همه‌گیری کرونا به خانه‌نشینی بسیاری از مشاغل منجر شد. شاید تصور عموم این باشد که هنرمندانی گوشه‌گیر که در آتلیه‌هایشان مشغول خلق اثر هنری هستند، زندگی کاریشان مانند دیگران تحت تاثیر قرار نگرفته است.
بازار و کسب‌وکار مربوط به «هنرهای زیبا» مانند سایر مشاغل در سال گذشته بخش زیادی از توان رقابتی خود را در بازار از دست داد اما هستند هنرمندانی که عقیده دارند شاید این فرصت بتواند در طولانی‌مدت برای بازار هنر و مشاغل مربوط به آن مفید باشد.
رهیده، نقاش جوان ایرانی، گالری‌های مجازی را راهی برای ورود به دنیای جدید هنر می‌داند. جایی که دیگر قدرت در دست گالری‌داران معروف و در سیطره افرادی محدود نیست.
رهیده که در حال حاضر نمایش آثاری از او در نمایشگاه مجازی مونشارآرت (monshareart) در حال برگزاری است، خوشحال است که اجرای مجازی این نمایشگاه باعث شده است تا دوستان و اعضای خانواده‌اش در شهرها و کشورهای دیگر نیز بتوانند آثار او را در کنار دیگر شرکت‌کنندگان در این نمایشگاه ببینند.
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
رهیده در حال حاضر ساکن لندن است، معماری را در دانشگاه وست مینستر خوانده اما خودش را نقاش می‌داند. اگر چه می‌گوید ورود او به دنیای هنر در کودکی و تصادفی بوده است اما حالا به چیز دیگری جز نقاشی در زندگیش فکر نمی‌کند.
نقاشی‌های او ترکیبی از تکنیک برگزیده خودش شامل استفاده ابتکاری از رنگ روغن روی کرباس یا چوب است. جزییات فراوان در نقاشی‌های او هر کدام از جایی می‌آید، ترکیبی از خواب و رویا و نشانه‌های تصویری.
رهیده می‌گوید: «نمی‌خواهم عناصر نقاشی‌هایم به فرهنگ، جنسیت و کشور خاصی اشاره کند. می‌خواهم هر کس که اثر من را می‌بیند به جای آن که به نقاش فکر کند، درگیر موضوع نقاشی شود و خودش را در آن ببیند.»
او نقاشی‌هایش را بدون طراحی پیشین آغاز می‌کند و عقیده دارد: «اگر چه چرکنویس هنری داشتن ممکن است نتیجه نهایی را از نظر تکنیک و اجرا بهتر کند اما من ترجیح می‌دهم آن خیال اولیه را روی بوم بیاورم.»
رهیده عقیده دارد کرونا و تغییرات برآمده از آن به او و هنرمندان جوان دیگر این فرصت را می‌دهد که دیگر محدود به افراد خاص و تاییدیه آن‌ها نباشند و بتوانند خارج از دنیای «گالری‌دارها» هنر خود را به مخاطب عرضه کنند.
اگر چه هنوز بخشی از بازار هنر در دست عده‌ای محدود است که خریداران را در انحصار خود دارند، اما گالری‌های مجازی باعث می‌شود که هزینه‌های جانبی این شغل، مانند خرید یا اجاره مکان در گران‌ترین مناطق شهری مانند لندن، کاسته شود و تازه‌واردها یا کسب و کارهای کوچک‌تر بتوانند با تمرکز بر روی محصولات هنری عرضه شده، به جایی که لیاقتش را دارند برسند.
این تغییر که از چند سال قبل با گسترش شبکه‌های اجتماعی آغاز شد، به بسیاری از هنرمندان اجازه می‌دهد بدون وارد شدن به فضای «نمایشگاهی»، مستقیما و از طریق شبکه‌های اجتماعی آثار خود را بفروشند و به بازارهای جدیدی همچون چین و آسیای جنوب شرقی هم نزدیک شوند.
دنیای جدیدی پیش روی هنرمندان هنرهای زیبا است که به گفته رهیده «به آدم‌های کوچک هم قدرت‌های بزرگی می‌دهد.»
