت دارد. اولین گزارش از رویت یک «جانور آبی» ناشناخته در رود نس، در سال ۵۶۵ میلادی ثبت شده‌است. در سال ۱۸۷۲ نیز گزارشی نه چندان چشم‌گیر از چیزی منتشر شد که «در آب غلت می‌زد و بالا می‌امد»
ولی در قرن بیستم بود که این افسانه به شکلی چشم‌گیر احیا شد.
در ۲۲ ژوئیه ۱۹۳۳، مردی به نام جرج اسپایسر که همراه همسرش سفر می‌کرد، گزارش داد که از درون اتومبیلش، در آن سوی جاده «نوع خارق‌العاده‌ای از جانور» دیده‌است. موجود ناشناخته ظاهرا عظیم بود، یعنی حدد هشت متر طول و یک و نیم متر بلندی داشت، فاقد اندام‌های قابل تشخیص بود، اما بدنی بزرگ و گردنی دراز داشت. اسپایسر گفت که وقتی جانور به سمت دریاچه می‌رفت، ردی از علف‌های له شده به جا می‌گذاشت.
سال بعد، پس از دست‌کم دو گزارش در باره رویت موجودات ناشناخته در این منطقه، جراح بریتانیایی سرهنگ رابرت ویلسن، مشهورترین عکس هیولای «لاخ‌نس» را گرفت. این عکس در روزنامه دیلی میل ۲۱ آوریل ۱۹۳۴ منتشر شد، ولی ویلسن در ابتدا نخواست نامش همراه عکس منتشر شود. به همین دلیل، ین تصویر به «عکس جراح» معروف شد.
در دهه ۱۹۹۰ روشن شد که این عکس، قلابی است و مردی به نام کریستین اسپرلینگ آن را درست کرده. اسپرلینگ ظاهرا می‌خواست از روزنامه دیلی میل به خاطر مسخره کردن پدرزنش – مارمادوک وترل که ادعا کرده‌بود «ردپای نسی» را پیدا کرده، و بعدا معلوم شد دروغ بوده -- انتقام بگیرد.
اسپرلینگ «هیولا» را با یک زیردریایی اسباب بازی که سر و گردن به آن وصل کرده‌بود ساخت.
از آن زمان، ادعاهای متناوبی در باره «رویت» هیولا، و حتا تصاویر تقلبی بیشتری از آن، منتشر شده‌است.
این نوشته برگردان فارسی از مقالات منتشر شده دیگری است و منعکس کننده دیدگاه سردبیری روزنامه ایندیپندنت فارسی نمی باشد.
© The Independent
