دانشمندان در نمونه‌های گردآوری شده از سطح یک سیارک منظومه شمسی، آب و مواد آلی پیدا کرده‌اند. این نخستین بار است که چنین موادی بر روی یک سیارک پیدا می‌شود. این نمونه را که فقط به یک سطح شن شبیه است، آژانس تحقیقات فضایی ژاپن (Jaxa) در جریان ماموریت هایابوسا در سال ۲۰۱۰  از یک سیارک به نام ایتوکاوا به دست آورده است. 

یافته‌ها نشان می‌دهد که هم آب و هم مواد آلی، از یک سیاره بیگانه نشات نگرفته بلکه در خود سیارک تشکیل شده‌اند. محققان رویال هالووی، دانشگاه لندن، می‌گویند که این سیارک برای میلیاردها سال به شکلی دگرگونی پیدا کرده که مواد مایع و ارگانیک را به همان شکلی که در زمین رخ داده، ساخته است. این سیارک، متحمّل دمای حرارت بسیار شدید و خشکی و تخریب شده، ولی با استفاده از موادی که به خود گرفته، خود را بازیابی و احیا کرده است. این مطالعه همچنین نشان می‌دهد که سیارک‌های نوع اس - که رایج‌ترین نوع از سیارک‌هایی به شمار می‌روند که به سمت زمین می‌آیند- می‌توانند اجزای اولیه و ترکیبات خام تشکیل دهنده حیات را در خود داشته باشند.

این مسئله می‌تواند دانش ما در قبال تاریخچه حیات روی زمین را از نو بازنویسی کند. تاریخی که تا پیش از این، بر روی سیارک‌های نوع سی سرشار از کربن، تمرکز کرده بود.

دکتر کویین چان، از بخش علوم زمینی رویال هالووی، در اظهاراتی می‌گوید: «ماموریت هایابوسا، یک فضاپیمای رباتیک بود که آژانس تحقیقات فضایی ژاپن برای این مسئله ساخته بود تا نمونه‌هایی از یک سیارک کوچک نزدیک به زمین به نام ایتوکاوا را به زمین بیاورد و در آزمایشگاه‌های روی زمین، آنالیز و بررسی شود.»

بر اساس بررسی‌های بسیار دقیق‌ تیمی بین‌المللی از پژوهشگران، تجزیه و تحلیل ما از یک سطح شنی با اسم مستعار «آمازون»، این نمونه مواد آلی (حرارت ندیده) و فراوری شده (حرارت دیده) را در فاصله ۱۰میکرون (یک هزار سانتی‌متر) حفظ کرده است. ماده آلی که حرارت دیده بود نشان داد که سیارک در گذشته خود تا دمای بیش از ۶۰۰ درجه سلسیوس داغ شده است. وجود ماده آلی حرارت ندیده، بسیار به این میزان نزدیک بود و بیانگر آن است که سقوط مواد آلی اولیه رسیده به سطح ایتوکاوا پس از سرد شدن سیارک رخ داده است.»

این پژوهش دانشمندان که «مواد آلی و آب به دست آمده از سیارک ایتوکاوا» نام دارد، در مجله علمی ساینتیفیک ریپورتز منتشر شده است.

دکتر چان می‌افزاید: «این یافته‌ها واقعا هیجان‌انگیز هستند زیرا جزئیات پیچیده‌ای از تاریخچه یک سیارک به دست می‌دهد و این که مسیر دگرگونی آن به آنچه که در دوران پیشاحیات زمین رخ داده، بسیار شبیه است.»

این امیدواری وجود دارد که بررسی‌های این نمونه، مبنای بررسی‌های بیشتر برای نمونه‌های دیگر باشد. سال گذشته، ماموریت هایابوسا ۲ آژانس تحقیقات فضایی ژاپن (Jaxa)، نمونه‌هایی از سیارک ریوگو، به عبارتی یک قطعه سنگ آسمانی با قطر ۳۸ سانتی‌متری را به زمین آورد. در سال ۲۰۱۹ هم نمونه‌های به دست آمده از سیارک بننو نشان داد که این سیارک در واقع پیرتر از آن است که دانشمندان پیش از این تصور می‌کردند. مسئله‌ای که دیدگاه تازه‌ای در خصوص این که منظومه شمسی چگونه تکامل پیدا کرده است مطرح می‌کرد. رصدهای بننو، وجود گسترده و فراوان مواد هیدراته و همچنین وجود حیرت‌برانگیز سنگ‌های بزرگ را نیز تایید کرد.