در مدت ۲۵ سال کار حرفه‌ای به عنوان یک دامپزشک و فعال حامی حقوق حیوانات، بی‌تردید پیش آمده که با حیواناتی در شرایط دلخراش مواجه شوم؛ اما شیوه پرورش مرغ در بیشتر مرغداری‌های بریتانیا، چیزی است که تمام وجودم را به لرزه می‌درآورد.

نحوه پرورش ماکیان در مرغداری‌ها با رفتار ما با حیوانات خانگی‌مان به عنوان عضوی از خانواده، بسیار متفاوت است. ما حیوانات اهلی خود را دوست داریم و بیشتر ما حتی از تصور آن‌ها در شرایطی مشابه مرغ‌ها در مرغداری‌های سراسر بریتانیا، هم به شدت وحشت‌زده می‌شویم.

به همین دلیل حس می‌کنم باید از فعالیت‌های گروه‌های مدافع حیوانات از جمله «اَنیمال ایکوالیتی یو کی» (تساوی حیوانات در بریتانیا)، «اوُپِن کِیجِز» (قفس‌های باز)، «آراس‌پی‌سی‌ای» (حمایت از حیوانات) و «هیومن لیگ‌ یو‌کی » (لیگ بشر در بریتانیا) در آگاهی رساندن به مردم در مورد نوع خاص پرورش مرغ حمایت کنم. این نسل از مرغ‌ها که در اشاره به شخصیت «فرانکشتاین»، «فرانکِن چیکنز» (مرغ های فرانکشتاین) خوانده می‌شوند، از طریق دستکاری‌های ژنتیکی، به شدت تغییر شکل داده‌اند.

جای شگفتی نیست که زندگی یک «فرانکن چیکن»، مصیبت و رنجی کامل باشد. با نگاهی به علوم، به خوبی درک می‌کنیم این‌ها چه رنجی تحمل می‌کنند. ژنتیک آن‌ها را به نوعی تغییر داده‌اند که بیشترین میزان گوشت را در زمانی کوتاه تولید کنند. این امر بر آسایش آن‌ها در دوره کوتاه زندگیشان که معمولا از ۳۵ روز تجاوز نمی‌کند، تاثیری جدی دارد.

این مرغ‌ها، در طول دهه‌ها پرورش و تولیدمثل گزینشی، به حیواناتی تبدیل شده‌اند که ساختار ژنتیکی‌شان نه تنها آن‌ها را کاملا مستعد ابتلا به بیماری می‌کند بلکه به انواع بیماری‌های قلبی، لنگ‌زدن، گرسنگی مزمن، التهاب عضلات سینه (نام معمول‌تر آن بیماری عضله سبز در پرندگان) که عضلات در آن چنان سریع رشد می‌کنند که قلب توانایی فشار آوردن به آن را ندارد، مبتلا هستند. به طور خلاصه، این مرغ‌ها  جوری «طراحی» شده‌اند که به تحمل یک زندگی پر درد و رنج، محکوم هستند.

مرغ حیوان باهوشی است و هریک از آن‌ها خصوصیات اخلاقی خود را دارد. آن‌ها به انجام آنچه در طبیعتشان نهاده شده، از جمله دانه برچیدن از زمین برای غذا و حمام در خاک، علاقه بسیار دارند. تصور کنید اگر سگتان نتواند در فضای باز بدود یا راه برود، یا جای گربه شما آنقدر تنگ باشد که حتی نتواند خودش را تمیز کند، چه حسی خواهید داشت.

این مرغ‌ها که برای گوشتشان پرورش داده می‌شوند، علاوه بر دردی که به دلیل جثه بزرگشان تحمل می‌کنند، عمرشان در قفس‌های تنگ مرغداری‌ها سپری می‌شود. برای حیوانات هوشمند، نمی‌توان وضعی رقت‌بارتر از این را که روزها در پی هم چنین می گذرد، تصور کرد.

یک ملت حیوان دوست چگونه می‌تواند اجازه دهد چنین شقاوتی در حق حیوانات اعمال شود و زنجیره تامین سوپرمارکت‌ها آن را نادیده بگیرند؟ ما به سوپرمارکت‌ها اعتماد می کنیم و از آن‌ها انتظار داریم آسایش حیوانات را بسیار جدی بگیرند، اما شواهد حاکی است که همواره چنین نیست.

برخی از بزرگترین فروشگاه‌ها در بریتانیا هنوز به ابتکار جهانی «تعهد بهتر به پرندگان» نپیوسته‌اند. این ابتکار بین‌المللی، به معنی تعهد موسسات به لغو برخی از بی‌رحمانه‌ترین روش‌ها در زنجیره تولید گوشت از جمله شیوه پرورش سریع و نگاهداری از حیوان در محیط‌های تنگ و بسته تا سال ۲۰۲۶، است.  

از این نگران‌کننده‌تر، این که سوپرمارکت‌ها به گونه‌ای فزاینده، الزامات «تعهد بهتر به پرندگان» را تنها در مورد نوع خاصی از گوشت مرغ اعمال کرده‌اند. این رویکرد کاملا خلاف هدف اصلی این برنامه بود که همه انواع ماکیان را در برمی‌گرفت و به هیچ وجه قرار نبود مصرف‌کننده میان شرایط بهتر پرورش مرغ و قیمت ارزانتر، یکی را انتخاب کند. 

سوپرمارکت‌های «وِیت رُز» و «ام‌اند‌اس»، ابتکار «تعهد بهتر به پرندگان» برای جدی گرفتن آسایش حیوانات را پذیرفته‌اند. ما انتظار چندانی نداریم. این چیزی است که برای همه فروشگاه‌ها شدنی و قابل دستیابی است. می‌توان به این ابتکار پایبند بود و همچنان تولیدات مقرون به صرفه عرضه کرد.

در این میان، دولت بریتانیا رنج «فرانکن چیکنز» را به عنوان یک مسئله جدی، متوجه شده و مذاکرات فراوانی در مورد توقف تولید این نژاد انجام شده است. برخی از فروشگاه‌ها از این روند عقب افتاده‌اند. هرچه آن‌ها در این مورد بیشتر اهمال کنند، پرندگان بیشتری رنج می‌برند.

شیوه پرورش ماکیان در مرغداری‌ها، یکی از مهمترین معضلات مربوط به زندگی حیوانات است که سوپرمارکت‌ها باید آن‌را جدی‌تر بگیرند.

به تازگی، کریس پَکهَم، مجری تلویزیونی طبیعت‌گرا، در فضای مجازی دادخواستی به راه انداخته است که در آن از سوپرمارکت‌ها خواسته می‌شود در مورد شیوه پرورش پرندگان بهتری فعالیت کنند. امیدوارم شما هم در حمایت از این حرکت مهم به من بپیوندید. لطفا این دادخواست را امروز امضا کنید.

مارک آبراهامز، نویسنده و یک دامپزشک برجسته و فعال حقوق حیوانات است که در زمینه کار خود، جوایز بسیاری برده است.