زلمای خلیل‌زاد، نماینده‌ ویژه وزارت خارجه ایالات‌متحده آمریکا برای صلح افغانستان، نگرانی‌های مردم و سیاستمداران افغان و خارجی‌هایی را که می‌گویند پس از خروج نظامیان خارجی به ویژه سربازان آمریکایی از افغانستان، کابل به دست طالبان سقوط می‌کند و ارتش این کشور از هم می‌پاشد،  نادرست خواند و گفت: «فکر این که پس از خروج ائتلاف بین‌المللی از افغانستان، کابل به دست طالبان سقوط ‌کند، بدبینانه است.»

زلمای‌ خلیل‌زاد که در کمیته روابط خارجی مجلس نمایندگان آمریکا در مورد وضعیت سیاسی افغانستان پس از خروج نظامیان ائتلاف بین‌المللی و روند صلح بین‌افغانی سخن می‌گفت، اظهار داشت: «پیش‌بینی‌ها در مورد پیشروی سریع نیروهای طالبان در افغانستان و سقوط کابل به‌دست این گروه بعد از خروج ائتلاف بین‌المللی، بدبینانه است.»

آقای خلیل‌زاد افزود: «سخنان و نگرانی‌ها در مورد سقوط کابل، تجزیه ارتش ملی افغان و کنترل حکومت افغانستان به دست طالبان پس از خروج نظامیان خارجی از این کشور، نادرست است.»

خلیل‌زاد، به طالبان هشدار داد که نباید از راه نظامی در پی کسب قدرت در افغانستان باشند و در صورت چنین تلاش‌هایی، با مخالفت‌های منطقه‌ای، جهانی و برخوردهای جدی رو‌به‌رو خواهند شد. او به طالبان گفت که به جای جنگ می‌توانند مسیر صلح را که از راه مذاکره میسر می‌شود انتخاب کنند و مسیر خشونت را رها کنند و به عنوان یک جنبش سیاسی مطرح شوند.

ظاهرشاه سلیم، کارشناس نظامی، می‌گوید: «حرف خلیل‌زاد یک چیز است و واقعیت موجود افغانستان چیزی دیگر. آمریکا افغانستان را در یک دوراهی مبهم رها کرد و ادامه مسیر را نامعلوم باقی گذاشت. پس از یک سال، هنوز هم سرنوشت مذاکرات صلح معلوم نیست. مردم چگونه نگران نباشند؟ باید بگویم هیچ تضمینی برای دوام حکومت موجود وجود ندارد. این حکومت در داخل خود نیز چند پاره است و آمریکا نیز امتحانش را پس داده است که جز به منافع خود به چیزی دیگری نمی‌اندیشد.»

ایالات‌متحده امریکا، چه در گذشته و چه حال حاضر، بارها از طالبان خواسته است که از جنگ در افغانستان دست بردارند و برای رسیدن به قدرت، از راه مذاکره پیش بروند، نه خشونت. این کشور با نمایندگان طالبان در دوحه توافقنامه‌ای امضا کرد تا به پایان جنگ و دستیابی به صلح در افغانستان منجر شود، اما طالبان در عمل، پس از اعلام خروج نظامیان خارجی از افغانستان، جنگ را بیش از گذشته شدت دادند. جنگ و حملات تهاجمی این گروه به نظامیان افغان در شماری از استان‌های افغانستان، باعث شده است که شمار زیادی از افغان‌ها نگرانی‌های جدی‌ خود را درباره دورانِ پس از خروج ائتلاف بین‌المللی، اعلام کنند.

پیش از اعلام خروج نظامیان خارجی از افغانستان، طالبان برای پایان جنگ و تامین صلح پایدار در این کشور از راه مذاکره و گفت‌وگو، علاقه‌ای زیاد نشان دادند تا جایی که پس از ۲۰ سال جنگ و کشتار در افغانستان، نخستین بار مذاکرات رودررو میان هیئت افغانی و طالبان در دوحه قطر آغاز شد و خوش‌بینانه تصور می‌شد که این نشست نتیجه خواهد داد و افغانستان را صاحب صلح و ثبات خواهد کرد؛ اما چند ماه از مذاکرات دوحه نگذشته بود که جوبایدن، رئیس‌جمهور تازه آمریکا، تصمیم خود برای خروج سربازان امریکایی از افغانستان را اعلام کرد و روند مذاکرات صلح دوحه به فراموشی سپرده شد. حالا جنگ شدت یافته است و در شماری از استان‌های افغانستان، میان سربازان افغان و جنگجویان طالب درگیری شدید جریان دارد.

آمادگی‌ برای خروج نظامیان خارجی از افغانستان و شدت گرفتن جنگ میان نیروهای امنیتی افغان و طالبان و سقوط شماری از روستاها توسط جنگجویان طالب، نگرانی‌ مردم نسبت به آینده را‌ بیش از گذشته کرده است تا جایی که مسئولان امنیتی این کشور اطمینان دادند که طالبان در میدان جنگ شکست خورده‌اند و توان ساقط کردن حتی یک روستا را هم ندارند و مردم نباید نگران باشند.

پس از اعلام خروج نظامیان خارجی از افغانستان، طالبان باز هم تاکید دارند که طرفدار مذاکره و گفت‌وگو با دولت این کشور هستند، اما در عمل این جنگ است که شت یافته و تلاش‌های آنان برای تصرف شماری از استان‌ها در این کشور بیشتر شده است. این وضعیت، خوش‌بینی‌ افغان‌ها را به ناامیدی‌ بدل کرده است.

در همین حال، شورای امنیت ملی افغانستان، طالبان را به ادامه دادن جنگ متهم کرده و گفته است که طالبان هیچ اراده‌ای برای صلح ندارند و تمرکز آنان بیشتر بر گسترش دامنه‌ درگیری‌ها است.

توقف مذاکرات صلح، حملات تهاجمی طالبان به نیروهای امنیتی افغان و افزایش نگرانی‌ شهروندان افغان باعث شده است که محمد اشرف غنی، رئیس‌جمهور این کشور، نیز به طالبان هشدار بدهد که از جنگ و کشتار دست بردارند؛ زیرا در غیر این صورت، نابود خواهند شد. او گفت: «طالبان صلح نمی‌خواهند و می‌کوشند که قدرت را از راه خشونت به دست آورند و نظام دیکتاتوری را تحمیل کنند. در آن صورت تمام مردم افغانستان تصمیم می‌گیرند که مسئله در میدان جنگ نهایی شود.»