مسیرهای پیچیده و مارپیچ مدار اجرام آسمانی در کیهان برخلاف آنچه از روی زمین به نظر می‌رسند اصلا ثابت نیستند و در حرکت و برهمکنش میان سیاره ما، ماه و خورشید تغییرهای ظریفی وجود دارد که می‌تواند بر زندگی ما پیامدهای قابل ملاحظه‌ای داشته باشند. یکی از فرایندهای این چنینی، چگونگی مدار گردش ماه به دور زمین است.

گردش ماه به دور زمین صرفا یک مدار دائمی مارپیچی کامل و بی‌عیب‌و‌نقص نیست، بلکه به گفته ناسا، مدار چرخش آن تغییرهای اساسی و نوسان‌هایی دارد. این تغییرهای نوسانی آرام در یک چرخه ۱۸ ساله، جزرومدهای روی زمین را یا تشدید می‌کند یا مانع بروز آن‌ها می‌شود. 

در میانه این چرخه، «فراکشند» (مد)، مرتفع‌تر و «فروکشند» (جزر)، کوتاه‌تر می‌شود. در میانه دوم این چرخه، جزرومدهای شدید کمتری ثبت شده است. دراین بین، بحران تغییرهای اقلیمی ناشی از فعالیت‌های انسانی سبب می‌شود که سطح دریاها فقط به یک سمت بروند‌ــ بالا. این به معنای آن است که اگر دفعه بعد، ماه در فاز تشدید خود نوسان کند‌ــ فازی که تقریبا از سال ۲۰۳۰ آغاز می‌شود‌ــ در آن صورت، [اثر] مَدهای بلندتر از یک سو و سطح بالاتر دریاها از سوی دیگر می‌توانند ترکیب شوند و آن‌گونه که ناسا هشدار داده است بر خطوط ساحلی جهانی تاثیر بگذارند.

بنا بر اعلام این سازمان، انتظار می‌رود که این مسئله «افزایش وقوع سیل در تقریبا همه خطوط ساحلی سرزمین اصلی ایالات متحده آمریکا، هاوایی و گوام» را سبب شود.

«فقط شمالی‌ترین خطوط ساحلی شامل خطوط ساحلی آلاسکا به مدت یک دهه دیگر یا بیشتر از این قاعده مستثنی‌اند زیرا ارتفاع این مناطق به دلیل فرایندهای زمین‌شناسی در درازمدت زیاد می‌شود.»

سیل‌های جزرومدی‌ــ که در ایالات متحده «سیل‌های مزاحم»  یا «سیل روزهای آفتابی» هم نامیده می‌شوند‌ــ در حال حاضر در بسیاری از شهرهای سواحل اقیانوس اطلس و کناره‌های خلیجی در ایالات متحده یک نگرانی جدی است. اداره ملی اقیانوس و جو آمریکا فقط در سال ۲۰۱۹، بیش از ۶۰۰ مورد از چنین سیل‌هایی را ثبت کرده است؛ اما بنا بر بررسی‌ها و برآوردهای ناسا با شروع فاز بعدی تشدید ماه، این کشور به‌مدت یک دهه در معرض «افزایش قابل‌ملاحظه تعداد این سیل‌ها» خواهد بود. این مطالعه جدید که اعضای تیم تغییرات سطح دریای ناسا در دانشگا هاوایی انجام داده‌اند، نشان می‌دهد که تعداد مدها، از آستانه شناخته‌شده و میزان معمول طغیان‌ها در این کشور بیشتر خواهد شد.

علاوه بر این، انتظار می‌رود این سیل‌ها گروهی و پیاپی رخ دهد و بسته به موقعیت نسبی ماه، زمین و خورشید، یک ماه یا بیشتر به طول بینجامد، مسئله‌ای که می‌تواند اثر گرانشی بر دریاها را تقویت کند.

ناسا می‌گوید زمانی که ماه و زمین در یک جهت مشخص نسبت به یکدیگر به دور خورشید بچرخند، نیروی گرانش حاصل از آن روی اقیانوس‌ها «ممکن است باعث شود ساکنان شهرها هر روز یا هر دو روز یک بار با سیل درگیر باشند». بیل نلسون، مدیر ناسا، می‌گوید: «مناطق کم‌ارتفاع نزدیک سطح دریا به‌طور فزاینده‌ای در خطرند و از افزایش سیل‌ها آسیب می‌بینند و شرایط بدتر هم خواهد شد. ترکیب دواثر نیروی کشندی ماه و بالا آمدن سطح دریاها و تغییرهای اقلیمی، طغیان و سیل‌های ساحلی را در خطوط ساحلی ما و تمام جهان تشدید خواهد کرد.»

او می‌افزاید: «تیم تغییرات سطح دریای ناسا اطلاعات تعیین‌کننده‌ای را گردآوری کرده است که بر اساس آن‌ها، می‌توان با برنامه‌ریزی، از آسیب به محیط زیست و معیشت افرادی که زندگی آن‌ها تحت تاثیر این سیل‌ها قرار می‌گیرد، جلوگیری و از آن‌ها محافظت کرد.»

فیل تامپسون، استادیار دانشگاه هاوایی و نویسنده اصلی این پژوهش جدید، می‌گوید: «این اثری انباشتی در گذر زمان است که تاثیر خواهد گذاشت.» به گفته او، «از آن‌جا که سیل‌های فراکشندی در مقایسه با امواج طوفان هاریکن، مقدار آب کمتری همراه خود دارند، این تمایل وجود داشت که در مجموع به چشم مسئله‌ای کم‌اهمیت‌تر دیده شوند.»

او می‌افزاید: «اما اگر این طغیان‌ها ۱۰ یا ۱۵ بار در ماه اتفاق بیفتد، کسب‌وکارها با پارکینگ‌هایی که زیر آب رفته‌اند نمی‌توانند ادامه پیدا کنند. افراد شغل خود را از دست می‌دهند زیرا نمی‌توانند سر کار بروند و نشت مخازن فاضلاب به یک مسئله مهم در بهداشت عمومی تبدیل خواهد شد.» 

این پژوهش در نشریه «تغییر اقلیم طبیعت» (Nature Climate Change) منتشر شده است.