جراحان در ایالات‌متحده با موفقیت کلیه خوک را به انسان پیوند زدند.

جراحان در یک مرکز پزشکی در نیویورک، کلیه‌ خوک را به یک بیمار مرگ مغزی پیوند زده و شاهد شروع به کار آن بودند. پزشکان می‌گویند این یک نقطه روشن بعد از دهه‌ها تلاش برای رسیدن به‌روزی است که بتوان از اعضای حیوانات برای پیوندهای نجات‌بخش استفاده کرد.

جراحان کلیه‌ خوک را به یک جفت رگ خونی بزرگ در خارج از بدن گیرنده متصل کرده و آن را به مدت دو روز زیر نظر گرفتند. کلیه کاری را که باید انجام می‌داد -فیلتر کردن مواد زائد و تولید ادرار- انجام داد و توسط سیستم ایمنی بدن پس‌زده نشد.

دکتر رابرت مونتگومری، سرپرست این گروه جراحی در مرکز NYU Langone Health در شهر نیویورک، گفت: «این کلیه عملکردی کاملاً طبیعی داشت. همچنین آن‌طور که نگران بودیم بلافاصله از جانب بدن پس زده نشد.»

 انجام این آزمایش مدیون خانواده یک بیمار مرگ مغزی برای اهدای بدن او به این گروه پزشکان بود. این زن آرزو داشت اعضای بدن خود را اهدا کند، اما آن‌ها برای اهدای عضو مناسب نبودند. پس از موافقت خانواده وی با شرکت در این آزمایش، بدن او به ونتیلاتور (تنفس مصنوعی) وصل شد.

دکتر مونتگومری گفت: «خانواده‌ او احساس کردند احتمال دارد از این اهدا نتایج خوبی به دست آید».

چرا خوک؟ 

خوک‌ها سوژه‌ جدیدترین تمرکز تحقیقاتی برای رفع کمبود ارگان‌های حیاتی بوده‌اند، اما قند موجود در سلول‌های آن‌ها که برای بدن انسان بیگانه است، باعث پس زدن فوری اندام می‌شود. کلیه‌ استفاده شده در این آزمایش از حیوانی که با ویرایش ژنی برای حذف آن قند و جلوگیری از حمله سیستم ایمنی طراحی شده بود، تهیه شد.

رؤیای پیوند اعضای حیوان به انسان به قرن هفدهم بازمی‌گردد که تلاش‌های مکرری برای استفاده از خون حیوان برای انتقال خون صورت گرفت.

خوک‌ها نسبت به میمون‌ها و بوزینه‌ها مزیت‌هایی دارند. خوک‌ها برای مصرف خوراکی پرورش داده می‌شوند، بنابراین استفاده از آن‌ها برای پیوند عضو نگرانی‌های اخلاقی کمتری ایجاد می‌کند. خوک‌ها زایمان‌های پرتعداد، دوره‌های کوتاه حاملگی و اندام‌هایی شبیه به اندام انسان دارند.

دریچه‌های قلب خوک نیز برای چندین دهه با موفقیت در انسان استفاده شده است. هپارین رقیق کننده خون از روده خوک گرفته می‌شود. پیوند پوست خوک برای سوختگی استفاده می‌شود و جراحان چینی از قرنیه خوک برای بازگرداندن بینایی استفاده کرده‌اند.

دکتر مونتگومری خود سه سال پیش پیوند قلب را از اهدا کننده‌ مبتلا به هپاتیت C دریافت کرد چرا که حاضر بود هر اندامی را بگیرد. او می‌گوید: «من یکی از افرادی بودم که در بخش مراقبت‌های ویژه دراز کشیده بودم و نمی‌دانستم آیا به موقع یک عضو برایم پیدا می‌شود یا خیر.»

چندین شرکت بیوتکنولوژی در حال توسعه اندام خوک مناسب برای پیوند هستند تا کمبود اندام انسانی را برطرف کنند. بیش از ۹۰ هزار نفر در ایالات‌متحده در صف پیوند کلیه هستند. هر روز ۱۲ نفر در صف دریافت عضو می‌میرند.

پیوند بین‌گونه‌ای (xenotransplantation) که چشم‌انداز تأمین نامحدود اندام‌ها و سلول‌ها برای پیوند بالینی را ارائه می‌دهد، می‌تواند کمبود حیاتی بافت‌های انسانی را برای بیماران در لیست انتظار دریافت عضو پیوندی برطرف کند.

 بین قرون ۱۷ و ۲۰ میلادی، انتقال خون از گونه‌های مختلف جانوری به انسان امتحان شد. پیوند پوست در قرن نوزدهم از حیوانات مختلف انجام شد و قورباغه‌ها محبوب‌ترین بودند. در حال حاضر از گونه‌هایی از ماهی برای ترمیم پوست در سوختگی‌های شدید استفاده می‌شود.

تلاش‌های متعددی برای پیوند اعضاء انسان در قرن بیستم انجام شد. در سال‌های ۱۹۶۳-۱۹۶۴، زمانی که هنوز اندام‌های انسانی در دسترس جراحان نبود، کلیه‌های شامپانزه به ۱۳ بیمار پیوند زده شد. یکی از آن‌ها ماه‌ها پس از پیوند زنده ماند.

اولین پیوند قلب در انسان توسط هاردی در سال ۱۹۶۴ با استفاده از قلب شامپانزه انجام شد، اما بیمار در عرض ۲ ساعت فوت کرد.

اولین پیوند کبد شامپانزه به انسان هم در سال ۱۹۶۶ انجام شد. در سال ۱۹۹۲، بیماری پس از پیوند کبد بابون به مدت ۷۰ روز زنده ماند.

با ظهور مهندسی ژنتیک و فناوری‌های شبیه‌سازی، خوک‌های دست‌کاری ژنتیکی شده در دسترس‌ترین حاملان ارگان‌های قابل پیوند برای انسان هستند. بافت‌های گرفته‌شده از این خوک‌ها در برابر حمله سیستم ایمنی بدن انسان مقاومت می‌کند و درنتیجه باعث افزایش بقای عضو پیوندی می‌شود.

خوک‌های اصلاح نژادی شده امید به عرضه بی‌حدوحصر اندام‌ها و سلول‌ها را برای کسانی که نیاز به پیوند دارند، ارائه می‌دهند.

اساطیر هم علاقه‌مند به پیوند میان گونه‌ای بودند

مروری بر اساطیر یونان و آثار مذهبی مانند دین هندو و اساطیر میان‌رودان توجه را به این واقعیت جلب می‌کند که انسان‌ها قرن‌ها پیش به امکان ادغام ویژگی‌های فیزیکی گونه‌های مختلف جانوری علاقه‌مند بوده‌اند.

به‌عنوان‌مثال، شیر دال‌های (گریفین) کاخ‌های هخامنشی ترکیبی از تن شیر و سر دال (کرکس) و گوش اسب هستند. ترکیب شیر و عقاب هم موردعلاقه مردم باستان بوده است.